Een maand na Soulcrusher is er opnieuw interessante metal te horen in Doornroosje in Nijmegen. Het Franse Celeste treedt namelijk op en dat is reden genoeg om opnieuw af te reizen. De band zou eerder dit jaar een show spelen in De Cacaofabriek in Helmond, maar wegens tegenvallende kaartverkoop werd die show geannuleerd. Gelukkig krijgen we een herkansing in Nijmegen. Friso Veltkamp doet verslag.
Erg druk is het vanavond niet. Misschien heeft dat ermee te maken dat er de laatste tijd veel interessants geprogrammeerd is en er een keuze gemaakt moet worden wat wel en niet te zien. Toch is het enigszins jammer dat maar de helft van de zaal gevuld is. Daarnaast valt het publiek ook op. Dit zou je zo bij een, pakweg, Habitants-show kunnen tegenkomen. Het lijkt wel dat sommige mensen dachten dat het vanavond om de gelijknamige singer-songwriter ging en ter plekke achter kwamen dat het toch vooral een sludge-avondje is.
Die avond begint met Ter Ziele, een Nederlands sludgecollectief dat reeds een plaat op zak heeft. De band heeft vanavond in de vorm van Yorick een nieuwe zanger, die de naar Turkije geëmigreerde Jonathan Edwards vervangt. De nummer van Ter Ziele bestaan vooral uit riff op riff stapelen en ondertussen doorbeuken. Waar veel stijlgenoten een climax verwerken in de songs is het bij Ter Ziele toch veel meer van dik hout zaagt men planken. De combinatie van sludge en doom metal werkt echter wel en het publiek staat geboeid te kijken.
De band heeft vanavond een heel vet basgeluid, wat de muziek zeker een extra punch geeft. Minder enthousiast ben ik over het geluid van de zang. Dat ligt niet zozeer aan de Yoricks keelklanken, maar meer aan hoe hard ze staan. Het is een euvel dat we later op de avond ook bij Celeste terug zullen horen. Maar luister je daar voorbij, dan hoor je veel ritmiek in de nummers die daarnaast ook nog eens sfeer bevatten. Dat maakt het fijn om op de muziek mee te deinen.
Als je je band Ter Ziele noemt is de vergelijking met Amenra natuurlijk nooit ver weg. Wat dat betreft heeft het laatste nummer ook wel invloeden van die band. Alleen waar Amenra vaak speelt met dynamiek en het geleidelijk steeds meer toevoegen van riffs in hogere toonaarden, blijft Ter Ziele het nummer op eenzelfde tempo opbouwen. Het intrigeert echter wel. Ook lijken de bewegingen van Yorick wel wat op die van Colin H van Eeckhout, maar is nog niet zo gedecideerd en overtuigend: dat zal wellicht nog groeien. Aan het eind, als de band nog een potje gaat feedbacken, blijft hij nog even op het podium staan. Om nog een dankjewel aan toe te voegen? Die volgt dan uiteindelijk ook waarna de band het podium verlaat.
Misschien is dat ook de reden waarom de Dutch disease zijn intrede in de zaal heeft gedaan en sommige mensen behoorlijk besmet heeft. Als je zo nodig je weekplanning wilt doornemen, doe dat dan in café en hou bij de rustigere stukken gewoon je bek. Zo, dat is eruit.
Het geroezemoes en gezwets past ook niet bij de bij vlagen confronterende beelden bij Le cœur noir charbon. We worden vooraf op het scherm gewaarschuwd dat de beelden iets los kunnen maken en dat doet het ook. De beelden gaan over ongezonde relaties en de gevolgen daarvan. Deze kun je hieronder terugvinden. Het nummer zelf is een van de hoogtepunten van vanavond, wat ook komt door de wisselwerking tussen visuals en muziek. De cleane zang van Emily Marks geef het bovendien een sfeervolle tint.
De band heeft ook nog een EP uitgebracht die de aanleiding is voor deze tour: Epilogue(s), Hier worden twee nummers van gespeeld, waaronder de enige Engelstalige track van de band: With Idle Hands. Naast de tekstuele verandering het nummer ook en meer etherische sfeer, mede door de (vandaag van backing tape afkomstige) bijdrage van Tim Grivo. Dit nummer laat bovendien ook horen dat Celeste de combinatie van black metal, shoegaze en post-hardcore perfect beheerst. Deze afwijkende nummers vormen wel een heel geslaagde afwisseling tussen het oude werk.
Gesproken wordt er niet, wel zijn er af en toe wat vriendelijke gebaren naar het publiek, wat sympathiek oogt. Na de toegiften Comme des amants en reflet Ces belles de rêve aux verres embués, neemt de band nog wel even uitgebreid het applaus in ontvangst van de inmiddels aardig lege zaal. Degenen die erbij waren hebben waar voor hun geld gekregen.
Datum en locatie
7 november 2024, Doornroosje, Nijmegen
Link: