Tim Steffens is het meesterbrein achter dit Duitse Klabautamann, een band die ik al wel kende maar al geruime tijd uit het oog verloren was. De meest recente werken die ik me kan herinneren zijn Der Ort (2005) en Merkur (2009) en dat is natuurlijk weer een hele poos geleden. Het mag je niet verbazen dat mensen die gemaakt zijn om muziek te maken dit ook gewoon blijven doen.Lees verder ›
De tweede dag van Roadburn 2022 staat in het teken van verscheidene samenwerkingen en integraal gespeelde albums. Zo komen Wyatt. E, Five The Hierophant en MC Slice samen voor het gevolmachtigde Atonia, persen James Kent en Johannes Persson het geluid van Perturbator en Cult Of Luna samen tot het project Final Light, en verschijnen het elkaar perfect aanvullende Thou en Mizmor als verrassing op het hoofdpodium. Daartussen presenteren lokale vedettes Wiegedood en GGGOLDDD hun nieuwste albums en blikt Alcest terug op de moderne klassieker Écailles de Lune. Fotograaf Ruth Mampuys legt dit alles, en meer, vast voor Zware Metalen.Lees verder ›
Onze Duitse knuffelberen van Rammstein zijn weer zurück! En zo snel ook, aangezien het vorige titelloze album uit 2019 stamt. Terwijl de wenkbrauwen pas nét weer volledig aangegroeid zijn en met de singles Deutschland en Ausländer van die plaat nog vers in het geheugen, is het nu tijd voor nummer acht in de discografie van het zestal. Met de passende titel Zeit, wie is zichzelf immers de afgelopen twee kwellende jaren hier niet bewust van geworden, staan er elf nieuwe nummers op ons te wachten.Lees verder ›
Op de eerste editie van het Prognosis Festival in 2019 trakteerde The Gathering de aanwezigen op een mooie muzikale trip. Daarbij diende het ruimtelijke en soms woeste gitaarwerk van René Rutten als enthousiaste reisgids door de laag voor laag opgebouwde nummers. In het verslag van de show spraken we de hoop uit wat van die zwaardere post-metalaanpak terug te mogen horen op de volgende plaat van de band.Lees verder ›
Misschien moet ik eerst eens iets persoonlijks vertellen. Ik ben ooit christelijk opgevoed, zoals dat wel meer gebeurt in de bible belt. Bang gemaakt met de duivel en zijn demonen. U kent het vast wel. Ondanks dat ik het geloof jaren geleden vaarwel zei, krijg je toch een klap van de molen mee. Bij mij uitte zich dat in een vreemde interesse in alles wat 'Satan' of 'Devil' in de naam heeft. Het blijft toch een soort immanente angst van vroeger denk ik. Daarnaast is het wellicht de weergave van de antagonistische houding die nodig is om los te komen uit die wurggreep als alles in je leven christelijk is.Lees verder ›
In Café Zware Metalen gaan we opzoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metal-mens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabel eigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen immers de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. Deze week treffen we Robert uit het hoge noorden, hij is zanger bij Walg en houdt wel van een ‘sfeertje.’ Lees verder ›
En nu dus ook de laatste vrijdag van de maand april. We geven er een laatste lap op met Rammstein, Malevolence, The Monolith Deathcult, Distant, Fallen Sanctuary, Repressed, Gloryhammer, Lybica, Misery Index, Evergrey, Liv Sin, Celestial Season, Betraying The Martyrs, Hexis, Black Label Society, Vulnificus en Of Virtue.Lees verder ›
Na twee jaar afwezigheid en een gelivestreamde editie is Roadburn weer helemaal terug. De enthousiaste sfeer die het festival omringt, heeft de langdurige pauze gelukkig overleeft, maar onder het motto 'redefining heaviness' verkent de line-up nieuw terrein. Toch ontbreken ook de bands niet die onlosmakelijk met het DNA van het festival verbonden zijn. Dit alles levert een veelzijdig evenement op waar de gevoelige pop van Fågelle naast het loodzware Thou kan staan en men aan het einde van de dag moet kiezen tussen de post-metal van Russian Circles of de grimey bassen van The Bug. Fotograaf Ruth Mampuys laat zich onbevooroordeeld meevoeren door de menigte en legt twintig optredens in één dag vast.Lees verder ›
Hoe metal kan je zijn zonder zelf in een metalband te spelen? Die vraagt beantwoordt kunstenaar Arno Coenen, gast bij het maandelijkse radioprogramma Dood & Verderf van Inge Janse. Wereldbekend geworden met de Hoorn des Overvloeds die het dak van de Rotterdamse Markthal kleurt, is de kunstenaar in ons wereldje ook erkend voor zaken als de metal-animatie Brothers Of Metal en de Slayer-klok. Bij Operator Radio laat Arno een uur lang zijn persoonlijke favorieten (Slayer, Cannibal Corpse, Infant Annihilator, Lamb of God, Ghost, Rammstein, Transformer di Roboter) draaien. Gelukkig mag Zware Metalen hem zelf ook iets voorschotelen. Het plafond van de Markthal doet ons denken aan het eveneens kunstige en Rotterdamse GGGOLDDD, dat het gedurfde album This Shame Should Not Be Mine onlangs presenteerde tijdens het Roadburn festival.Lees verder ›
Wie haar een beetje volgt, weet dat deze creatieve duizendpoot nooit stilstaat. Annicke is misschien wel een van de best bewaarde geheimen van de Nederlandse underground. Naast haar eigen band (Shireen) en een succesvol soloproject met samenwerkingen met o.a Koen Herfst en Outsiders, is ze ook uitvoerend zangeres bij Heilung en was ze eerder al te zien op het podium met Wardruna.Lees verder ›
Caedeous is symfonische extreme black metal uit Portugal voor fans van Dimmu Borgir, Fleshgod Apocalypse, Cradle of Filth, Septicflesh, Tvangeste en Dark Funeral, zo lees ik in de bijgeleverde promo van deze driekoppige band. Melodisch, spannend en bombastisch waren mijn eerste reacties na het horen van de vrijgegeven single Tormentis Aeterna op YouTube.Lees verder ›
Naast duiveltjes en demoontjes is de Noorse mythologie ook een veelbezongen onderwerp in de metalwereld. Eenmansproject Valtyr doet hier graag aan mee en werpt een blik naar het verre verleden. Wij bij Zware Metalen doen dat ook, want het debuutalbum Veriset Saagat is al in 2011 verschenen. Het label Northern Silence ziet echter wel brood in deze plaat, voorziet haar van een nieuw jasje en brengt elf jaar na dato een gelimiteerde heruitgave uit.Lees verder ›
Deze Argentijnen van Wolves' Winter timmeren al sinds 2008 aan de weg. Dit Quayin Coronatvs is nochtans, na een paar demo's en EP's, nog maar hun eerste volwaardige album. Vorig werk werd uitgebracht door bekende en minder bekende underground labels. Voor hun eerste plaat zijn de heren een samenwerkingsverband aangegaan met het Duitse Northern Silence Productions. Geen slechte keuze.Lees verder ›
Na drie jaar is er dan eindelijk de aflevering waar Osmium - de zwaarste podcast in het Nederlands - voor in het leven geroepen is: een ooggetuigenverslag van Roadburn. Vanuit de Boxtelse enclave nemen Niels en Pim je mee door vier lange en intense festivaldagen, en rapporteren zij in real time over de pieken en dalen. Als reïncarnatie van keizer Nero beoordelen de podcastpresentatoren alle facetten van het festival met het waarderingssysteem van plusjes en minnetjes. Straalbezopen uit je plaat gaan op Alkerdeel? Plus-plus. Powerelectronics uit Nairobi? Plus. Poppunkzang bij Hangman's Chair? Min. Amerikaanse poserblack van Lamp Of Murmuur? Min-min. Twee optredens van Liturgy? Onwaardeerbaar. Met muziek van Full Of Hell en shout-out aan luisteraar Dave (niet de Britse rapper).Lees verder ›
Net op tijd de laatste weekbreker van de maand. Hier zijn Fallujah, Villain Of The Story, Lions At The Gate, Paddy and the Rats, Cave In, Terror, Darkane, Stercore, The Damnation, Haken, Pop Evil en Malphas. Lees verder ›
Corpse Hoarder, Voices of Ruin en Monarch. Drie namen waar Veriteras zich zomaar bij zou kunnen scharen. Dit zijn namelijk winnaars van een muziekwedstrijd in Amerika. En niet zomaar eentje. Nee, dit gaat namelijk om de Metal Battle USA van het prestigieuze Wacken Open Air. Bands uit het hele land strijden eerst om de lokale eer, waarna de winnaars het telkens tegen andere bands opnemen, om vervolgens één gelukkige kampioen over te houden die zijn kunsten mag vertonen op het festival.Lees verder ›
Gezichtloze entiteiten, daar kennen we er in de blackmetalwereld best veel van. Maar nooit teveel, want in de meeste gevallen gaat het om vrij interessante muziek met even begerenswaardige concepten. En nu is er dan zelfs een band die zich als Faceless Entity presenteert. In een onlangs verschenen interview lees ik dat de band op een spirituele en meditatieve manier musiceert met als hoofdthema de angst voor de dood (thanatofobie). Zo, dan is mijn interesse wel gewekt.Lees verder ›
Met het somber getitelde Our Night Never Ends stelt het Slovaakse Solipsism ons zijn debuut voor. Na de voor mij onuitspreekbare EP Trhliny V (Ne)Skutočnosti (2020) tekende Solipsism bij Sun & Moon Records, een label dat onderdak biedt aan kwalitatieve bands die vaak een tikkie anders zijn. Lees verder ›
Bij het openen van de deuren staan er aan de Verlichte Geest geen lange rijen metalfans te wachten. Eigenlijk staat er geen kat. Zit iedereen nog volop van de vrijdagavondzon te genieten of lopen de West-Vlamingen gewoon niet zo warm voor Anneke van Giersbergen? Ikzelf ben de files ontsprongen en klokslag 19:00 uur wandel ik het lege café binnen. Voor het kleine podium staan een veertigtal plastic tuinstoelen verwachtingsvol opgesteld, maar ik kies muurbloemsgewijs een kruk achterin bij de merchandise. Terwijl er stilaan toch wat mensen binnendruppelen en de stoelen min of meer gevuld raken is het tijd om de avond te openen.Lees verder ›
Cailleach Calling komt uit de Verenigde Staten van Amerika, maar heeft met bandlid Yurii Kononov de voormalige drummer van White Ward in de gelederen. Die Oekraïense band speelt een vrij experimentele versie van black metal en dat horen we ook terug op Dreams of Fragmentation, het debuut van Cailleach Calling.Lees verder ›
