escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Gothminister. Collega Kris was er blijkbaar wel voor te vinden in 2013, ik heb er nooit aandacht aan besteed omwille van de naam. Dat veranderde door de videoroulettes en de nummers Ich Will Alles, Liar en Someone Is After Me. Deze industrial gothmetallers gaan al mee van in de vorige eeuw en kennen aardig wat aanhang. De Noorse band wordt voorgezeten door Bjørn Alexander Brem en is trouwens niet enkel in metalkringen bekend. Ook gothic- en EBM-kringen houden hier wel van.Lees verder ›

Het eigenzinnige Brainstorm Festival is niet meer weg te denken van de metalkalender. Als de herfst langzaam overgaat naar de winter in het twee dagen bal in Gigant in Apeldoorn met versterke en akoestische optredens, interviews, een expositie, een bierproeverij, meet & greets en nog veel meer. Dit jaar is het 4 en 5 november zover. Lees verder ›

Begin vorig jaar was ik behoorlijk in de wolken over Holy Ground, het eerste The Dead Daisies album met het strottenhoofd van Glenn Hughes (vroeger nog bij Deep Purple en Black Sabbath) in een hoofdrol. Minder dan twee jaar later levert de supergroep een nieuw album af, na veel toeren en wat liveregistraties als zoethouder. Is die nieuwe Radiance even opwindend? Je leest het hier.Lees verder ›

Deze moest van heel diep in de ondergrond komen: Stockhausen & The Amplified Riot met Era of the Inauthentic. Het is een project van ene Paul Chavez. De beste man begon de band ooit met twee anderen. De pandemie gooide roet in het eten en alleen Paul bleef nog over. Zo ontstond dit soloproject van een man die zelf Kraftwerk, David Bowie en Stereolab als belangrijkste invloeden noemt. De link in de bandnaam naar Karlheinz Stockhausen (veronderstel ik toch) is nogal gedurfd, misschien zelfs bespottelijk.Lees verder ›

Het uit California afkomstige Ripped To Shreds begon ooit als een soloproject van Andrew Lee (Azath, Houkago Grind Time, Reaver). Sessiemuzikanten completeerden de bezetting waarmee albums als 埋葬 in 2018 en 亂 (Luan) in 2020 uitgebracht konden worden. Nu we bij het derde album aanbeland zijn, heeft Lee een paar vaste waarden om zich heen verzameld en is Ripped To Shreds uitgegroeid tot een volwaardige band.Lees verder ›

Het is altijd lastig om een nieuwe Queensrÿche te beoordelen op de eigen merites. Waar menig band op de schouders van reuzen staat, worstelt de groep uit Seattle soms om zich staande te houden tegenover het eigen roemrijke verleden. Want wat te doen na het buitenwereldlijke Rage For Order, misschien wel het beste conceptmetalalbum ooit Operation Mindcrime, het kwikzilveren, maar ijzersterke Empire en het wonderlijke Promised Land met zijn stil makend mooie afsluiter Someone Else? Op Digital Noise Alliance - niet toevallig af te korten tot DNA - kiest Queensrÿche voor een muzikale zoektocht naar de eigen genen.Lees verder ›

De vakantieperiode is weer voorbij! Sommige bands zijn de festivalweides langs getrokken, andere bands hebben nieuw materiaal opgenomen en weer andere hebben van deze tijd gebruik gemaakt om ook even rustig te ontspannen. Zo ook de Zweedse death metal zombies van Heir Corpse One. Zij hebben hun vliegtuigje uit de plomp getrokken waar ze tijdens hun vlucht Fly The Fiendish Skies zijn neergestort en hebben koers gezet naar het gebied waar volgens de overleveringen de eerste zombies vandaan komen: de Caribbean. Met een noodlanding op het strand zijn ze daar op zoek gegaan naar rust, inspiratie (over bijvoorbeeld folklore, demonen, ondoden en de Cthulu mythologie) en natuurlijk… hersenen! Echt waar? Lees verder ›

Where the Void Rose is de derde plaat van het uit Frankrijk afkomstige kwartet, The Necromancers. Hun debuut Servants of the Salem Girl (2017), uitgebracht op Ripple Music, werd internationaal bejubeld en genoemd als een aanwinst voor het Europese stoner doom genre. Het label meldde toentertijd dat de band zo godvergeten occult is dat ze niet eens een biografie hebben. Muzikaal gezien liet het kwartet zich niet makkelijk classificeren. Denk aan een goede mix van proto metal uit de jaren 70 à la Black Sabbath, NWOBHM, progressieve rock en een vleugje psych. Ook het tweede album Of Blood and Wine (2018), wederom op Ripple Music, kreeg internationaal veel lof.Lees verder ›

Op vrijdag 14 oktober is Zware Metalen present bij het uitgestelde concert van Wolves In The Throne Room in TivoliVredenburg dat aanvankelijk gepland stond op 15 oktober vorig jaar. Deze avond vormt het decor van een ambigue en tegelijkertijd majestueuze avond pikzwarte en spiritueel getinte muziek. Op het programma: the Primordial Arcana European Tour, ofwel drie muzikaal uiteenlopende gezelschappen die zware en minder zware klanken produceren die uiteindelijk wonderwel met elkaar blijken te rijmen. Het Amerikaanse deathmetalcollectief Blood Incantation dat tot de oorspronkelijke line up behoorde, kon helaas op de nieuw geplande datum niet mee maar de landgenoten van Incantation (eveneens death metal) gelukkig wel. De opmaat van de avond wordt echter verzorgd door Stygian Bough, een uiterst fraai uitwerkende symbiose tussen Bell Witch en Aerial Ruin. Fotograaf Ruben Verheul heeft een strategische plek voor het podium weten te bemachtigen om deze bijzondere avond voor ons in indringend beeldmateriaal te vertalen, daarbij saboterende omstandigheden als onophoudelijke rook en obscuur licht trotserend. Uw redacteur van dienst wacht de schone taak om woorden te geven aan datgene dat er vol bezieling gemusiceerd en bezongen wordt.Lees verder ›

In 1998 verscheen het toch wel invloedrijke album Gore Metal. Het Amerikaanse Exhumed stak daarbij zijn adoratie voor een band als Carcass niet onder stoelen of banken. Nu is frontman Matt Harvey sowieso niet de persoon die geheimzinnig doet over zijn inspiratie. Ook met Gruesome mag de gitarist en vocalist graag zijn helden van Death sinds 2014 een muzikaal eerbetoon brengen. Hoewel deze band ook even als duiventil gezien kon worden als we kijken naar de bezetting, is het inmiddels weer wat stabieler. Stokkenslijter Mike Hamilton van Deeds Of Flesh klopt al sinds Necrocracy (2013) steevast de drumpartijen in en 'Doc' Ross Sewage is gelukkig weer op te planken te zien met zijn oude liefde. Alle ingrediënten aanwezig voor plaat nummer tien die traditiegetrouw via Relapse Records verschijnt.Lees verder ›

Vola stond op 30 september voor het eerst op een Nederlands podium sinds het verschijnen van hun laatste plaat Witness. Tijdens deze avond speelden ze niet alleen nummers van die geweldige plaat, maar presenteerden ze een setlist die hun hele oeuvre omvatte. Vola liet fotograaf Bram Geurts sprakeloos achter. In het voorprogramma stonden Four Stroke Baron en Voyager Lees verder ›

Veel kabaal deze vrijdag, net wat je nodig hebt. Hier zijn Iskandr, Orden Ogan, Panzerkrieg 666, Aash, Bark, Wind Rose, Adventum Diaboli, Dragonhammer, Babymetal, Carrion Vael, Bloodred Hourglass, Spell, Filter, Megadeth, Faith No More, Bodysnatcher, NONOIA, Mortemia, Cabal, Chelsea Grin, Sickrecy, Grimner, Maceration, Lost in Desert en Avantasia met Floor Jansen.Lees verder ›

Hans Christian Andersen, Artillery, Borgen, Nikolaj Coster-Waldau (ja, die van Game of Thrones), Christian Eriksen, Den lille Havfrue (De kleine zeemeermin), flæskesteg (geroosterd varkensvlees), flødebolle (custardbroodjes), King Diamond, Legoland, Mercyful Fate, Mikkeler craft bier (ja, dat is nog eens wat anders dan Carlsberg), Myrkur, gastronomisch Noma, Nyhavn Harbour, Pretty Maids, Jesper Olsen (‘de vlo’ – herinner je je die fraaie strafschop met Johan Cruijff nog?), Peter Schmeichel, Roskilde Festival, smørrebrød, Volbeat, Caroline Wozniacki… Zomaar even een greep uit de kwalitatief rijke Deense wereld van cultuur, kunst, en sport.Lees verder ›

Crustpunk is een prachtig genre. Een uitlaatklep voor allen die tegen het systeem aan willen schoppen. De laatste jaren is het systeem echter een beetje in slaap gevallen, en zo ook de crustpunk. De thema's klonken niet veel verder dan je standaard anarchistische ideaalbeeld. Waar niks mis mee is, maar op een gegeven moment ken je de Westerse thematiek wel. Zanjeer is een project dat de vinger eens op dezelfde, maar toch net andere zere plek legt: religieus extremisme, post-kolonialisme, het afbrokkelende klimaat en economische verwoesting.Lees verder ›

Sahg is toe aan zijn zesde langspeler, getiteld Born Demon, de opvolger van het in 2016 verschenen Memento Mori. Het resultaat mag er zeker zijn. Sahg zet de koers voort die hij op Memento Mori heeft ingezet, hoewel dit album veel heavier en vlotter klinkt dan zijn voorganger. Doom en stoner zijn zeker nog aanwezig in de muziek, maar men leunt nu toch ook flink richting heavy metal.Lees verder ›

Het vanuit het Engelse Ipswich opererende internationale uitzendbureau voor muzikanten Cradle of Filth trekt de hele maand oktober door Europa met in het kielzog Alcest en Naraka. Precies tussen Antwerpen en Zwolle in hield de karavaan halt in de Eindhovense Effenaar. Remco Faasen keek al maanden uit naar het concert en trok naar de grootste stad van Noord-Brabant voor de band die hij in 1996 voor het eerst zag. Fotograaf Seth Abrikoos was toen nog niet eens geboren maar stond nu wel vooraan met haar fotocamera in de aanslag.Lees verder ›

Ir, het tweede album van het Deense Orm, was in 2019 mijn onbetwiste album van het jaar. Mijn persoonlijke favoriet om precies te zijn. Al kwam dat niet helemaal tot uiting in mijn jaarlijstje, waar Ir pas op de derde plaats terug te vinden was. Na het geniale Hallucinogen van Blut aus Nord en het prachtige derde album van het ondertussen ter ziele gegane Oldd Wvrms. Afgestopt dus door twee zeer sterke releases, al bleek die derde positie achteraf een dwaling. Ondertussen beschouw ik Ir zelfs als één van de allerbeste blackmetalalbums aller tijden. Grote woorden, maar niet gratuit. Ir is perfect op alle niveaus. Dit album slaagt erin een gevoel van eindeloosheid te creëren binnen een voortdurend veranderend muzikaal landschap, waarin je het risico loopt te verdwalen tussen contrasten van groots opgezet bombast, rustgevend raffinement en aangrijpende intimiteit. Werkelijk, verdwalen is nog nooit zo verrijkend geweest.Lees verder ›

Nocturnis, een Duitse blackmetalband, bracht in 2020 een EP uit, Aporia genaamd. Deze nog jonge formatie komt Offenburg. Een plek op een steenworp van de Franse grens en als je nog wat verder gooit, de Zwitserse grens. Unsegen is de volwaardige opvolger van de EP en wordt uitgebracht door MDD Records, een platenboer die ik alweer een poosje uit het oog was verloren. Als ik het goed heb, is het Duitse Suidakra een vaste klant op dit label. Dit Unsegen vertelt het verhaal van een soldaat actief tijdens de Eerste Wereldoorlog. Zijn strijd op het slagveld, maar ook de innerlijke strijd die hij voert, vormen de basis voor de nummers. Bijzonder interessante insteek. Het is gitarist, de heer Padrutt, die zelf aan de opname- en productieknoppen heeft gezeten. Enkel de mastering werd in de handen gestopt van Christoph Brandes van de Iguana Studios.Lees verder ›