Headlines

De man achter Malfet maakt een soort middeleeuwse synth-atmosferen met een focus op Koning Arthur en de verhalen die daar omheen hangen. Dit nieuwe album duurt 55 minuten. In de druïdische traditie is Alban Arthan een seizoensfestival tijdens de winterzonnewende. De vertaling ervan betekent 'Het licht van Arthur'.Lees verder ›

Het Australische Vanishing Point debuteerde in 1997 en bracht daarna nog vier albums uit. In 2014 verscheen Distant Is The Sun en daarna werd het stil. En nu verschijnt, aan het eind van de zomer, het zesde album van de band . Volgens eigen zeggen probeert men hierop niet zo heavy mogelijk te spelen maar eerder lekker losjes te componeren en wel te zien wat er uitkomt.Lees verder ›

Aha, een nieuwe release van het Italiaanse label Xenoglossy Productions! Dan ben ik er altijd als de kippen bij om dat eens van naderbij te inspecteren. Dit label specialiseert zich in extreme en experimentele (black) metal en noise, en allerlei kruisbestuivingen tussen deze subgenres. Het register van Xenoglossy Productions bestaat stuk voor stuk uit experimentele en artistieke buitenbeentjes, die het gegeven “black metal” vanuit een ongebruikelijk en vaak totaal onverwacht perspectief bekijken.Lees verder ›

Nu alweer een nieuwe Venom Prison? Samsara is immers pas één jaar oud. Een vlugge blik op de tracklist leert ons dat Primeval een verzameling betreft van eerder uitgebracht materiaal dat in een nieuw jasje is gestoken. Als kleine meerwaarde treffen we bovendien nog twee nieuwe nummers aan op de compilatie.Lees verder ›

Wat een heerlijke cover voor deze nieuwe, Przeddzień, van de Poolse vrienden van Odium Humani Generis. Hoe desolaat en donker kan het soms zijn in de achterbuurten van een grote stad als Lódz. Hoe kinderlijk eenvoudig kan je dat dan weergeven door gewoon een cover te maken van iets waar je vermoedelijk dagelijks voorbij stapt of zelfs de dag ervoor (Przeddzień) nog langs gelopen bent. De leegte van de mensheid en zijn omgeving ligt vaak gewoon voor je voeten voor het oprapen. Maar dat doen we niet, we passeren dit en proberen het alzo te negeren.Lees verder ›

De vrienden van The Asteroid No.4 gaan al een tijdje mee. Een discografie van wisselende kwaliteit brengt de band mee. Denk aan muziek als The Warlocks, mocht je ze niet kennen. Goed voor een lading reverbende spacey psychedelica met gitaristen die vaker naar hun schoenen loeren dan gezond is. Ik vind het persoonlijk ook lijken op Carike Keuzenkamp, vanwege de echo op de vocalen wellicht. Op dit album is de band voor het eerst zelf aan het mixen geslagen. De mix is niet overal even consistent, maar door de bank genomen best verdienstelijk. Cardinal Fuzz brengt de zaak uit. Over het algemeen een label dat ik toch vrij hoog heb zitten.Lees verder ›

In tijden waarin bijna de hele metalscene op zijn gat ligt is het goed om te zien dat er toch nog hier en daar nieuwe bands opduiken. Zo brengt het Italiaanse Gatecloser zijn debuutalbum From the Wasteland nu uit. Zelf omschrijft de band zichzelf als een conceptuele metalband die thrash en power metal met elkaar combineert en daarnaast ook nog andere invloeden meeneemt. Dat kan met deze beschrijving op het eerste gezicht twee kanten opgaan: of het is waanzinnig creatief of het is een inconsistente warboel van verschillende stijlen. Tijd om te beluisteren wat we ons bij deze omschrijving moeten voorstellen.Lees verder ›

Dealing With Demons I is zoals je misschien al vermoedt het eerste deel van een tweeluik dat DevilDriver zal uitbrengen. De band is er de laatste achttien jaar in geslaagd om uit te groeien tot een grote naam in het wereldje. Je kan ze gerust naast andere groovemetalbands als Machine Head of Lamb Of God plaatsen. Ok ja, misschien net daaronder, maar dat zijn nog steeds hele goede, populaire plaatsen natuurlijk. Om maar te zeggen dat er werd uitgekeken naar deze nieuwe plaat. Ik had op voorhand al de singles gehoord en was - zacht uitgedrukt - niet onder de indruk. De kans was reëel dat de band met een ontgoochelend excuus voor een plaat zou komen aanzetten. Ik was in ieder geval op mijn hoede.Lees verder ›

Nee, het Britse collectief rond Justin Greaves speelt zeker geen metal. Wel speelt de groep duistere muziek op geheel eigen, onconventionele wijze en verdient daarmee absoluut de aandacht op Zware Metalen. De groep is eveneens getekend bij ons geliefde label Season of Mist, waar ook de afgelopen succesplaat Great Escape via verscheen. Dit album wist me twee jaar geleden compleet omver te blazen.Lees verder ›

De Nederlander Kevin Storm, kent u die? Nee? Ik ook niet. Toch is hij geen onbekende in de metalwereld en heeft hij sessiewerk gedaan voor bands als Firtan, Autumn, Equilibrium, Kalmah en Shining. De maand september brengt Kevin zijn soloalbum uit onder dezelfde naam als zijn artiestennaam: Fleetburner. Verwacht progressieve metal met een hoop gastartiesten die een bijdrage leveren.Lees verder ›

De elfde langspeler van Anaal Nathrakh, dat ondertussen 21 jaar bezig is met het maken van zijn eigengereide black metal & grindcore milkshake. Dave en Mick doen met hun tweetjes prettig gestoord verder en dat juich ik vooral verder toe. Ik was fan van in den beginne, ik was fan ten tijde van Eschaton (wat een beest blijft dat), ik was geen fan van Passion (bij uitzondering) en Vanitas is mijn favoriete (catchy en bruut, heerlijk) Anaal Nathrakh. Dit alles om wat context te geven van waaruit uw reviewer vertrekt. Ook de laatste albums mochten er telkens zijn volgens mij, om verschillende redenen. A New Kind of Horror uit 2018 voelt nog steeds recent aan, maar er is dus al een nieuwe. Productief zijn ze wel.Lees verder ›

Dit Stockholms vijftal dat al dertig jaar ervaring heeft in de extreme metalscene, heeft met Dawn Of The Damned, album nummer negen intussen, een opvolger klaar voor het meer dan sterke Mark Of The Necrogram uit 2018. Grondlegger Sterner is er met de huidige line-up in geslaagd niks van zijn initiële slagkracht te verliezen. Dit werd wel al duidelijk middels de singles Mirror Black, The Infernal Depths Of Eternity en het meest recente Devil's Spawn Attack. De heer Schmier, inderdaad die van Destruction, komt even een paar vrolijke noten meebrullen op dit nummer. Je weet het: Necrophobic, dat is typisch Zweedse, melodische death/black metal, vaak aan een opzwepend, headbangend tempo! Op een streepje paint, een kogelriempje of een lederen vestje meer of minder wordt niet gekeken.Lees verder ›

Twee nummers, dat is wat Twin God voldoende vindt voor een EP. Beide nummers klokken wel boven de vijf minuten, maar dan nog vind ik dat erg mager. Zonder dessert heeft men toch niet geleefd of gegeten, toch? Nu we hier dan toch zijn voor de soep en de patatten zullen we maar eten wat de pot schaft. Twin God is het geesteskind van Bryan Elkins en beschrijft op elk nummer een aparte dood. Het trio, afkomstig uit New Jersey en Brooklyn wil met deze debuut EP een sterke focus leggen op samenhangende songwriting en spreekt daarvoor noise rock, math rock en sludge aan. Is dat vloeken in de kerk of is dat vloeken in de kerk? Ook in de bio stond letterlijk: ‘de band is live goed’. Dan kan je niet missen, toch?Lees verder ›

Een paar jaar geleden zag ik de Belgische band Briqueville verschijnen op Rodeofest in Wommelgem. Samen met Emptiness vormde deze band het hoogtepunt van mijn dag en uiteraard houd je dan die naam in het oog. Uiteraard is dit een band die heel wat meerwaarde brengt op een livepodium, waar dit enigmatische gezelschap met masker en gewaad je door een psychedelische trip trekt vol doomy stoner. De nieuwe plaat Quelle ligt sinds deze week in de rekken en verscheen bij het label Pelagic Records. Fans weten dan meteen dat ze kwaliteit gaan krijgen.Lees verder ›