Diamond Dogs – Slap Bang Blue Rendezvous

Geschreven door op 23-02-2022 om 21:27.

Oei. Ja, oei. Oei in de zin van: “wat moet ik hier nu mee aanvangen?” Eind 2020 slaagde het Zweedse Diamond Dogs erin een leuk rockalbum uit te brengen: Atlantic Juice. In de recensie daarover schreef ik toen “Diamond Dogs klinkt als een boogiënd ballroomorkest, maar dan positief bedoeld. Een zestal waarvan je weet dat ze je een lekker klinkend optreden gaan bezorgen, maar zonder headbangmogelijkheid”.

Toen ze begin november 2021 het frivool scheurende Alright Brutus I’m On uitbrachten als eerste single van de nieuwe Slap Bang Blue Rendezvous dubbel-LP dacht ik “Oh ja, dit wordt opnieuw een tof rock ‘n’ rollplaatje”. Echt een speelse rocker in de traditie van Herman Brood And His Wild Romance, die single. Maar o jee, hebben ze me daarmee op het verkeerde been gezet, zeg! Want jammer genoeg moet ik constateren dat tussen alle vierentwintig nummers van deze dubbelaar geen enkele echte harde rocker meer zit. Gelukkig wel af en toe nog een up-tempo bonkend nummer als Suicidal Idol of Lose To Get By.

Wat krijg je dan wel? Laat het me voor het gemak poprock noemen met een laagje erover. Soms een vintage laagje, soms southern rock, soms glam, soms blues. Ik noem het geen classic rock, daarvoor is het allemaal te zacht en ligt de nadruk niet voldoende op de standaard gitaren-bas-drums combinatie. Is het daarom een slecht album? Nee, maar het past helemaal niet bij de muziek die op Zware Metalen de revue passeert, terwijl dat bij voorganger Atlantic Juice toch nog een beetje het geval was. De wat beperkte en nasale stem van zanger Sören ‘Sulo’ Karlsson maakt er ook al geen energiebom van.

What If I knocked is bijvoorbeeld wel een heel fijn en vrolijk nummer met een lichte Georgia Satellites-inslag. Everything’s Fine en Sunday Haze roepen zowel beelden op van The Beatles als van het solowerk van Roger Glover. Bij Make Up Boogie, Rock It And Roll It, Common Form Of Life en Queen Of The Milky Way waan je je terug in de jaren ’70 waar je dansend op The Sweet, T-Rex, Mud en The Faces de olifantenpijpen van je broek rond je benen doet waaien. Regelmatig moet ik ook – zoals ik hierboven al vermeldde – denken aan Herman Brood, zoals in Golden Wheel of Rocket Ricochet. Maar ik zou evengoed naar het Belgische The Scabs kunnen verwijzen hoor.

Er zijn ook nummers die het hele album gewoon stilleggen, zoals het trage A Rock In The Sea, Get Me Out, Toxic Daydream of Ghost Pain Of Your Love.

Met andere woorden: Slap Bang Blue Rendezvous van Diamond Dogs quoteren is geen evidentie. Bekijk ik het vanuit het standaard metal en hardrock-oogpunt, dan verdient het album nauwelijks punten. Bekijk ik het als een algemeen popalbum, dan is dit best wel ok. Laat me gewoon de kerk in het midden houden en hopen dat Diamond Dogs bij een volgende worp (dat zou dan al hun 15de album worden) de steven opnieuw meer richting stomende rock wendt.

Score:

65/100

Label:

Wild Kingdom, 2022

Tracklisting:

CD 1

  1. Alright Brutus, I’m on
  2. What if I knocked
  3. Everything’s fine
  4. Rocked, wrecked, robbed & ruined
  5. You got a diamond in me
  6. A rock in the sea
  7. You shouldn’t be lonely on a Saturday night
  8. Make up boogie
  9. Ghost pain of your love
  10. Golden wheel
  11. Get me out
  12. Slap-bang blue

CD 2

  1. Queen of the Milky Way
  2. Rock it & roll it
  3. Toxic daydream
  4. Common form of life
  5. Rocket ricochet
  6. Sunday haze
  7. Run through the wildfire
  8. Suicidal idol
  9. Anyway I can make her smile
  10. Vanity villains
  11. Lose to get by
  12. Blind broke patron saint

Line-up:

  • Sören ‘Sulo’ Karlsson – Vocalen
  • Henrik ‘The Duke of Honk’ Widen – Keyboard
  • Lars Karlsson – Gitaar
  • ‘Slim’ Martin Thomander – Gitaar
  • Stefan ‘Bellan’ Bellnäs – Bas
  • Federico de Costa – Drums

Links: