Eind oktober (2024) verscheen Ankor’s nieuwe Shoganai – Mini Album Vol. 1. Nadat men de afgelopen twee jaar nogal wat ophef had veroorzaakt met verschillende van hun video’s op YouTube, onthulde de band – vaak zowel geprezen en verguisd vanwege hun ongewone combinatie van metalcore, rap, rock, (Aziatische) pop en elektronische dansmuziek – de EP. Ongeveer twee weken na de release vond zangeres Jessie Williams de tijd om ons te vertellen over het belang van video’s, bekrompenheid in de metalscene, het gebruik van autotune en de invloed van Japan op de band.
Hoi Jessie, hoe gaat het met je? Hoe was je dag tot nu toe?
Bedankt voor je vraag, Patrick. Ik voel me eigenlijk best goed. En hoe is dat voor jou?
Hier is het niets anders. Je zit midden in een reeks promotionele gesprekken; ben je het nog niet zat met het steeds opnieuw moeten beantwoorden van min of meer dezelfde vragen?
Oh, ik hou zo veel van Ankor dat er niet zoiets bestaat als te vaak over de band praten, om anderen over ons te vertellen. Ik ben zo enthousiast over het nieuwe album dat ik niet kan wachten om je erover te vertellen.
Voordat we dat doen, laten we eens kijken wie Ankor is. Hoewel je behoorlijk wat ophef op YouTube hebt veroorzaakt, ben je misschien niet de bekendste naam in de metalscene. Kun je de band een beetje voorstellen aan onze lezers?
Natuurlijk. Ankor bestaat al heel lang. Ankor werd al heel lang geleden opgericht, in 2003, door vrienden in Catalonië. Toen ze begonnen – ik zeg ze omdat ik toen nog niet eens in de band zat – begonnen ze in het Spaans, dus het eerste album van Ankor was eigenlijk in het Spaans (Al Fin Descansar), waarna ze overgingen op het Engels. Ik kwam jaren later bij de band, in 2014, dus dat is alweer tien jaar geleden, wat ook lang is, maar niets vergeleken met wat de band al twintig jaar doet, meer dan twintig jaar. Ankor is eigenlijk een stel vrienden die samen muziek maken. We luisteren allemaal naar zoveel verschillende muziekstijlen en we stoppen alles in één klein potje en dat is Ankor. Ik denk dat al deze verschillende invloeden en mixen van stijlen die we leuk vinden, Ankor maken tot wat het vandaag de dag is.
Dat kun je gerust stellen. Shoganai blijkt een behoorlijk divers album te zijn. Het bevat nummers met een mix van Aziatische popcultuur, hedendaagse metalcore en een vleugje Spaans erfgoed, maar het bevat ook behoorlijk wat EDM. Er zit een behoorlijk andere benadering in je muziek, zelfs als je het vergelijkt met je vorige albums. Je klonk vroeger meer als bands als Paramore en dergelijke, maar zit nu meer in de metalcorehoek.
Klopt. Ik denk dat het ook afhangt van de invloeden en van hoe wij als mensen evolueren. Je smaak verandert, je manier van denken verandert, de dingen die je in je leven hebt meegemaakt ook. Alles heeft invloed op hoe we muziek maken en hoe iedereen muziek maakt, natuurlijk.
Kun je zeggen dat een belangrijke verandering in het geluid van de band ook komt door de toevoeging van Eleni aan de band?
Oh, ja. De toevoeging van Eleni heeft ons zeker beïnvloed. Eigenlijk zou ik zeggen dat de belangrijkste reden is dat onze voormalige drummers niet echt metaldrummers waren. Ze waren muzikanten, maar geen metaldrummers. En Eleni is al jaren metaldrummer en ze heeft gespeeld in diverse metalbands. Ze zit helemaal in de metalscene. En natuurlijk kan ze nu meer metaldrums schrijven, meer metalcore, de double kick ook, die heel snel gaat. Dit zijn dingen die we aan onze nieuwste muziek hebben kunnen toevoegen die we eerder niet hadden.
En natuurlijk heeft dit Ankor ook gemaakt tot hoe we nu klinken. Ik moet ook zeggen dat Eleni gewoon fantastisch is, niet alleen als muzikant, maar ze is ook een geweldig persoon. Ze is fantastisch. Ze is een personage. Echt waar. Ze is één van de grappigste mensen die ik ken. En we houden van haar. Dus haar toevoeging aan de band is een van de beste dingen die ons is overkomen, dat is zeker. Het is natuurlijk, we zijn hier met z’n vijven bij elkaar. Het is een van de belangrijkste dingen.
Je kunt net zo goed zijn als muzikanten, maar als er geen connectie is op persoonlijk vlak, hoe kun je dan een band zijn?
Absoluut, absoluut. En we zijn een band die bestaat uit vrienden. Voor ons is dat heel belangrijk.
Ja, ik denk dat we altijd, en bands in het algemeen, altijd bepaalde opmerkingen zullen krijgen. De meeste opmerkingen die we krijgen zijn fantastisch. Een negatieve opmerking die we tegenwoordig veel horen – ik denk zelfs dat het dit jaar de meest gehoorde opmerking is als het om negativiteit gaat – is dat veel mensen tegenwoordig zeggen dat we een woke-band zijn, een soort all-inclusivebeweging.
Waarom? Het brengt me op de gedachte dat je misschien kunt zeggen dat de metalscene, die er prat op gaat heel open-minded te zijn, best wel wat mensen herbergt die bekrompener zijn dan ze zelf willen geloven?
(Hahaha) Over het algemeen ben ik het met je eens. Ik kan niet voor iedereen spreken, maar ja, ik ben het met je eens. We krijgen de opmerking waarschijnlijk alleen omdat er twee vrouwen in de band zitten. Dat is dus een opmerking die we vaak krijgen. Maar zoals je al zei, komen deze opmerkingen vooral van bekrompen mensen. Dus besteden we er niet al te veel aandacht aan. We negeren deze opmerkingen meestal gewoon, omdat ik het niet eens de moeite waard vind om erop te reageren. Wat je ook tegen deze mensen zegt, je gaat hun mening niet veranderen. Het is in feite, naar mijn mening, vaak onwetendheid.
Dus ik wil mijn aandacht en mijn energie liever richten op de goede dingen en op het geven en beantwoorden van opmerkingen die goed zijn. Het is het niet waard om onze tijd te verspillen aan die andere dingen. Het trekt alleen maar negatieve energie aan. En waarom zou je daar je tijd en moeite in steken? Dat zou in ieder geval zonde zijn.
Zo waar. Ik wil echter graag ingaan op een specifieke opmerking die ik vaak tegenkom: “Deze band moet autotune gebruiken. En als je autotune gebruikt, maak je geen muziek.” Wat vind je daarvan?
Ik denk dat de meeste mensen zich er niet eens van bewust zijn dat absoluut alle bands autotune gebruiken bij het opnemen in een studio. Het is iets anders als je dit effect op de stem toepast om er een elektronische vibe aan te geven. Dat is wat veel mensen denken dat autotune is. Maar als je autotune correct gebruikt, weet je niet eens dat er autotune is. En ik zou zeggen dat 98% van de bands autotune gebruikt. En de resterende 2% die het niet gebruikt, komt waarschijnlijk omdat ze punkbands of een obscure blackmetalband zijn. Ze willen het niet gebruiken. Autotune gebruiken betekent niet dat iemand niet kan zingen. Soms als je zingt, heb je een noot die misschien een klein beetje vals is. Het is niet eens té erg. Het is gewoon een klein beetje vals, en dat corrigeert het en maakt het absoluut perfect. Ik weet dat sommige mensen het misschien liever niet hebben. In ons geval willen we een product dat zo goed mogelijk is. Dus besluiten we het te gebruiken. Maar, en ik herhaal, als je denkt dat ‘normale’ bands het niet gebruiken, heb je het mis. Mensen gebruiken autotune, en dat is prima.
Een ander ding is het gebruiken als je live speelt. Ik weet dat sommige artiesten autotune gebruiken als ze live zingen. Wij doen dat niet. Dat is een ander verhaal. Dus wat je ziet en hoort op de shows is wat wij spelen: natuurlijk. En dat is iets dat ik niet zou veranderen omdat ik wel van het natuurlijke geluid van een show houd. En soms als een noot vals is omdat ik spring of beweeg, laat het dan zo zijn. Ik denk dat iedereen het zal begrijpen, en het brengt, vooral bij een liveshow, een natuurlijkere energie naar het publiek en een natuurlijk gevoel. Als je het live gaat gebruiken, komt het over als kunstmatig. En dat is wat je wilt vermijden.
Bedankt voor het duidelijke antwoord, Jessie. Het is verfrissend om met iemand te praten die niet meteen ontkent, maar het onderwerp met een open visie benadert. Dat wordt zeer gewaardeerd. Genoeg over de negativiteit. Laten we de focus weer op de EP leggen. Eén uitspraak uit je persbericht viel op: “Get ready to rediscover metal music like you’ve never done before.” Is dat door de band of door iemand anders geschreven?
Mijn ego zou behoorlijk groot zijn als ik dat had geschreven. Nee. Iemand anders heeft het geschreven, maar we hebben het uiteraard goedgekeurd voordat het werd uitgebracht. Het is tegenwoordig erg moeilijk om iets nieuws te creëren, denk ik. Er zijn andere bands die dit eerder hebben gedaan, ook met de dance-onderdelen, zelfs in allerlei verschillende metalstijlen. Alles is uitgevonden. We leven in een tijd waarin alles al is gedaan. Dus wat we overhouden is in principe dingen mixen en proberen verschillende stijlen, verschillende genres te fuseren om iets nieuws te maken door verschillende formules uit te proberen om niet hetzelfde te doen als de meeste bands, toch? En verschillende ingrediënten toevoegen. Maar ik denk dat het tegenwoordig erg moeilijk is om iets nieuws te creëren.
Jullie gebruiken behoorlijk wat elektronica in je muziek, maar je hebt geen synthesizerspeler in de band. Hoe doe je dat? En ook live?
Nou, als we het moeten schrijven, doen we dat natuurlijk allemaal op de computer. En dan live, hebben we alleen de tracks, en die klinken buiten via de speakers. Ik denk dat vijf in een band meer dan genoeg is. Jaren geleden waren we met zes. We hadden ook een toetsenist. En zes is een mooi aantal, maar we vinden het echt leuk om met z’n vijven te zijn. Dus ik denk niet dat we er nog iemand aan zouden toevoegen.
En het is iets dat makkelijk te doen is als je het gewoon vanaf de computer kunt spelen en we gewoon onze instrumenten bespelen en zingen. Er zijn andere bands die het ook doen of gebruiken. Ik denk dat het een ander hulpmiddel is dat we hebben. Veel mensen zullen het niet begrijpen en denken dat het vals spelen is, maar het is gewoon een extra hulpmiddel. Waarom zou het vals spelen zijn? Het is net als het auto-tuneding waar we het net over hadden, toch? Ik bedoel, niet live natuurlijk, maar ik denk dat het gebruik van elektronica gewoon een aanvulling is op wat we hebben, op de hele show. Het is alsof je ook coole lichten hebt in een show. Dus voor mij is het gewoon iets extra’s om de show beter te maken. En een computer heeft zoveel mogelijkheden. De tijd verandert, dingen veranderen. Dus ja, dat is prima.
Je begon de reeks van Shoganai door de hoofdstukken apart uit te brengen en begon met hoofdstuk twee: Prisoner. Die video en dat nummer kregen veel aandacht en zorgden voor behoorlijk wat ophef. Zoveel mensen hadden het erover. Daarna bracht je hoofdstuk drie uit (Oblivion), waarna hoofdstuk één (Darkbeat) kwam. Waarom heb je de nummers niet op chronologische volgorde uitgebracht ?
Ik denk dat een van de belangrijkste redenen is dat we het verhaal wilden beginnen, maar niet met de achtergrond. We wilden dus dat mensen hun eigen aannames zouden maken over wat er gebeurde, hun eigen meningen zouden hebben. In de video voor Prisoner, bijvoorbeeld, hebben we dit personage dat bang is om naar buiten te gaan, dat onder het bloed zit, dat een gevangene is in haar eigen geest. En je weet niet echt waarom. Dus iedereen zou zich kunnen identificeren met dat nummer.
Dan hebben we Oblivion, dat ook een triester nummer is. En je ziet het verhaal van hetzelfde personage op deze plek die prachtig is, alsof er verschillende landschappen zijn. Maar ze weet niet zeker wat ze daar doet. Ze heeft het gevoel dat ze er niet bij hoort. En dan zien we dat deze persoon zelfmoord heeft geprobeerd te plegen. En je weet nog steeds niet waarom. Je kent nog steeds de achtergrond van het hele verhaal niet. En toen besloten we om hoofdstuk één uit te brengen, zodat mensen zouden zien wat er was gebeurd en dan verder konden gaan met het verhaal. We besloten om het een beetje anders te maken. Ik denk dat het ook cooler klinkt als je niet met hoofdstuk één begint.
Mensen vroegen zich af: maar waar is hoofdstuk één? En ik zag al die reacties op YouTube van mensen die hoofdstuk twee en hoofdstuk drie keken en die vraag stelden. Pas toen brachten we natuurlijk hoofdstuk één uit. En vanaf dat moment werd het chronologisch. Maar ja, het was leuk. Het is een proces geweest. De hele hoofdstukken zijn bijna een reis van twee jaar geweest. Dus het is een heel proces geweest, en we hebben van elke minuut genoten. Elk hoofdstuk was als een fantastische achtbaan van emoties, om eerlijk te zijn.
Over emoties gesproken. Ik heb behoorlijk wat reacties gelezen van mensen die beïnvloed werden door een zin uit de tekst of de gebeurtenissen in de video’s. Vooral Oblivion lijkt behoorlijk wat reacties te trekken.
Eerlijk gezegd is Oblivion een nummer dat ons heeft geholpen om met veel mensen in contact te komen. We zijn met veel mensen in contact gekomen door veel nummers, maar Oblivion heeft juist daarom voor mij een speciale plek in mijn hart. Een anekdote die we hadden tijdens de laatste tournee in Duitsland (ik denk dat het daar was): we speelden Oblivion en toen ineens – het publiek had er duidelijk over gesproken en was het er allemaal mee eens – in het deel van het nummer waar ‘I will be okay’ voorbijkomt, pakte iedereen een papier waarop stond: we will be okay together en we zongen ‘I will be okay’… nou ja, we huilden allemaal. Het was heel, heel emotioneel. Ik vind het geweldig om te horen dat een korte zin of een kort stukje van een nummer heeft kunnen helpen. Zelfs op een heel kleine manier, zoals bij veel mensen, vult het gewoon mijn hart.
De video’s zijn niet zomaar video’s. Het zijn kleine, zeer gedetailleerde films. De manier waarop je in Oblivion aan tafel zit met iedereen om je heen en de camera dan inzoomt op jou, jij je hand uitstrekt naar, ik denk dat het een kom met wat noten was, en dan zie je dat iedereen weg is. De manier waarop het wordt geregisseerd is van hoog niveau. Zijn dat ideeën die je zelf bedenkt als band? Zit er een team achter?
Ja, de video’s zijn wij. Het is in feite onze gitarist David. Hij neemt ze op. Hij bewerkt ze. Hij is de regisseur en hij zet alles bij elkaar en ik moet zeggen dat wat hij doet, magie is. Al die ideeën die we hebben als we naar de nummers luisteren, hij maakt ze waar in de video’s. En dit exacte stukje dat je noemde van de tafel was eigenlijk leuk om op te nemen omdat we allemaal samen aan tafel zaten en het maar één moment van opnemen is. Dus er is geen bewerking. David neemt op en hij zoomt in op me en terwijl hij dichter bij me komt, begon iedereen op te staan, de stoelen terug te zetten, de kaarsen uit te blazen en toen hij zich weer terugtrok, was er niemand meer. We moesten het wel drie of vier keer filmen, omdat mensen bleven lachen of op de grond vielen of een stoel niet goed stond. Maar het was een geweldige manier van filmen om het idee te geven dat we wilden geven. Ik denk dat het een geweldige scène is. Voor mij zou ik zeggen de krachtigste van de hele video.
Eigenlijk werken we aan iets omdat we een speciale editie willen hebben. De ideale situatie zou zijn dat ze ze bijvoorbeeld op een Blu-ray hebben, zodat mensen ze in de hoogst mogelijke kwaliteit thuis kunnen bekijken en niet alleen op YouTube. Want als er iets gebeurt, weet je, als er iets zou kunnen crashen, dan kunnen mensen het ten minste in een fysieke editie hebben. Dat zal waarschijnlijk gebeuren. Iets voor de toekomst. Wanneer? Ik houd het bij binnenkort.
Er is iets met Ankor en Japan, niet alleen in de albumtitel, maar … nou ja, kijk eens achter je (Jessie zit voor een paar planken vol animefiguren). Wat is die connectie? Waar komt het vandaan?
Het ding is, hier in Spanje, of in ieder geval in Catalonië, nog meer waar wij vandaan komen, zijn anime, Japanse tekenfilms, erg groot. We hadden een TV-kanaal dat de hele dag anime draaide. Dus, we groeiden op met het kijken naar deze tekenfilms. En dat heeft natuurlijk een grote invloed. Als je opgroeit en elke dag naar deze dingen kijkt en naar hun liedjes luistert, omdat de meeste anime-openingen fantastisch zijn. We hebben dan ook altijd een liefde gehad voor Japan en de Japanse cultuur. En dan houden we natuurlijk van Japans eten en Japanse muziek. We houden ook van J-rock. En we besloten het te proberen en naar Japan te gaan om te kijken of het werkt. Als je van Japan houdt, houdt Japan misschien ook van jou. Om te kijken of het wederzijds was. En we gingen er in 2017 voor het eerst heen en werden er nog meer verliefd op. We vonden het geweldig. Het was fantastisch. We speelden, denk ik, zeven shows.
We vonden het zo geweldig dat we twee jaar later, in 2019, weer teruggingen. En we speelden in Taiwan en Japan. We wilden twee jaar daarna teruggaan, maar natuurlijk … toen was er zoiets als een quarantaine. Dus we zijn er nog niet terug kunnen gaan, maar het is iets waar we naar uitkijken en we kunnen niet wachten om er weer te spelen. We houden echt van Japan. We hebben veel vrienden die ook in Japan wonen. Dus dat maakt dat we er nog meer van houden.
De shows die we daar speelden waren gewoonweg waanzinnig. Eén ding dat ik zo leuk vond aan de shows in Japan was dat ze heel open-minded zijn en dat ze zoveel stijlen in één show mixen. Dus in één show, op één locatie, kon je een jazzband hebben, wat het geval was op een dag dat we speelden. En toen was er ook Ankor. En mensen grooven gewoon op alles. Ze genieten van de hele show, wat fantastisch is. Ze houden gewoon van muziek. En ze zijn heel open-minded als het om muziek gaat.
Wat doe je voor jezelf om werken in de muziek scene fris te houden? Want op een gegeven moment kan het ook als een baan voelen. Dat is niet per se slecht, maar…
Nou, voor mij heeft het nooit zo gevoeld. Het voelt natuurlijk wel als een baan in de zin dat je voor dingen moet zorgen. Ik moet bijvoorbeeld de beste versie van mezelf geven. Maar ik geniet er zo van, zo, zo veel dat zelfs als ik uitgeput ben op tournee, het gewoon… Ik vind het gewoon geweldig. Ik heb nog nooit een slechte dag gehad tijdens een show of gedacht: ik wil niet spelen, ik wil hier niet zijn. Het is gewoon zo leuk. En ik heb het geluk dat ik dit kan delen met mensen van wie ik hou. Dat maakt het natuurlijk een stuk makkelijker. Het is niet alleen een baan dat ik op een locatie verschijn en speel, weet je. Ik reis de wereld rond met mijn familie en vrienden. We hebben altijd een geweldige tijd.
Het enige dat ik echt doe om voor mezelf te zorgen, is voor mijn stem zorgen. Dat is iets dat heel belangrijk is. Iets waar ik het heel moeilijk mee heb, is niet praten. Want als het een lange tour is en je veel shows achter elkaar hebt, moet je natuurlijk heel stil zijn. En dat vind ik heel moeilijk. Want, zoals ik al zei, ik reis met mijn vrienden en mijn familie, dus is het heel moeilijk voor mij om geen deel uit te maken van gesprekken. En de jongens zijn Spaans. Spaanse mensen zijn luidruchtig. Dus het is onmogelijk om een zacht gesprek te voeren. Het brengt wel een paar beperkingen met zich mee. Ik ga niet naar een locatie waar ze roken. Ik ga niet als er luide muziek is en je moet schreeuwen.
De komende tour brengt je ook naar Nederland en België. Wat verwacht je van de komende Europese tour? Is het je eerste tour als hoofdact?
Het is… eigenlijk in Nederland… Ik heb geen idee, eerlijk gezegd. We hebben eerder in Nederland gespeeld, maar als hoofdact? Hetzelfde geldt voor België. Ik kan het mis hebben, maar ik denk dat het de eerste keer is.
En we kunnen niet wachten om terug te zijn, voor het eerst als headliner. Het is een hele lange tour die we deze keer spelen. Het duurt ongeveer vijf, zes weken. Het zijn dertig shows in het grootste deel van Europa. En we hebben het geluk dat Conquer Divide uit de Verenigde Staten met ons meespeelt. We zijn erg enthousiast omdat we van de band houden. We kunnen echt niet wachten op deze tour. Het is onze langste en grootste tour ooit.
De tijd raakt op, Jessie, dus laten we het afronden. Bedankt dat je open bent en zoveel enthousiasme over de band hebt gebracht. Wil je nog iets toevoegen? De beroemde laatste woorden…
Bedankt voor het leuke gesprek; het was een genoegen om met je te praten. Probeer er in Utrecht bij te zijn, zodat we bij kunnen praten. En dat geldt voor alle mensen die van Ankor houden, we zouden je graag in Utrecht zien of bij de laatste show van de Europese run in Kortrijk. Tot dan!
Links: