Headlines

Een blik op het artwork deed vermoeden dat het een elektronische blackmetalband of vage stonerband zou zijn. Het ding belandde onder op de stapel nog te schrijven recensies. Toen het echt tijd werd om aan Death, Where Is Your Sting te beginnen, werd de nieuwsgierigheid echter gewekt: Avatarium is tien jaar geleden opgericht door de bassist van Candlemass (Leif Edling). Dat trekt natuurlijk de aandacht. Maar er is natuurlijk meer nodig om te zien of de gewekte nieuwsgierigheid positief uitpakt. Uiteindelijk werd de tijd en energie gevonden om het album een eerste spin te geven.Lees verder ›

Het Noorse Kampfar behoeft geen introductie. De heren trotseren de branding al sinds 28 jaar en brengen telkenmale erg sterke platen uit. De vorige, Ofidians Manifest uit 2019, herbergde een heel arsenaal aan bijzonder sterke blackmetalnummers. Het machtige Dominans is daarvan maar een sober voorbeeld. We weten allemaal dat Dolk en zijn vrienden andere prachtplaten geschreven hebben, maar laten we ons vooral concentreren op die plaat die nu voor ons ligt. Til Klovers Takt, plaat nummer negen in de rij, als we alleen maar de volwaardige albums tellen natuurlijk.Lees verder ›

Corpus Christii, één van de bekendere namen uit de Portugese blackmetalscene, bracht eerder dit jaar een nieuw album uit. Ik luisterde vroeger wel eens naar het album The Fire God, dat bol stond van de Noorse en Zweedse blackmetalinvloeden uit de eerste helft van de jaren negentig. Beetje melodisch, snel, grimmig, matige productie... Dat ging er goed in. Gaandeweg werd het wat professioneler en minder extreem, zoals tijdens Delusion duidelijk werd. De heren Nocturnus Horrendus en J. Goat doen echter gewoon verder met hun ding, wat de meningen ook mogen zijn.Lees verder ›

Ayyur is een black/doomgezelschap uit het Tunesische Sousse. Ik leerde deze band kennen en appreciëren ergens in 2018 toen de EP, The Lunatic Creature, uitkwam via Sentient Ruins Laboratories. In 2020 volgde opnieuw een EP, Balkarnin. Toen bleek Ayyur al een duo te zijn en nu blijft enkel nog grondlegger Angra Mainyu over.Lees verder ›

Het Belgische After All debuteerde in 1992 met haar eerste EP en mag dit jaar dus dertig kaarsjes uitblazen. Het vorige volledige album dateert alweer uit 2016 en Eos is het eerste volledige album met de nieuwe zanger en drummer. After All vond onderdak bij een groter label en dat mag best een prestatie genoemd worden na zoveel jaar.Lees verder ›

Ik weet het, ik weet het. Het was al erg genoeg dat ik de laatste tijd steeds meer deathcore ben beginnen luisteren, nu ga ik ook al met metalcore aan de slag. Het kwam door de “Fit”. Fit For A King kende ik eerlijk gezegd niet, ik dacht aan Fit For An Autopsy. Nochtans had collega Maarten in 2020 gewaarschuwd voor deze christelijk geïnspireerde Amerikaanse metalcoreband. Dat christelijke is niet meteen wat me aantrekt in muziek, eerder integendeel, maar als de muziek goed isLees verder ›

Verdomme, wat heb ik soms toch een wansmaak als het op muziek aankomt. Een ieder van ons is vast vaker in een situatie terecht gekomen waarbij je jezelf 'moet' verantwoorden over wat je nou wel niet precies zo goed vindt aan metal. Veelal tegen hersendood gepeupel dat iedere dag opnieuw weer weg kan zwijmelen bij dezelfde bak aan zever op bijvoorbeeld Qmusic. Echter, in sommige gevallen kan ik het voor mijzelf ook niet meer recht lullen. Hier dan: Houkago Grind Time.Lees verder ›

Van het Australische Arkheth had ik nog nooit gehoord. Volgens de beknopte omschrijving van het label speelt de band melodische en symfonische black metal. Maar het was de kleurrijke hoes en de titel die mijn aandacht trokken: Clarity Came With A Cool Summer’s Breeze. Geen verstikkende duisternis maar helderheid, en dan nog wel door een koel zomerbriesje in plaats van helse vuren. En zelfs met respect voor de Engelse grammatica! De avontuurlijke muziekliefhebber in mezelf was te benieuwd om dit te laten liggen.Lees verder ›

Alaaf! Vrijdag was het de elfde van de elfde. Dat betekent natuurlijk maar één ding. In het zuiden is het hossen geblazen, aangezien het carnavalsseizoen officieel van start gaat. Verkleedpartijen, bier en vooral waanzinnig slechte muziek. Godverreju, wat kan ik daar kwaad van worden. Nu heb ik sowieso al weinig met carnaval, maar mensen, die muziek. Gelukkig brengt Chelsea Grin juist vandaag een lekker boosaardig schijfje uit om de voetjes eens flink van de vloer te krijgen. Best wat overeenkomsten met carnaval als je het zo bekijkt. We trekken massaal onze zwarte kledij uit de kast en gieten een hoop bier naar binnen tijdens een metalconcert. Vergeet echter de polonaise en zet hier een dikke circlepit voor in de plaats. Het is namelijk rammen geblazen met Chelsea Grin.Lees verder ›

Met de komst van bands als Paramore, Evanescense of Flyleaf is het steeds normaler om lieflijke vrouwelijke zang in combinatie met harde gitaren te horen. Soms werkte dat wonderwel, (het Duitse SetYourSails bracht eerder dit jaar een prima plaat uit) soms spuit het glazuur van je tanden bij het horen van de muziek. Sleeping Romance valt in die laatste categorie. Deze Italiaanse band gaat al een tijdje mee en komt nu met We Are All Shadows, hun vierde plaat op de proppen. En deze vierde plaat is met een nieuwe zangeres ingeblikt. Lina Victorias stemgeluid is een serieuze kwestie van smaak. Dat deze vrouw kan zingen staat buiten kijf, maar het is mij persoonlijk net te lieflijk. Lees verder ›

Het mag duidelijk zijn dat een ervaren man als David Readman met zijn tweede solo-album Medusa een meer dan degelijk hardrockalbum aflevert. Hou je van riffs, melodie, krachtige stemmen, leuke solo’s dan verdient Medusa zeker een plaats in je platenkast.Lees verder ›

Zlatują Się Ćmy of vrij vertaald, de nachtvlinders verzamelen zich, is de nieuwe plaat van het enigmatisch drietal, Yfel 1710. Drietal? Inderdaad, drietal. Lord Von Skaven is helaas niet meer. De man die zowel in Black Altar speelde als ook de drumkruk volzette in Yfel 1710, overleed eind 2020. Het Poolse Yfel 1710 is misschien geen directe bekende in blackmetalland maar dat moet ook niet. De heren hebben nog niet al te veel, als band dan, op hun kerfstok. Alleen een debuutplaat, Willa Wisielców en een split met Martwa Aura, Kali Yuga Boys, kan je in hun discografie terugvinden. Het robuuste blackmetalspel wat je op deze platen kan terugvinden, mag je ook verwachten op deze meest recente plaat die uitkomt via Pagan Records.Lees verder ›

In het uiterste noordwesten van Spanje ligt de plaats A Coruña in de regio Galicia. Dit is waar Excurse vandaan komt. Excurse is een eenmansproject van multi-instrumentalist M.S. (Miguel Souto). Onder dit banier maakt hij experimentele doom, zoals dit wordt verkondigd. Echter zijn er velen die het geen doom zouden noemen maar eerder avant-garde, ambient of zelfs noise.Lees verder ›

Dat corona zijn stempel heeft gedrukt op de muziekwereld, is niet nieuw. Over alle afgelaste shows en uitgestelde releases is al genoeg gezegd, dus daar hoeven we het niet meer over te hebben. Wel is het interessant om te zien hoe bands uit de pandemie zijn gekomen. Sommige bands gebruikten hun tijd om geduldig een nieuwe plaat te schrijven, bij anderen kwam niets uit de vingers, mede ook omdat er uitzichtloosheid was over wanneer zo'n plaat live ondersteund kon worden.Lees verder ›

De Australische bodem moet toch wel iets in zich herbergen wat de groei mogelijk maakt van erg interessante extreme metalbands. Zo komt er nog de nieuwe van Woods Of Desolation aan, maar kunnen we ook intussen erg tevreden terugkijken op releases van onder andere Be'Lakor of Ne Obliviscaris. Velen zullen denken dat dit Black Lava een nieuwe koala in de boom is, maar niks is minder waar. Kijk je even goed naar wie er in de bomen hangt, dan kom je uit bij niemand minder dan Dan Presland, voormalig drummer van Ne Obliviscaris. De heer Presland vond in Vipassi een andere band waarin hij de vellen masseert gitarist Ben Boyle beschikbaar om in deze nieuwe black/deathmetalformatie Black Lava te stappen. Soul Furnace, de eerst volwaardige plaat komt uit via Season Of Mist. Op zich niet onlogisch, ook de laatste plaat van Ne Obliviscaris, Urn, kwam via dit label uit.Lees verder ›