Toen Dismember aankondigde het debuut integraal te gaan spelen op Graveland, was Zware Metalen er als de kippen bij om de band daarover aan de tand te voelen. Terwijl ik het interview aan het voorbereiden was, werd ik geconfronteerd met familieomstandigheden. Gelukkig sprong collega Remco bij en hielp met het opstellen van de vragen, die beantwoord zoudne worden door stichtend lid David Blomqvist. Zo uitgelaten en enthousiast als hij op het podium is, zo bescheiden is hij als hij het woord mag voeren over Dismember. De brave man liet weten Zware Metalen niet te kennen omdat hij weinig actief is op sociale media en zelfs geen Facebook heeft. Hij noemt zichzelf ‘old school’ en heeft thuis alleen een oude Nokia. Op vraag van de andere bandleden heeft hij zich wel een smartphone aan moeten schaffen, zodat ze toch op een moderne manier met elkaar kunnen communiceren. Het typeert de gitarist van Dismember die ons te woord stond. De foto’s bij dit interview zijn tijdens Graveland gemaakt door Frido Stolte.
Hey David, hoe gaat het?
Prima, maar ik ben wel moe. We vlogen gisteren naar Amsterdam en sliepen in een hotel. Ik heb wat last van de reis en de korte nacht maar verder ben ik oké. Het is een mooi festival waar we vandaag mogen spelen. Het ligt op een prachtige locatie in de bossen.
Like An Ever Flowing Stream is een mijlpaal binnen de Zweedse death metal. Hoe kijken jullie na al die jaren terug op het album?
Het is een erg goed album. Het gaat nog steeds mee, terwijl het al meer dan dertig jaar oud is. We spelen vanavond twee nummers die we al in geen eeuwen hebben gespeeld. Ik heb ze wel weer even opnieuw moeten beluisteren, analyseren en opnieuw moeten instuderen, maar het zijn nog steeds fantastische nummers.
Jullie doen dit dus voor de fans die jullie volgen vanaf het begin. Of hoop je stiekem dat je er ook nieuwe fans mee wint?
Allebei! Maar in de eerste plaats doen we dit voor de eerste generatie deathmetalfans waar we onszelf ook toe rekenen. Je weet wel: die vijftigers met een kale of grijze kop die nog steeds naar deze muziek luisteren. Negentig procent daarvan is helemaal weg van ons eerste album en voor hen is het hun favoriet. Persoonlijk zou ik een paar nummers weglaten omdat ze niet zo goed zijn als nummers die we later hebben gemaakt, maar zoals gezegd: onze fans willen ze graag horen en dus doen we dat. Daarnaast is het natuurlijk leuk dat we deze nummers voor de nieuwe generatie kunnen spelen. Die jonge gasten die op YouTube naar muziekvideo’s kijken en de riffs analyseren. Ik heb onlangs in Zweden wat van die jeugdige fans ontmoet en ze vroegen me naar die riffs. Ze wilden weten hoe ik ze destijds heb geschreven. Ik heb ze gezegd dat we onze muziek niet zo analyseren. We hebben destijds blijkbaar een aantal goede riffs geschreven en op het album gezet. Dat werd dus uiteindelijk Like An Everflowing Stream.
Gaat Dismember vaker een album in zijn geheel spelen, zoals bijvoorbeeld Indecent And Obscene?
Het is grappig dat je dat vraagt. Ik heb net twee Nederlandse gasten ontmoet die speciaal voor ons gitaarplectrums hebben gemaakt. Indecent And Obscene is ook hun favoriete album. Op dit moment weet ik niet of we dat ooit gaan doen. Ik ben er wel voor en het is dus niet onmogelijk. Als mensen het album live willen horen: waarom niet?
Met mij erbij zijn er nu dus al drie mensen die het willen horen.
Hahaha, ja dat is waar. Misschien doen we het ooit nog wel eens, maar het kan ook één van onze latere albums worden. We zullen wel zien.
Is het een vloek of een zegen om een album als Like An Everflowing Stream te hebben? Jullie hebben daarna nog zoveel goede albums gemaakt, terwijl mensen maar blijven vragen of je dat oude spul wil spelen. Of zie je dat anders?
Oh nee, zo zie ik dat niet….
David wordt dan op zijn schouder getikt door Roman Hödl, die hem verteld dat hij het Rock Hard Festival en Celtic Frost (gebracht door Tryptikon, nvdr) heeft laten schieten om Dismember vandaag te zien. David neemt het compliment enthousiast in ontvangst en gaat dan met zijn kalme en rustige stem verder.
Ik zie het absoluut als een zegen. Ik was veertien toen Fred en ik met Dismember begonnen. Dit jaar word ik vijftig. Van de andere kant: er zijn door de jaren heen altijd fans geweest die tijdens een optreden om Bleed For Me roepen. Ik word er weleens moe van om dat live te spelen maar ach, wat maakt het uit. Mensen willen het blijkbaar horen, dus spelen we het.
Waarom hield Dismember er in 2011 mee op?
Ik weet het niet… Persoonlijk vond ik dat er iets miste op dat moment. Op elk album werd weer een bandlid vervangen en ik werd moe van het toeren. Weet je, destijds heb ik mijn baan opgezegd om me volledig op Dismember te kunnen richten. Ik bouwde daarmee geen sociale zekerheid op. Alleen door te toeren had ik een inkomen. Ik werd ook de routine zat: een album opnemen, toeren, weer de studio in… Steve Harris van Iron Maiden zegt het ook vaak in interviews, alhoewel zij natuurlijk op een veel hoger niveau staan. Wist je trouwens dat we voeger niet eens roadies hadden? We vonden het wel prima zo. Ik verving altijd zelf mijn snaren en sloot mijn gitaar en de effecten zelf aan.
Heb je, nadat Dismember destijds stopte, in andere bands gespeeld?
Ja, voor deze reünie zaten Robert Jan (gitarist Dismember, CS), Ulle van Entombed en ik in een band. Het was puur voor de lol. Het was trouwens wel opvallend hoe belachelijk veel de muziek die we met die band maakten op Dismember leek. Blijkbaar ontsnap je daar niet aan. Robert Jan zong trouwens.
Wat was de aanleiding om weer samen te komen? En dan ook nog in de originele bezetting. Was iedereen gelijk enthousiast?
Het was gewoon de juiste tijd. Toen we niet bij elkaar in de band zaten, hadden we nog wel contact met elkaar. Eén van de leuke dingen van Dismember vind ik dat we elkaar al lang kennen en er ook geen ruzie is. Natuurlijk valt er wel eens iets voor, maar het was nooit een drama. We zijn al die tijd vrienden gebleven en iedereen was ook enthousiast over de reünie. Eén van de eerste hobbels die we moesten nemen was om Fred weer achter de drums te krijgen. Fred en ik zijn Dismember ooit begonnen en het was voor mij altijd raar dat hij er op een zeker moment niet meer bij was.
En hoe bevalt de terugkeer van de band tot nu toe? Is uitgekomen wat jullie voor ogen hadden?
Ja! Het is nog steeds te gek om live te spelen. Zelfs aan het repeteren beleven we plezier. We zijn immers terug met de oude garde. Het vuur brandt nog steeds. Het voelt erg goed. Zie je deze riem die ik om heb? Vol met punten en spikes. Ik heb die zelfs in mijn privéleven om, ik draag hem niet alleen als we optreden. Ik voel me weer jong nu we met dezelfde gasten spelen. Het is niet van: spelen, cashen en wegwezen. We genieten echt van deze reünie. We hebben net een signeersessie gedaan. Het is te gek om onze fans te ontmoeten. Ik ben een erg verlegen persoon, maar als iemand op me afkomt dan maken we altijd een praatje, gaan we samen op de foto of geef ik een plectrum weg. Ik vind dat je je fans met respect moet behandelen. Ik heb er een hekel aan als muzikanten zich als een klootzak opstellen ten opzichte van hun fans. Ik heb gehoord dat mensen in december in Stockholm stonden te wachten bij een tourbus en als de artiest er dan uiteindelijk aankwam, die dan snel doorliep en de fans, letterlijk, in de kou liet staan. Ik haat dat! Je fans zijn wel degenen die je albums kopen en daarmee je huur betalen. Hoe moeilijk is het dan om even een praatje te maken, iemand de hand te schudden of op de foto te gaan staan? Kijk, ik ben ook weleens moe en soms komt er een dronken gast aan die lallend met je op de foto wil. Ik heb daar dan niet altijd zin in, maar probeer wel aardig te zijn. Het is een fan, weet je? Ik heb zelf mijn helden ook mogen ontmoeten: een paar gasten van Iron Maiden, Biff Byford en zelfs Ronnie James Dio. Stuk voor stuk fantastische mensen die de tijd voor me namen. De jongens van Judas Priest en Iron Maiden weten nog wat het is om voor je positie in de scene te moeten vechten en hoe belangrijk fans voor een band zijn.
Zijn jullie kieskeurig over waar jullie live spelen of pak je elke kans aan om ergens te spelen?
Het moet wel bij ons passen en in het schema kunnen. Ik werk om het weekend en vind een vrij weekend ook wel eens leuk. We stemmen de schema’s van de bandleden en crew op elkaar af en kijken waar we kunnen spelen. Ik wil ook niet teveel shows meer spelen. We kwamen in 2018 weer bij elkaar en zo langzamerhand wordt het weer eens tijd voor een nieuw album. Volgens mij kan je niet jarenlang teren op alleen maar oude roem en alleen maar oude nummers spelen.
Betekent dit dat jullie aan nieuwe nummers werken?
Niet als band, maar ik heb veel riffs en gitaarharmonieën liggen.
Op dat moment ziet David uit zijn ooghoek een fotograaf die ons fotografeert. Ik leg uit dat het Frido is die voor Zware Metalen aan de slag is vandaag. David poseert voor hij verder gaat:
En er liggen wat teksten klaar, maar het is nog niet heel concreet. Er komt wel een nieuw album als het aan mij ligt. Verwacht daarop geen nieuwe invloeden, maar gewoon old school Dismember. Ik had het er gisteren met Richard, onze bassist, over: het is onmogelijk om jezelf niet te herhalen. We schrijven nou eenmaal op een bepaalde manier onze riffs en ik verwacht niet dat dit gaat veranderen. Zelfs de gitaarharmonieën zullen wel weer opduiken, het is ook wat mensen van ons verwachten. Volgens mij is het ook belachelijk om na 35 jaar ineens iets nieuws te proberen. Dat wil ik niet eens.
Vandaag speel je op een openluchtfestival. Speel je liever in een club voor tweehonderd mensen die jullie kennen of voor duizend mensen waarvan er misschien driehonderd voor jullie komen?
Ik ga een diplomatiek antwoord geven: het heeft allebei wat. In een club is het natuurlijk allemaal wat intiemer omdat het publiek veel dichter bij je staat en de reactie is dan wat directer. Maar een groter festival heeft zeker iets. De sfeer hier op Graveland is echt fantastisch. Weet je wat ik ook geweldig vindt: de locatie van dit festival. Zo midden in de bossen en de natuur, dat is toch geweldig? We reden vanuit het hotel hier naartoe over van die smalle weggetjes met grote huizen ernaast….Het doet me denken aan het landschap in Engeland. Geweldig! Weet je, hoe ouder ik word, hoe minder ik van de stad houd. In Stockholm is het altijd vrij druk met verkeer en geluid. Ik heb het helemaal gehad met al die mensen en geluiden. Ik woon gelukkig aan de rand van Stockholm, maar vind dat er teveel mensen wonen. Constant rijden er bussen en metro’s, mensen lopen door elkaar en reclame die je overal ziet… Veel te druk voor mij. Hoe ouder ik word, hoe meer ik van de stilte hou.
Ik weet wat je bedoelt. Ik ben op het platteland opgegroeid en woon nu aan de rand van de stad dus ik kan, als ik dat wil, wel om 03:30 uur een tandenborstel gaan kopen…
Hahaha.
Alle voorzieningen zijn dichtbij, maar je kunt je ook zo terugtrekken en de natuur ingaan.
Precies! Net als onze bassist. Hij heeft vijftien jaar in Dallas gewoond maar is net naar België verhuisd. Het plaatsje heet Kjent of Jent, zoiets.
Gent?
Ja, dat is het. Die G spreken jullie uit alsof je moet spugen… Erg grappig. Bagage, ook zo’n grappig Nederlands woord. Op het vliegveld hoor je het constant, haha.
Erg hè, godverdomme.
David rolt zowat van zijn stoel van het lachen.
Wat zeg je nou?
Godverdomme betekent goddamnit in het Nederlands. Probeer het te onthouden.
Zal ik doen! En ik zal het tegen onze zanger zeggen.
Moet je zeker doen! Heb je trouwens nog andere bands gezien op Graveland?
Helaas niet, we zijn hier twee uur geleden aangekomen en hadden een signeersessie. Meestal probeer ik wel wat bands te bekijken, maar dat gaat vandaag niet lukken. Morgen moeten we ook weer op tijd weg om een vlucht te halen. We worden een dagje ouder hè…We kunnen niet meer feesten alsof we twintig jaar zijn. Dat heb ik trouwens nooit gedaan. Ik was vroeger al geen fan van het feesten op tour. Gelukkig zijn er nu meer mensen in de band die niet meer drinken. Vroeger wel hoor, toen werd er flink gefeest en gedronken. Je wil niet weten wat voor gekkigheid ik vroeger heb gezien op dat gebied. Je kunt je voorstellen wat voor taferelen het waren als we in de jaren ’90 met andere bands op tour waren. Iedereen dronk en rookte weed. Gelukkig heb ik het allemaal overleefd.
Ik ben wel door mijn vragen heen. Bedankt voor je tijd! Heb je nog laatste woorden voor ons?
Ik wil onze fans bedanken… Oprecht bedankt aan alle fans die door de jaren heen naar onze shows zijn gekomen en onze albums en shirts kochten. Bedankt voor de support!
Links: