Trage zware muziek, ofwel doom metal. Cavern Deep doet een poging om het met een tweede album, toepasselijk Part II – Breach getiteld, aan de man (en vrouw) te brengen. Het debuutalbum is ons ontgaan, dus doen we het maar met deze volgens de promo logische verderzetting. Subterranean fiction, ofwel ondergrondse fictie is het thema, wat met een uitgebreide beschrijving per nummer (!) meegezonden wordt. Deze beschrijvingen zijn hoofdzakelijk apocalyptisch van aard en zo hebben we al enige richting meekregen. Het Zweedse drietal deinst er niet voor terug om het experiment aan te gaan. Zo lezen we onder andere dat er voor ieder nummer een muziekvideo wordt geproduceerd, maar ook voor het album in zijn geheel. De interesse neemt alleen maar toe, waarbij de albumhoes uw redacteur van dienst dan weer niet direct tot luisteren (laat staan een recensie) zou nopen.
Soms is het goed om bepaalde keuzes op basis van een albumhoes niet te maken. Want wat zouden we er spijt van hebben om deze doomplaat terzijde te schuiven. Alles, maar dan ook werkelijk waar alles aan dit album ademt mysterieuze, ondergrondse doom uit met een heel bijzonder fictief randje. Voor dat laatste zijn de zinderende keyboardlijnen verantwoordelijk. De trage, logge klanken en de scherpzinnige gitaargeluiden zijn dan weer het fundament. Hierover worden zeer afwisselende zanglijnen gepositioneerd. Het is daarbij een absolute plus dat alle bandleden zingen. En alsof dat nog niet genoeg is zijn er een drietal gastvocalisten hoorbaar! Het eerste nummer Breach trapt af als een vrij traditioneel doomnummer, waarbij er wel wat effect aan de zang is toegevoegd. Het gitaargeluid is redelijk dik aangezet, alsof er meerdere lagen als het ware over elkaar heenlopen. Primordial Basin vangt daarna ruisend en kolkend aan. Al snel krijgen we het gevoel het aardse bestaan achter ons te laten. Na enkele minuten komt het nummer haast tot stilstand en plaveit de band de Melkweg voor de mooie dramatische vocalen van gastvocalist Susie. Onder begeleiding van het instrumentarium en haar dubbele laag aan vocalen werkt het gezelschap naar een zwaar schreeuwende gitaarsolo toe. Vervolgens krijgt Susie dan ook nog versterking van de mannelijke vocale inzet. Misschien dat dit nummer een mooier einde had verdiend, want het is na acht minuten en zeventwintig seconden wel ineens snel voorbij.
The Pulse is het laatste officiële nummer van deze intrigerende schijf. Zoals de naam doet vermoeden, begint het nummer pulserend, waarbij de opening, voor de aanvang van het gezongen gedeelte, veel overeenkomt met het muzikale werk van YOB. Wat volgt is een trage en melancholische geluidsmanifestatie, die evengoed de nodige spanning in zich heeft. Het samenspel van de gitaarleads en de elektronische effecten is ronduit adembenemend. Dit is muziek waarin de luisteraar zich langzaam in kan laten onderdompelen. Aan mijn digitale schijf is de bonustrack The Attuning met Thomas van Monolord toegevoegd, alsof het nog niet genoeg is. En ook hier horen we weer enkele fantastische zeer uitgesponnen gitaarsolo’s en benevelde meerstemmige vocalen. Met een dikke twaalf minuten op de klok, verveelt het nummer geen enkel moment en dat is ronduit knap uitgevoerd!
Concluderend stelt Part II – Breach niet teleur en is het een aanbevelingswaardig werk voor iedere ruimdenkende doomfanaat. Verwacht geen grunts of andere ruwere vocalen, wel plechtstatige, wanhopige, dramatische en schitterende zuivere vocalen. Dit alles gevangen door elektronische spacey invloeden, zware gitaarriffs en logge drumaanslagen.
Score:
82/100
Label:
Bonebag Records, 2023
Tracklisting:
- Breach
- Primordial Basin (feat. Susie from Brume)
- A World Bereaved
- Skeletal Wastes (feat. Johannes Behndig)
- Sea of Rust
- The Pulse
- Bonustrack: The Attuning (feat.Thomas of Monolord)
Line-up:
- Max Malmer – Basgitaar, vocalen
- Dennis Sjödin – Drums, vocalen (achtergrond), keyboards
- Kenny Oswald Dufvenberg – Vocalen, gitaren
Links: