Bij Zware Metalen zijn we pas net een beetje van de schok bekomen. Volkomen uit het niets verscheen eerder deze maand Dead Moon Hollow: het debuut van het Nederlandse blackmetal/ambientproject Helhekser. Totale lengte: o5:33:19. Ruim vijfenhalf uur dus inderdaad. En dat is dan ook nog eens volgens name your price te verkrijgen via Bandcamp. De albumrelease vond 16 maart plaats in De Bastille te Schoonhoven, met GogmaGore en Argwaan als gasten. Entree: gratis. De leukste dingen in het leven kosten inderdaad geen geld. Gastschrijver Arco Wolf maakte een verslag.
De Bastille is al decennia lang een begrip in de regio: een jongerencentrum van formaat en aanzien. Het is dan ook enorm zonde dat de gemeente een nieuwe bestemming heeft voor het stuk grond waar het pand op staat maar het centrum (nog) geen nieuw onderkomen heeft. Ik onderteken de petitie om de hardwerkende hechte groep vrijwilligers te helpen bij het vinden van een mooie nieuwe plek dan ook graag (tekenen kan nog steeds geen kwaad maar volgens de laatste berichten heeft De Bastille de komende twee jaar een tijdelijk onderkomen gevonden, -red.).
De blackmetalavond is de laatste avond waarop De Bastille open is. Een in alle opzichten legendarische 16 maart dus. Een 16 maart die aftrapt met Argwaan, een band die depressive black metal maakt. De leden van de band hebben zichzelf allemaal een dubbele taak opgelegd. De drummer en een gitarist nemen beiden ook de zang op zich, de andere gitarist stuurt middels een splitter en switch zowel een gitaar- alsook een basversterker aan. De aankleding is wat summier en doet aanvankelijk meer een rockband vermoeden en door de vriendelijke, zachtaardige aankondigingen komt de band niet echt depressief over.
De muziek zelf staat als een huis en de omschrijvingen blijken toch zeker te kloppen. Het is pas het derde optreden van de band en zoals ze zelf ook achteraf aan mij vertellen zijn ze nog zoekende in hoe ze de sfeer nog beter uit kunnen dragen. Ergens komende maand komt een nieuwe single genaamd The Undyed uit. Deze wordt vanavond alvast ten gehore gebracht en neemt ons net als de andere nummers van de set mee op reis door een sfeervolle en mooi opgebouwde compositie.
Muzikaal is het dus allemaal echt erg goed op orde bij Argwaan, de band mixt black metal met invloeden uit de rock- en wave-hoek: gitaarstukken die aan The Cure doen denken worden smaakvol aangevuld met rollende dubbelbasspatronen en getergde screams. Argwaan zou niet misstaan in het bandroster van Eisenwald Records. Dat zegt denk ik genoeg over de kwaliteit en het muzikale kader waarin de band zich in begeeft. Een mooie opener en een leuke nieuwe ontdekking.
De tweede band van vanavond is GogmaGore, een relatief nieuwe band die muzikaal een meer traditionele koers vaart. Het podium is met kandelaars, een kansel, een klein altaar en vijf met corpsepaint en bloed besmeurde heren in opeens een stuk drukker. Dat wordt in de muziek ook doorgetrokken, de riffs doen me soms aan oude Emperor denken. Snelle dubbelbassstukken en blastbeats worden afgewisseld met opzwepende mid-tempo’s zoals we kennen van bands als Tsjuder en Horna. Gogmagore valt daarnaast op doordat er twee zangers op het podium staan die met elkaar wedijveren om hun boodschap de zaal in te mogen spuwen.
Soms verschillen de zangers niet veel van elkaar en spuwen hun vocalen aaneengesloten en intens de zaal in. Op andere momenten vullen ze elkaar juist aan door ijzingwekkend hoge shrieks onder bulderende grunts en effectief geplaatste dubbele screams. Het publiek in de inmiddels steeds vollere zaal reageert enthousiast, komt wat stappen maar voren en heeft door: Gogmagore is een band om in de gaten te houden!
De hoofdact vanavond is Helhekser, een one-man black metalband in op meer dan één manier in de puurste vorm. Alco, mastermind en alleskunner, heeft afgelopen jaar letterlijk al zijn tijd, aandacht en middelen in zijn geesteskind gestoken. Maandenlang tot diep in de nacht is er keihard gewerkt om het immense album af te krijgen. Niet alleen de composities, het daadwerkelijke inspelen en inzingen van debuutalbum Dead Moon Hollow maar ook de mix en de mastering verzorgde hij zelf en dat resulteerde in de release twee weken geleden. Een spraakmakende zwart metalen symfonie in 28 delen die met een speelduur van vijfenhalf (ja, u leest het goed) de boeken in gaat als langste black-metalalbum ooit.
Na een korte soundcheck zijn we getuige van een magistraal en majestueus spektakel. Helhekser is een ware one-man-band dus er wordt gespeeld met een backing-track. De aanwezigen die een voltallige band verwachten moeten even bijschakelen maar zodra het geweld losbarst heeft de hele zaal door dat dit iets bijzonders is. Helhekser verschijnt op het podium gekleed in lompen en lappen met een masker van een echte schedel, alles in een kille blauwe belichting. Het is een indrukwekkend schouwspel en dit, in combinatie met de muziek, zet een ongekend duistere sfeer neer.
De langgerekte composities met riffs die bezweren en hypnotiseren, de ijle synths en beukende drums, ronkende bas en door merg en been snijdends screams grijpen het publiek bij de keel en laat hen een dik uur niet meer los. Muzikaal begeeft Helhekser zich in de old school black metalhoek en doet regelmatig denken aan Emperor, Limbonic Art en Bathory. De breed uitgesponnen nummers werken live erg goed en de inmiddels volle zaal ondergaat geboeid de hypnotiserende, soms haast eindeloos herhalende maar tegelijkertijd ook eindeloos fijne riffs.
Zelden en misschien zelfs nooit eerder, maakte ik zo’n diepe oprechte en bedwelmende, bezwerende sfeer mee tijdens een concert. De intermezzo’s, de songkeuzes, de hele avond. Het was een exxxtreem obscuur en intens optreden. Na het ruim vijfentwintig minuten durende laatste eigen nummer As We Lit the Thirteenth Candle, sluit de Bathory-cover Call From the Grave de avond af. Een machtig eerbetoon dat erg goed ontvangen werd. Met een T-shirt, een sticker en een poster als aandenkens kijk ik terug op een zeer memorabele avond.
Datum en locatie
16 maart 2024, De Bastille, Schoonhoven
Link: