De Alvader is van alle tijden. Na ruim achttien jaar heerst Wodan nog steeds! Op hun zevende langspeler laten de Gelderse heidenen van Heidevolk nogmaals zien hoe het moet. In maar liefst twaalf nummers nemen ze ons mee door de mythen en sagen van weleer. Een waarlijke Wederkeer dus.
Op een album met een paganistische grondslag mogen de runen natuurlijk niet ontbreken. Het nummer dat vernoemd is naar de hagelrune Hagalaz regent als een ijzige maar bekende neerslag over ons heen. De rollende riff en de repeterende vocalen zullen menig heidenhorde in een zingende chaos omtoveren. In het daaropvolgende Drink Met De Goden (Walhalla) lijken de drinkhoorns zichzelf op miraculeuze wijze te vullen. Nog een laatste maal proosten we voordat we ten strijde trekken. Met een bombast die we ook van Manowar gewend zijn, dendert Heidevolk voort. Met een lijf vol bier uit volle borst “Walhalla!” schreeuwen, bestaat er iets mooiers dan dat? Het orkest dat we tegen het eind van het nummer te horen krijgen, is het Wodanskersje op de heidentaart.
Op Klauwen Vooruit horen we iets meer folkelementen terug. Wederom toont Heidevolk zich ongelofelijk strijdbaar. Zelfs een pacifistische softie als uw recensent zou er spontaan zijn strijdbijl van uit de kast pakken. Hoewel er een kleine knipoog naar de black metal te bekennen is, is dit nummer vrij toegankelijk. Het baant dan ook goed de weg naar het tribale intermezzo Schildenmuur, waarin de strijddrum en de zang- en tegenzang de boventoon voeren. Ook van wat heavy metal zijn de Gelderlanders niet vies. De Strijd Duurt Voort zou bijvoorbeeld makkelijk als een exotisch uitstapje op een Iron Maiden– album kunnen staan. De strijdhoorn in de intro van Oeros kondigt de opening van het jachtseizoen aan. We pakken onze speren en we jagen op de moeder aller runderen: de oeros. Hoewel dit epische dier vandaag op de menukaart staat, staat hij ook symbool voor de innerlijke kracht van de strijder zelf. De jacht op de oeros is dus tevens de jacht op de ware zelf. De innerlijke strijd is onlosmakelijk verbonden met de uiterlijke strijd. Een paganistische variant van het esoterische credo ‘As Above, So Below’ dus.
Op Wederkeer krijgen we wederom een esoterisch concept voorgelegd: is het leven cyclisch of rechtlijnig? Keren we na onze dood terug op aarde? Zijn we gedoemd om het leven keer op keer door te leven? En op welke manier dienen we te leven in de wetenschap dat alles ooit opnieuw zal moeten? Vragen waarop helaas geen antwoord te geven is, maar misschien heeft het iets te maken met het zo veel mogelijk genieten en het leven op eigen kracht. Wie zal het zeggen. Hoe dan ook wordt ieder leven geteisterd door menig duistere nacht. Op IJzige Nacht leert Heidevolk ons dat we zelfs de ergste ontberingen kunnen doorstaan als je energie blijft putten uit je eigen innerlijke kracht.
Ook op Raidho komt het thema van de wederkeer terug. De Raidho rune staat immers symbool voor het wiel, oftewel de wederkerigheid van de levensreis. De vastberaden riff boezemt de strijders moed in voor de reis en de oorlogen die hem te wachten staan. De samenzang van de vocalisten komt, zoals we dat van Heidevolk gewend zijn, goed uit de verf. Op Ver Verlangen begint het album helaas al op zijn eind te lopen. Op dit nummer nemen de heren de tijd om ons te trakteren op een kort instrumentaal stuk wat de toon zet voor de laatste twee nummers van het album: Holda en Zomervuur. De eerste van deze twee gaat over een knokelige dame die bij velen bekend staat onder de naam Vrouw Holle. Het nummer gaat echter niet over het bedekken van luie meisjes met pek en veren, maar over de winterse aspecten van deze entiteit. Volgens de legende is zij immers degene die de winterkou brengt. (Betekent dat dan ook dat zij eigenlijk de schuldige is aan al die ijzige nachten?) Het album eindigt met de eerste stralen van een nieuwe zon. Zomervuur is een opvallend sentimentele afsluiter voor deze strijdersplaat. Op een ingetogen manier wordt het leven en het land van weleer bezongen. Het is een nummer dat mooie begeleidingsmuziek is voor eenzame boswandelingen in de zomer. De klanken van het in 2004 verschenen Het Gelders Volkslied klinkt er een beetje in door. Een aangename afsluiter van dit bijzondere album dus.
Heidevolk krijgt het voor de zevende maal voor elkaar om een top album te produceren. Fans van de band en het genre zullen dit met heidense zekerheid kunnen waarderen!
Score:
90/100
Label:
Napalm Records, 2023
Tracklisting:
- Hagalaz
- Drink met de Goden (Walhalla)
- Klauwen Vooruit
- Schildenmuur
- De Strijd Duurt Voort
- Oeros
- Wederkeer
- IJzige Nacht
- Raidho
- Ver Verlangen
- Holda
- Zomervuur
Line-up:
- Daniël Wansink – Vocalen
- Jacco de Wijs – Vocalen
- Koen Vuurdichter Vocalen, gitaar
- Rowan Roodbaert – Vocalen, basgitaar, tamboerijn
- Mat van Baest – Gitaar
- Kevin van den Heiligenberg – Drums
Links: