Geschreven door Joost Aarts op 25-03-2024 om 11:45.
Als de naam Déhà bij u nog vreemd in de oren klinkt, dan hebt u de afgelopen 136 recensies van de beste man zijn muzikale projecten en bands op Zware Metalen gemist. Nou ja, overdrijven maakt de zaak duidelijk zullen we maar zeggen hè. Desalniettemin is het niet mis hoe groot zijn bijdrage in de metalwereld tot op heden is geweest. Een totaaloverzicht om een en ander in perspectief te brengen kan u via Déhà terugvinden. Nu is de origine van dit Horrible niet eens ontsproten uit het creatieve brein van dit heerschap. Neen, die eer komt Pro-Pain-drummer Jonas Sanders en Resistance– gitarist Olivier Dris toe. In 2022 voegden de overige drie bandleden, waaronder dus Déhà zich bij de in 2019 ontstane band. Het debuutalbum Filth is dan ook volgens mijn informatie het allereerste plaatwerk, waarop deze band van eigen bodem brutale death laat horen. Het totaalgeluid ligt daarbij ergens in het midden van pakweg Dying Fetus en Gojira.
Wanneer ik zie dat het album slechts twee-en-twintig minuten duurt, hoop ik bij dit soort muziek op voldoende impact. Er zijn namelijk EP’s met een langere speelduur. De negen nummers zijn dan ook relatief kort van stof, waarbij de band daadwerkelijk voldoende impact probeert te maken. Déhà laat zich als vocalist weer van een heel andere kant horen, ditmaal wat minder lage diepe grunts, maar een vrij onvervalste schreeuwgrunt die soms ook wat de diepte in gaat. Het is bijvoorbeeld een geheel andere ervaring dan luisteren naar Slow –het funeral doom-project- van de beste man. Maar minder indrukwekkend is het allemaal zeker niet! Tijdens Blood Maniac katapulteert de band zich terug in de tijd om wat Pantera-vibes het luchtledige in te blazen. En het afsluitende You Can’t Say No volgt die flow met een haast rap-achtige cadans een beetje op. Het is over de gehele linie allemaal best luid en vrijwel continu verstaanbaar, zonder dat de muziek zelf in hapklare brokken wordt voorgeschoteld.
De aanpak om meteen pijnlijk hard op te starten en nummers zoals Horrible, Allies of Satan en Filth er doorheen te blazen om daarna ietwat “rustiger” de plaat te vervolgen werkt hier prima. We horen een heel scala aan opgefokte grooves, breaks en blastbeats voorbij komen, waarbij ook een enorme hoeveelheid dikke melodische riffs het onderscheid weten te maken. Ik kan enkel en alleen maar concluderen dat deze plaat een voltreffer is, maar dat ik er graag meer van had gehad dan de toch wel wat schamele twee-en-twintig minuten.
Score:
80/100
Label:
Eigen beheer, 2024
Tracklisting:
1. Horrible
2. Allies of Satan
3. Filth
4. A Thousand Souls
5. Dawn
6. We’ll Rise
7. Blood Maniac
8. Despicable
9. You Can’t Say No
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
