Headlines

Je kan zeggen en schrijven wat je wil maar dit Verwoed, een Utrechtse blackmetalband rond Erik B., is sinds zijn ontstaan een band die met elke release steeds meer indruk weet te maken. Denk aan de EP Bodemloos of de volwaardige platen De Val of Woudloper. Nu komt Verwoed met het volgende werk dat voor het eerst sinds zijn bestaan een Engelse albumtitel en songtitels meekrijgt. The Mother heet de plaat en heeft heel wat werk gekost.Lees verder ›

Als je (zoals bij The Monolith Deathcult het geval is) al meer dan twintig jaar meegaat, mag je jezelf gerust tot de veteranen van de Nederlandse scene noemen. Met meerdere goede releases op zijn naam en optredens in de grotere zalen en podia van toonaangevende festivals heeft deze band uit Kampen de afgelopen jaren een mooie staat van dienst opgebouwd. Daarbij is The Monolith Deathcult nooit vies geweest van wat controverse en wisten de heren zichzelf, zeker in de beginjaren, goed te hypen. Maar dat waren de beginjaren. Na twee decennia rijst de vraag in hoeverre je dan nog relevant bent en nieuwe invalshoeken in de muziek in weet in te bouwen.Lees verder ›

Wie om wat pis en misantropie verlegen zit, is bij Iron Monkey aan het goede adres. Op zijn derde langspeler Spleen & Goad worden wederom de goorste vloeistoffen uit de drassigste sludge moerassen opgepompt en zonder pardon over de luisteraar uitgestort.Lees verder ›

Met ruim honderdduizend maandelijkse luisteraars op die ene streamingdienst met het groene logo, kunnen we zeggen dat het Britse Ingested toch een relatief grote fanschare heeft opgebouwd. De populariteit zal ook zeker een duwtje gekregen hebben door de recente tour met Lorna Shore door Europa van afgelopen najaar. Hoofdzakelijk heeft de band dit echter volledig zelf veroorzaakt door een hoog arbeidsethos in de studio en een ongenaakbare livereputatie.Lees verder ›

Geen kerkers en draken, maar zwaarden en tovenarij op het tweede album van Volcandra genaamd The Way Of The Ancients. Inspiratie wordt hierbij zogezegd geput uit allerhande fictie uit het verleden en met name de videogame Diablo. Voor de fanaten mogelijk een interessant gegeven, maar voor de muzikale liefhebber gaat het toch meer om de sonische invulling. Volgens de overlevering vinden we de basis in melodische black metal, aangevuld met melodeath en thrash. Hoewel de genres kloppen, is de volgordelijkheid niet geheel juist. Ik hoor u denken: maar meneer de recensent, dat maakt toch niet uit? Mogelijk niet, maar de basis voor dit The Way Of The Ancients is toch zeker in gelijke delen te vinden in zowel de melodische black- als melodische death metal. In wisselende mate treedt één van beide genres op de voorgrond, om verder bijgestaan te worden door de bijtende thrashinvloeden. Het geheel wordt onder de hoede van Prosthetic Records uitgebracht, terwijl Mike Row (bekend van zijn werk voor onder andere Cattle Decapitation) dan weer de productie op zich nam. Dat alles is op zijn minst afdoende om dit nieuwe schijfje een draai te geven.Lees verder ›

Acathexis is een term die voornamelijk wordt gebruikt in psychoanalyse. Het staat voor een gebrek aan cathexis; een toestand waarin belangrijke objecten of herinneringen geen emoti(onel)e (reactie) bij een individu oproepen. Het kan ook worden opgevat als een vorm van emotionele onthechting die voorkomt bij bepaalde psychologische aandoeningen, zoals schizofrenie. Het kan optreden als een verdedigingsmechanisme, als reactie op angst of emotioneel leed, en dient om het individu te beschermen tegen overweldigende gevoelens of situaties.Lees verder ›

In wat gebroken Engels staat er in de promo, bijgevoegd bij dit debuutalbum van het Poolse Poroniec, dat in de Slavische Demonologie, Poroniec staat voor de geest van het ongeboren kind dat door abortus is komen te sterven. Althans, dat maak ik op uit dat stukje meegestuurde informatie. Interessanter vind ik wie er op de drumkruk zit. Dit blijkt niemand minder dan The Fall te zijn. De brave man is actief in onder andere Mgła, Owls Woods Graves en Hauntologist om er maar een paar te noemen. Nochtans is Ferment, één van de grondleggers van de band, verantwoordelijk voor heel wat knoppenwerk. Niemand minder dan Maciej Kamuda (Blut aus Nord, Kalt Vindur, Stillborn) blijkt verantwoordelijk voor de impressionante cover. Verder ontwaar ik nog gastvocalen door Hekte Zaren van Adaestuo en Harvest van Outre.Lees verder ›

Adelaide, Australië is de standplaats van dit Endless Loss, bestaande uit een duo, waarvan de identiteit onbekend blijft. Ik heb natuurlijk even mijn beste Sherlock Holmes-moves van stal gehaald en onder andere metal-archives doorgelopen, desondanks ben ik er in eerste instantie niet in geslaagd om de entiteiten achter deze blackdeathmanifestatie te achterhalen. Nu weet ik dat de Australische ondergrondse scene op zowel black- als deathmetalgebied alles behalve dood is. Het zou mij dus niets verbazen als de gasten achter deze band geen onbekenden zijn. Uiteindelijk kan ik op de facebookpagina van de band, een aantal dagen na het schrijven van deze recensie achterhalen dat ene SJ & ML achter Endless Loss zitten verscholen.Lees verder ›

De heren Vitriol en Grave Desecrator bundelen hun krachten om zo vrij verstikkende funeral doom te maken onder de naam Veiled Metamorphosis. Een product van eigen bodem is geboren en draagt de naam Tentacled Void Of Infinity. Dit debuut laat niet enkel funeral doom horen maar kent ook wat uitstapjes naar het black- en deathgenre.Lees verder ›

Cuba is nu in mijn ogen niet direct het blackmetalland bij uitstek. Ik kan me natuurlijk vergissen maar kom. Mephisto daarentegen kan zowat bestempeld worden als één van de grondleggers van dat extreme subgenre in dat land en vermoedelijk ook in de bredere regio. Sinds 1997 maakt dit drietal de omgeving al onveilig met hun eerder symfonische black metal met heel wat knipogen naar het Europese vaste- en losse land. Ze blijven ondanks dit Cubaans in origine en zo kan het dan ook maar gebeuren dat dit infernale trio met een plaat op de proppen komt die enigszins toch wat de wenkbrauwen doet fronsen. Carpatian Tales, plaat nummer vier nog maar in het lange leven van de band, verhaalt en vertelt over inderdaad, de Karpaten, Dracula en wolven. Gek toch. Maar op zich natuurlijk niet onlogisch dat deze thematiek ook dit Mephisto erg aanspreekt.Lees verder ›

Svitogor werd in het leven geroepen door Insanus. Deze brave man resideerde een hele poos in Kroatie om vervolgens een uitweg te zoeken en in het Verenigd Koninkrijk terecht te komen. Intussen had hij al zijn sporen verdiend in lokale blackmetalbands en hielp deze brave verschijning deze bands mee op de kaart te zetten. Denk dan aan bands als Castrum, Zvijer, Suton, Black Cult en Unholy Inquisition. In 2003 startte hij dit Svitogor om het vervolgens niet veel later, na twee demo's, weer in een doos in de kast te stoppen. Nu, decades later veegt Insanus het stof van de doos en doet hem open om ons te laten genieten van wat onbevlekte en onbevangen black metal. Meer concreet kwam hij in de zomer van 2023 met het idee om The Howling Void te schrijven en, kijk, dat is de plaat die nu voor me ligt. De klassieke thema's passeren de tekstuele revue dus laat ons maar concentreren op het muzikale. Het hoesontwerp zet mij alvast aan om deze plaat niet links of rechts te laten liggen.Lees verder ›

Wie verzint het toch allemaal! Deep Purple meets black metal! Zo staat het geschreven op het promopraatje voor de Duitse eenmansband Astral Spectre. De band werd opgestart in 2020 en Ars Notoria, eveneens uitgebracht via Northern Silence Productions, is plaat nummer twee als we de EP The Oath Is Broken even niet meetellen. Deep Purple mag gerust black metal ontmoeten, ik sta voor veel open als er maar eerst onderling overleg is. En laat ik nu zelf gewoon gekozen hebben om deze promo te ontvangen, tja, dan kan je niet meer terug.Lees verder ›

Wanneer ik naar de hoes kijk van Maze Envy - het tweede album van het Amerikaanse Civerous - dan schiet de naam Morbid Angel mij door het hoofd. Het is de kleurstelling en het ontwerp die bij mij herinneringen oproepen aan de hoes van Domination, met dat paars gekleurde pentagram. Hier is dat meer een doolhof geworden om jaloers op te zijn. Maar mogen we ook onder de indruk zijn van de death metal van dit vijftal? Dit is de eerste passage van de Amerikanen bij Zware Metalen; een recensie van het debuut gaat mij dus alvast niets verklappen.Lees verder ›

Finnen die het met doom, death en stoner doen. Zo is er wel voldoende aanbod te vinden uit het land van de duizend meren. Altar Of Betelgeuze passeerde al in 2014 op Zware Metalen met het debuut Darkness Sustains The Silence. De toenmalige redacteur had wat moeite met de plaat en zodoende ook met het geven van een score. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen, want dit is een band die dikwijls wat aan de veilige kant van het spectrum zijn spel etaleert.Lees verder ›

Moet u zich schamen wanneer de naam Per Wiberg u niets zegt? Nou dat misschien niet direct, maar de Zweed maakte in de afgelopen dertig jaar onder andere furore met de volgende bands: Opeth, Spiritual Beggars, Candlemass, Clutch/The Bakerton Group, Switchblade en Kamchatka. Ik veronderstel dat Opeth nog altijd de meest bekende naam band is bij de meeste metalheads. De groep die van deathmetalband evolueerde naar een wat meer progressievere rockband. Met die insteek hebben de Zweden dan ook fans gewonnen, maar zeker ook fans van het eerste uur verloren. Nu maakt de heer Wiberg geen onderdeel meer uit van Opeth en doet hij het naast de andere genoemde bands - waarvan de stoner, hardrockband Spiritual Beggars nog het meest succesvol is - helemaal alleen onder de naam Per Wiberg.Lees verder ›

De Schotse experimentele industrial-/blackmetalband La Mer komt uit Glasgow. Toch ook niet een stad die knalhard bij de zee ligt, maar kom. Tetrahedra is sinds 2020 plaat nummer vijf. Je mag La Mer, het individu achter de band, dus gerust een ruige schipper noemen.Lees verder ›

Bandcamp kan een aangename bron zijn om onbekende, obscure bands tegen het digitale lijf te lopen. Zo ook het uit de Verenigde Staten afkomstige Sacrificial Vein. Het uit de diepe bossen van Minnesota afkomstige tweetal gooide begin maart het zeer intrigerende nummer Cruciatum Aeternum online en toverde daarbij meteen wat veelbelovende woorden over het te verschijnen album tevoorschijn: “Dit album klinkt niet als een debuut. Het is een volledig gerealiseerde reis door de donkerste diepten van het genre. Een werkelijk sfeervolle en pikzwarte nachtmerrie".Lees verder ›