Headlines

Vijfendertig minuten blackened sludge uit Griekenland. Ik verwachtte daarbij weer een hoop toeters en bellen, die Griekse bands in het hardere segment vaker toepassen. Toch valt dat bij de Atheense groep Sun of Nothing wel mee. Episch en hard, dat is het wel. Dat is al gelijk duidelijk bij opener Liars in Wait. Goddomme, wat knalt dit openingsnummer je nietsvermoedende speakers aan gort. Verbeten gekrijs, een zagende sludgeriff, gebeuk op de drums, het begint allemaal veelbelovend. De vraag is dan of de heren dat niveau in de resterende acht minuten van dit nummer wel weten vol te houden, want de intensiteit is verschroeiend.Lees verder ›

Wat hebben we hier? Een Canadese wervelwind? Volgens de promo moeten we bij de muziek Omnivide vooral de referenties Obscura, Black Dahlia Murder, Opeth, Alkaloid en Devin Townsend in gedachte houden. Dat is natuurlijk wel een brede basis om mee vergeleken te worden. En ook een vrij professionele basis. Al vrij rap achterhaal ik dat A Tale Of Fire het debuutalbum is. En wanneer er dan een dergelijke omschrijving voorbij komt als symfonische death metal met een scala aan invalshoeken, moet uw redacteur van dienst al snel denken aan iets in de progressieve hoek.Lees verder ›

Gemutileerd worden lijkt mij niet fijn, maar door zombies gemutileerd worden is misschien nog net iets minder. Toch is er een Amerikaanse deathmetalband naar vernoemd, die al sinds 2012 zijn ding doet en al drie volwaardige albums heeft afgeleverd, te weten Better Off a Corpse (2012), Cymatics of Death (2015) en Scripts of Anguish (2018). O ja en in 2015 verscheen er ook nog een EP met de titel Decimation Sentence. Bij Zware Metalen hebben we tot op heden nog geen kennis gemaakt met dit trio.Lees verder ›

Als de naam Déhà bij u nog vreemd in de oren klinkt, dan hebt u de afgelopen 136 recensies van de beste man zijn muzikale projecten en bands op Zware Metalen gemist. Nou ja, overdrijven maakt de zaak duidelijk zullen we maar zeggen hè. Desalniettemin is het niet mis hoe groot zijn bijdrage in de metalwereld tot op heden is geweest. Een totaaloverzicht om een en ander in perspectief te brengen kan u via Déhà terugvinden. Nu is de origine van dit Horrible niet eens ontsproten uit het creatieve brein van dit heerschap. Neen, die eer komt Pro-Pain-drummer Jonas Sanders en Resistance- gitarist Olivier Dris toe. In 2022 voegden de overige drie bandleden, waaronder dus Déhà zich bij de in 2019 ontstane band. Het debuutalbum Filth is dan ook volgens mijn informatie het allereerste plaatwerk, waarop deze band van eigen bodem brutale death laat horen. Het totaalgeluid ligt daarbij ergens in het midden van pakweg Dying Fetus en Gojira.Lees verder ›

2006 Bleek het gezegende jaar te zijn waarin dit Mexicaanse Black Hate van start ging. Het bleek IkanunnaBg of Bg Ikanunna die de band boven de zwarte doopvont hield. Nu komt de band met plaat nummer zes en dan tel ik de tientallen andere releasetypes niet mee. Via Pvrgativa: Qui Spiritu Diaboli Aguntur Hi Filii Satanae Sunt is een plaat die uitkomt via Underground Kvlt Records een sublabel van Odium records. Van dit in oorsprong Poolse label kregen we recentelijk nog erg aangenaam werk te verwerken van de Belgische Duivelsaanbidders van Serpents Oath en de driewegsplit Black Altar, Offermod en Acherontas.Lees verder ›

De Amerikaanse metalcore/emocore band Levels timmert en sleutelt al sinds 2016 aan de spreekwoordelijk weg naar succes. Dit Pulse, een EP, is de opvolger van de debuutplaat uit 2018 die gewoon de titel Levels meekreeg. Als ik lees dat deze vier kerels al behoorlijk wat live gespeeld hebben met bands als The Devil Wears Prada, Beartooth en vele anderen dan zullen ze wel wat kunnen. Eigenaardig om lezen dat er naast stevige invloeden ook wel eens geluisterd wordt naar house, jungle, trance maar ook naar Billie Eilish, The Prodigy, The Weeknd, Poppy en zo verder, dan frons ik als rasechte metal en veelal blackmetalfan toch even mijn wenkbrauwen en meer...Lees verder ›

Voor hen die Satanisch zijn gebleven heeft Necrophobic een nieuw koekje gebakken. Het heet In The Twilight Grey en het telt als nummer tien. Deze death/blackmetalfabriek uit Zweden kan je niet zijn ontgaan als je enigszins bekend bent in het genre. In 1989 keken stichtende leden Blackmoon en Joakim Sterner elkaar diep in de ogen en dachten: "Neuken of een band beginnen?" Het werd dat laatste. Momenteel heeft de band een redelijk stabiele line-up sinds 2016. Volgens de band kan je op In The Twilight Grey klassieke nummertjes verwachten maar ook pareltjes van "plechtige somberheid".Lees verder ›

De Italianen van The Moor maken sinds 2012 progressieve rock en metal. De band bestaat uit vier heren die nu toe zijn aan het derde volwaardige album met de titel Ombra. Het is tevens pas de eerste passage op de burelen van Zware Metalen, vraag mij niet waarom. De muziek zelf is naast orkestraal dus ook progressief en neigt op momenten naar death metal. Hierdoor zouden fans van zowel Gojira, Soilwork, Evergrey, Katatonia als Dark Tranquillity er mee uit de voeten kunnen. Althans dat is wat in de promopraat staat beschreven.Lees verder ›

Beste lezers, soms heb je van die momenten, van die dagen, dat er zaken passeren of net niet passeren. Zo passeerde vorige jaar, in het gezegende jaar 2023, ruim 200 platen mijn trommelvliezen alleen al ter review. In dat jaar kwam het Finse Azaghal met Alttarimme On Luista Tehty, hun intussen twaalfde album. Net als een aantal andere releases van het Belgische Immortal Frost Productions van dat jaar werd dit album nog niet door onze redactie van een schrijven voorzien. Bij deze dus wel!Lees verder ›

Als we nu eens een spel maken van de review van de nieuwste EP van Alestorm. De uitdaging is om een stuk te schrijven zonder enige referentie aan piraten, pintjes en piemels. Een uitdaging waar zelfs ChatGPT een kluif aan zou hebben (lees: ik probeerde het, het liep spaak en heb het dan maar zelf gedaan). In elk geval weet je ergens dus al wat je kan verwachten en mogelijk is dit kwartier aan materiaal een voorbode voor een full-length en dus een ideale zoethouder.Lees verder ›

Altijd goed om het ijzer te smeden als het heet is, maar om er nu met een voorhamer in te gaan slaan terwijl het vloeibaar is … Dat was toch de eerste gedachte die binnenviel bij de aankondiging door Edged Circle Productions van een “brand-new full-length feature release” van Bodyfarm. De wel heel lekkere voorganger Ultimate Abomination is immers nog maar net een jaar uit. In de praktijk blijkt het allemaal wel mee te vallen. Zo noemt de groep zijn nieuwe op zijn Facebookpagina consequent een EP. Een EP die overigens ook bedoeld is om het vuurtje rond de aankomende Europese tour met Carnation en Neerlands deathmetalgrootmeesters Pestilence nog wat verder op te stoken.Lees verder ›

Griffon is een Franse blackmetalband die al in Parijs rondloopt sinds 2012. De Republica is plaat nummer drie van dit bonte gezelschap. Waarom bont gezelschap? Nu, Arahon die binnen deze band verantwoordelijk is voor de zang, doet ook zijn stembanden trillen in het machtige A/Oratos. Terwijl gitarist Sinaï een verleden heeft als muzikant binnen Moonreich en nu ook live sessiegitaarwerk doet bij de avant-gardisten van Pensées Nocturnes. En zo zie je dan maar weer dat elke school, ook de Franse, zijn leerlingen goed laat samenwerken. De leermeester? Dat is opnieuw het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions. We zijn er als Zware Metalen zo wat kind aan huis.Lees verder ›

Vrøde komt uit Nederland, Brabant en meer nog de regio rond Eindhoven. Dit vijfkoppige gezelschap heeft met Ostracized een eerste album geschreven met als centrale thematiek de Noordse mythologie. Je moet het maar doen. De leden zingen over sages, legendes en de onherbergzame natuur en gebruiken hiertoe, naast het instrumentarium van de klassieke blackmetalbezetting, ook folkinstrumenten.Lees verder ›

Het duo uit Poznan (Polen), maar gesitueerd in IJsland, is terug! De tweede plaat The Shrine of Deterioration en de geschiedenis van dit Above Aurora zijn al eerder besproken in een recensie van collega-redacteur Joris. Ik ga daar nu niet al teveel naar teruggrijpen, zodat er voldoende ruimte overblijft voor een beschrijving van de nieuweling Myriad Woes. Ik wil er wel over zeggen dat de band een eigenzinnige vorm van doomgeinfuseerde black aan de man probeert te brengen. Dat was zo op zijn voorganger en blijft ook zo gedurende Myriad Woes.Lees verder ›

Het Griekse Suicidal Angels komt met een opvolger van het op de burelen van Zware Metalen goed ontvangen album Years Of Agression uit 2019. Deze achtste langspeler heeft de titel Profane Prayer meegekregen en bevat acht nummers met een totale speelduur van dik drie kwartier.Lees verder ›

Vlad in Tears ofwel Italiaanse alternatieve dark rockers in de trant van HIM. Het zijn typisch van die bands die niet op Metal Archives terecht komen omwille van het feit dat het teveel zweeft tussen alternatieve muziek en luchtledige pop. Toch verzagen we de band al tweemaal eerder van een recensie, gewoon omdat we de flauwste niet zijn bij Zware Metalen. In 2007 namen we Seed of an Ancient Pain onder handen en in 2022 was het vorige album met de titel Porpora aan de beurt.Lees verder ›