Voor een eerste recensie van het Zweedse Void Moon moeten we terug naar 2012. Collega Yves Pelgrims beschreef het debuutalbum On the Blackest of Nights. Hij miste de gevoelige insteek op dit album en vond het teveel van hetzelfde. Dreams Inside The Sun is na twaalf jaar alweer het vierde album en ik mag toch wel stellen dat de band – inmiddels bestaande uit een duo waar het voorheen nog een kwartet was – beter voor de dag komt. Verwacht klassieke, niet al te vlotte doom, waarbij Pentacle en Candlemass aardige referenties zijn. Al merk ik op dat Void Moon in de schaduw zal blijven staan van deze kwalitatief betere bands.
En toch staan er een aantal sterke nummers op deze vierde plaat. De meest aansprekende voorbeelden vind ik het titelnummer en het opvolgende Season out of Season. De warme, dikwijls meerstemmige vocalen brengen in combinatie met het accurate spel de nodige tragiek. En hiermee heeft het duo dan ook wel degelijk een gevoelige noot te kraken. Daarentegen hoeft u de plaat niet aan te schaffen voor de originaliteit, want die is ver te zoeken. Met de uitvoering is dan weer niets mis en met een nummer als The Dreaming Spire laten de heren nog wat fijn soleerwerk horen.
The Wolf (at the End of the World) sluit dit album af met een stuk bezwerende, slepende doom metal, kwalitatief doet dit nummer zeker niet onder voor de rest van de plaat. Op het gebied van songwriting en melancholieke interpretatie scoort deze band ruim voldoende, maar toch blijf ik ook het gevoel houden dat er meer in had gezeten. Nu blijft het een leuke plaat voor de ware doomliefhebber met een voorliefde voor de klassieke uitvoering.
Score:
75/100
Label:
Personal Records, 2024
Tracklisting:
- Rays of Vindication
- Dreams Inside the Sun
- Season out of Season
- The Dreaming Spire
- Nadir
- Broken Skies
- East of the Sun
- Still Dark
- The Wolf (at the End of the World)
Line-up:
- Marcus Rosenkvist – Vocalen, drums
- Peter Svensson – Bas, gitaar
Links: