Headlines

Hoe fijn is het om tijdens de koude wintermaanden naar wat funeral doom te luisteren? Muziek die zalvend kan werken, de nodige rust geeft, maar ook tot enige bezinning kan leiden. Zaken die ik meer vind passen bij de winterperiode dan wanneer de zon schijnt. En waar ik normaliter terugval op vaste waarden in de vorm van Evoken, Esoteric, Slow, Clouds of de nog vrij recent verschenen nieuweling van Convocation, hebben we met Angmodnes een band van eigen bodem erbij. De EP The Weight of Eternity is bij onze burelen niet gepasseerd, zover ik dat kan natrekken. Het debuut is dus het eerste te bespreken werk hier op Zware Metalen.Lees verder ›

Goed, we kennen allemaal wel de bands Cannibal Corpse, Suffocation, Prostitute Disfigurement en Skinless, nietwaar? Als referenties staan deze bands aangeven in de promo van het hier te bespreken GoreSphere van Cercenatory. Het gaat om het tweede album van deze Colombianen. Het debuut Swallowed by the Apocalypse is op Zware Metalen onbesproken gebleven.Lees verder ›

Ik moet zeggen dat 2024 ons niet slecht bedeelt als je kijkt hoeveel goede keiharde zware metalen releases ons nu al heeft bereikt. En nu valt mij de eer ten deel om het vijfde volwaardige album van het Italiaanse Hideous Divinity onder de loep te mogen nemen. De band heeft tussentijds nog een EP uitgebracht genaamd LV-426. Deze laatste langspeler heeft de naam Unextinct meegekregen en is de tweede release onder de Century Media vlag.Lees verder ›

Hoe sterk is de hand van God? Men Guðs hond er sterk? Dat gaan we ons de volgende drie kwartier moeten afvragen als we naar de plaat van dit Faeroërse zestal luisteren dat nog altijd goed onder dak zit bij het grote Metalblade Records. Dat mag geen verrassing heten want ook met de vorige plaat die al wel weer zes jaar oud is, Támsins Likam, resideerden de heren onder dat dak. De Faeröer eilanden is een verzameling rotsachtig natuurschoon dat zich laat omarmen door woeste wateren, hopelijk hoor je dat ook nu weer terug in het nieuwe werk van deze heren.Lees verder ›

Terug naar het Hoge Noorden, naar Noorwegen en Oslo om precies te zijn. Khold is al lang geen onbekende meer in blackmetalland. Du Dømmes Til Død, plaat nummer acht, komt net als voorganger Svartsyn uit via het Nederlandse Soulseller Records. Collega Henri stelde dat die plaat en meer nog in het bijzonder de nummers niet echt bleven hangen. Iets wat in het verleden zo wel bleek te zijn. Ik ben benieuwd of dit viertal met Gard aan het roer er ditmaal wel is in geslaagd zogenaamde oorwurmen te produceren.Lees verder ›

Na een hiatus van 2009 tot 2012 weer als band bij elkaar komen en er dan vervolgens nog eens twaalf jaar over doen, alvorens er weer een volledig album verschijnt? Het Duitse Fall Of Serenity doet dat gewoon. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het kwintet de afgelopen vijf jaar heeft gewerkt aan het hier te bespreken Open Wide, O Hell. De jaren daarvoor zullen wel besteed zijn aan liveoptredens of gezellig samen zijn in het repetitiehok.Lees verder ›

De eerste EP van een trilogie bereikt ons via het Italiaanse Too Loud Records. Het gaat om het eveneens Italiaanse The Aurora, een moderne metalcore/post-hardcoreband volgens de bijgesloten omschrijving. De trilogie is vernoemd naar zogenaamde zonnecycli en handelt thematisch gezien over kritische onderwerpen aangaande onze planeet. Ik zou zeggen op basis van deze omschrijving: niets nieuws onder de horizon. Verder lees ik nog terug dat de muziek zelf een balans opzoekt tussen brutaliteit en melodie met ter begeleiding een narratief dat handelt over de eerder genoemde thematiek. Nou het zal mij benieuwen, wat de drie nummers van deze nog onbekende band voor de luisteraar te bieden hebben.Lees verder ›

Hoe noemde de meester of leerkracht die je na je lange schoolcarrière is bijgebleven? Bij mij heetten die Paul, Wim of Philip maar nooit Leonhardt. Tja in Rusland, waar deze band vandaan komt, is dat misschien anders. Meister Leonhardt zal vast ook wel een andere betekenis hebben. Ik ga er niet verder naar op zoek. In ieder geval is het zo dat dit uit Moskou afkomstige vijftal wel wat ervaring in de gelederen heeft zitten. Zo spelen heel wat bandleden in andere bands als daar zijn Thy Grave, Goatpsalm en Frozen Ocean. Kan goed zijn maar het zegt me helemaal niks.Lees verder ›

Geen idee hoe de heren Maahes en Lord Abagor elkaar tegen het lijf zijn gelopen, maar de eerste (Griek van geboorte) weet zijn weg op de gitaar en de ander (op de wereld gekomen in Nederland) voorziet en voorzag met zijn strot bands als Saille, Evil Oath, Morvigor en Yaotzin van een geluid. Samen besloten ze een blackmetalbandje te beginnen. Na een eerste plaat in 2021, kwam vorig jaar Avatism & Dying Stars uit.Lees verder ›

Een verkiezingsjaar in de Verenigde Staten; hoe kan het dan ook anders dat Ministry een nieuwe plaat op de wereld loslaat? Je zou kunnen zeggen dat de band al sinds de jaren '80 een graadmeter is voor de geopolitieke wereld, maar deze befaamde linkse horde is doorheen de jaren duidelijk activistischer geworden. De omgekeerde wereld dus, want normaal word je toch minder cynisch met de jaren, maar goed: het is en blijft de band van Al Jourgensen. Hopiumforthemasses dus, langspeler zestien!Lees verder ›

Het Finse cultlabel Hammer of Hate brengt de debuut-EP van dit Ignis Mortis uit. De heren zijn muzikanten met wat ervaring in andere bands, waaronder Rienaus, Cavus en Cthäat, mochten die namen u wat zeggen. In tegenstelling tot die andere bands laat het werk op dit Haeresis Maleficarum meer atmosferische black horen, die ook qua tempo net een tandje lager ligt. Dat klopt wel, wanneer we naar het eerste nummer met de voor mij onuitspreekbare titel Noitasapatin irstaat syöjättäret luisteren. De Finse nuance ligt er bij deze band wel dik bovenop - overigens zonder die ratelende blasts in de beginfase - met vooral de vocale inbreng als meest prominente invloed.Lees verder ›

Met dit Astral Adornment treffen we weer een man aan die alles alleen doet. En in dit geval ook echt alles alleen! Dat wil zeggen: ook het opnameproces en de uitgave van dit zelfgetitelde debuutalbum. Het heerschap gaat door het leven als Michael Connell. Zijn éénmansband is op The Metal Archives nog niet te vinden en zou een mengeling van technische death en deathcore moeten zijn.Lees verder ›

Een doommetalband die met zijn zelfgetitelde debuut in 2020 nog niet op Zware Metalen langs kwam. Nu is het voor het vijfkoppige gezelschap anno 2024 tijd voor de opvolger, met als naam Funeral For A King. Deze band heet Stygian Crown en laat zich typeren als doom met hints naar Candlemass, Bolt Thrower, My Dying Bride en Iron Maiden. Zo staat het althans in de promo beschreven. Niet de minste bands dus! En dan hoop ik als redacteur van dienst alleen maar dat er minstens vijftig procent van de verwachtingen ingelost kan worden, want dat is voor een relatief jonge band al heel wat.Lees verder ›