Headlines

De vrienden van The Asteroid No.4 gaan al een tijdje mee. Een discografie van wisselende kwaliteit brengt de band mee. Denk aan muziek als The Warlocks, mocht je ze niet kennen. Goed voor een lading reverbende spacey psychedelica met gitaristen die vaker naar hun schoenen loeren dan gezond is. Ik vind het persoonlijk ook lijken op Carike Keuzenkamp, vanwege de echo op de vocalen wellicht. Op dit album is de band voor het eerst zelf aan het mixen geslagen. De mix is niet overal even consistent, maar door de bank genomen best verdienstelijk. Cardinal Fuzz brengt de zaak uit. Over het algemeen een label dat ik toch vrij hoog heb zitten.Lees verder ›

In tijden waarin bijna de hele metalscene op zijn gat ligt is het goed om te zien dat er toch nog hier en daar nieuwe bands opduiken. Zo brengt het Italiaanse Gatecloser zijn debuutalbum From the Wasteland nu uit. Zelf omschrijft de band zichzelf als een conceptuele metalband die thrash en power metal met elkaar combineert en daarnaast ook nog andere invloeden meeneemt. Dat kan met deze beschrijving op het eerste gezicht twee kanten opgaan: of het is waanzinnig creatief of het is een inconsistente warboel van verschillende stijlen. Tijd om te beluisteren wat we ons bij deze omschrijving moeten voorstellen.Lees verder ›

Dealing With Demons I is zoals je misschien al vermoedt het eerste deel van een tweeluik dat DevilDriver zal uitbrengen. De band is er de laatste achttien jaar in geslaagd om uit te groeien tot een grote naam in het wereldje. Je kan ze gerust naast andere groovemetalbands als Machine Head of Lamb Of God plaatsen. Ok ja, misschien net daaronder, maar dat zijn nog steeds hele goede, populaire plaatsen natuurlijk. Om maar te zeggen dat er werd uitgekeken naar deze nieuwe plaat. Ik had op voorhand al de singles gehoord en was - zacht uitgedrukt - niet onder de indruk. De kans was reëel dat de band met een ontgoochelend excuus voor een plaat zou komen aanzetten. Ik was in ieder geval op mijn hoede.Lees verder ›

Nee, het Britse collectief rond Justin Greaves speelt zeker geen metal. Wel speelt de groep duistere muziek op geheel eigen, onconventionele wijze en verdient daarmee absoluut de aandacht op Zware Metalen. De groep is eveneens getekend bij ons geliefde label Season of Mist, waar ook de afgelopen succesplaat Great Escape via verscheen. Dit album wist me twee jaar geleden compleet omver te blazen.Lees verder ›

De Nederlander Kevin Storm, kent u die? Nee? Ik ook niet. Toch is hij geen onbekende in de metalwereld en heeft hij sessiewerk gedaan voor bands als Firtan, Autumn, Equilibrium, Kalmah en Shining. De maand september brengt Kevin zijn soloalbum uit onder dezelfde naam als zijn artiestennaam: Fleetburner. Verwacht progressieve metal met een hoop gastartiesten die een bijdrage leveren.Lees verder ›

De elfde langspeler van Anaal Nathrakh, dat ondertussen 21 jaar bezig is met het maken van zijn eigengereide black metal & grindcore milkshake. Dave en Mick doen met hun tweetjes prettig gestoord verder en dat juich ik vooral verder toe. Ik was fan van in den beginne, ik was fan ten tijde van Eschaton (wat een beest blijft dat), ik was geen fan van Passion (bij uitzondering) en Vanitas is mijn favoriete (catchy en bruut, heerlijk) Anaal Nathrakh. Dit alles om wat context te geven van waaruit uw reviewer vertrekt. Ook de laatste albums mochten er telkens zijn volgens mij, om verschillende redenen. A New Kind of Horror uit 2018 voelt nog steeds recent aan, maar er is dus al een nieuwe. Productief zijn ze wel.Lees verder ›

Dit Stockholms vijftal dat al dertig jaar ervaring heeft in de extreme metalscene, heeft met Dawn Of The Damned, album nummer negen intussen, een opvolger klaar voor het meer dan sterke Mark Of The Necrogram uit 2018. Grondlegger Sterner is er met de huidige line-up in geslaagd niks van zijn initiële slagkracht te verliezen. Dit werd wel al duidelijk middels de singles Mirror Black, The Infernal Depths Of Eternity en het meest recente Devil's Spawn Attack. De heer Schmier, inderdaad die van Destruction, komt even een paar vrolijke noten meebrullen op dit nummer. Je weet het: Necrophobic, dat is typisch Zweedse, melodische death/black metal, vaak aan een opzwepend, headbangend tempo! Op een streepje paint, een kogelriempje of een lederen vestje meer of minder wordt niet gekeken.Lees verder ›

Twee nummers, dat is wat Twin God voldoende vindt voor een EP. Beide nummers klokken wel boven de vijf minuten, maar dan nog vind ik dat erg mager. Zonder dessert heeft men toch niet geleefd of gegeten, toch? Nu we hier dan toch zijn voor de soep en de patatten zullen we maar eten wat de pot schaft. Twin God is het geesteskind van Bryan Elkins en beschrijft op elk nummer een aparte dood. Het trio, afkomstig uit New Jersey en Brooklyn wil met deze debuut EP een sterke focus leggen op samenhangende songwriting en spreekt daarvoor noise rock, math rock en sludge aan. Is dat vloeken in de kerk of is dat vloeken in de kerk? Ook in de bio stond letterlijk: ‘de band is live goed’. Dan kan je niet missen, toch?Lees verder ›

Een paar jaar geleden zag ik de Belgische band Briqueville verschijnen op Rodeofest in Wommelgem. Samen met Emptiness vormde deze band het hoogtepunt van mijn dag en uiteraard houd je dan die naam in het oog. Uiteraard is dit een band die heel wat meerwaarde brengt op een livepodium, waar dit enigmatische gezelschap met masker en gewaad je door een psychedelische trip trekt vol doomy stoner. De nieuwe plaat Quelle ligt sinds deze week in de rekken en verscheen bij het label Pelagic Records. Fans weten dan meteen dat ze kwaliteit gaan krijgen.Lees verder ›

Bay Area thrash metal: dat zegt onze lezers vast wel wat. Natuurlijk denk je dan gelijk aan bands als Testament, Dark Angel, Exodus en ja, zelfs Metallica en Megadeth. Maar kennen onze lezers dan ook Heathen? De band is namelijk terug, na een stilte van tien jaar, met het album Empire Of The Blind. Nieuw werk van een band met een onstabiele basis en gerommel in de line-up…Lees verder ›

Als er één band is die al veel drummers heeft versleten in het verleden, dan is het Kataklysm wel. De stokken liggen op het veertiende (!) album van de Canadezen in de handen van James Payne. Vanaf 1991 bestoken de heren die zo onderhand behoren tot het meubilair van Nuclear Blast, de wereld met death metal. Enkele bewonderenswaardige en knappe feiten, hoewel er in de loop van jaren natuurlijk wel enkele muzikale veranderingen zijn doorgevoerd bij Kataklysm.Lees verder ›

'Loat ze doodvalln', aldus het debuutalbum van deze, naar eigen zeggen, blackmetalveteranen uit Zweden. Hark From The Tomb wil dat u sterft, want u bent stom. Religie is stom, de mensheid is dom en u wordt uitgebuit door charlatans. Deze bevindingen werden in muziek vastgelegd op Let Them Die. De muzikanten mogen zichzelf dan veteranen noemen, met een blackmetalbloedlijn die teruggaat tot de 90's, ze willen niet met hun bakkes op de foto. We zullen het dus moeten doen met de vaststelling dat het om twee anonieme heren gaat.Lees verder ›

We staan overal open voor. Zeker ook voor Moribund Cult Records, waar ik menig extreem bandje leerde door kennen. In het geval van Lord Matzigkeitus is het een nieuwe naam voor mij. Deze (Koreaanse?) heer passeerde al één keer op Zware Metalen, in de review van het album The Projectionist – Visits From The Nighthag Part 2, waar hij weinig punten scoorde met zijn "stemgeluiden". Met Lord Matzigkeitus doet hij het allemaal alleen, voor de vierde keer. Ik vind er maar weinig info over terug trouwens. Zelf omschrijft hij zijn muziek op Drown als zeer ongebruikelijke, extreem gemene, op viool gebaseerde rauw black metal zoals die nog nooit eerder vertoond is. Lees verder ›

Lindsay Schoolcraft (ex-Cradle of Filth) bracht eerder al solowerk uit. Het debuut Martyr was een samenwerking met Rocky Gray (Evanescence). Op dat album was een soort gothic metal te horen. Worlds Away is echter een stevige breuk met zijn voorganger. Rocky Gray verzorgt hier nog wel een sporadische elektronische beat, maar daar blijft het bij. Tijdens de coronacrisis heeft multi-instrumentaliste Schoolcraft de elektronische harp opgepakt en is eens een paar melancholische gothic liedjes gaan schrijven. Het is geen metal ditmaal, maar dat pakt juist goed uit. De inhoud van het album wordt tevens duidelijk uit het prachtige artwork.Lees verder ›