Tel je mee als je als blackmetalmuzikant geen eigen dungeonsynthproject hebt? Neen, dan tel je niet mee. Peter Gall van blackmetalband Orkrist redeneerde ook op deze wijze. Orkrist is overigens een band met een sterk fantasy element. Wat wil je ook, met een naam die verwijst naar het zwaard van Thorin Eikenschild uit de Lord of the Rings saga? Waar de naam Cromworx naar verwijst kan wellicht een mede-nerd mij vertellen, maar ik weet het niet. Cromworx doet zelf ook geen moeite om het uit te leggen. Het gaat hier om muziek die de beste man voor het eerst uitbrengt. Het is een soort demotape van twintig jaar oud volgens de bijsluiter.
Cromworx noemt zelf Fief als vergelijkbaar materiaal, en die link snap ik direct. Het middeleeuwse karakter van deze muziek is onmiskenbaar. Hoewel er soms een vervelende drumcomputer onder is geplakt om het tempo teveel op te voeren, zijn de opbeurende clavecimbeltonen de gemene deler. Je waant je aan luxe banquetten en feestelijke middeleeuwse markten, met een kleine hint naar high fantasy op een track als Intermezzo I. De blazers helpen ook mee om die sfeer te bewerkstelligen. Voeg daar nog orgeltonen aan toe en het klassieke dungeonsynthrecept is compleet. Ik vind persoonlijk de hoge tonen wat snerpend, zeker op een track als Horns Are Calling. Iets meer zachte tonen zouden het geheel meer sfeer geven. De melodieën zijn bovendien niet erg gedenkwaardig, en ook de ontwikkeling in de liedjes is rudimentair. Sommige tracks zijn volgens Cromworx vroege adaptaties van liedjes van Orkrist. Aangezien ik compleet niet thuis ben in de discografie van die band kan ik u niet vertellen welke.
Het charmante van dit debuutalbum is dat het old-school-gevoel geeft. Een album dat het beste tot zijn recht komt tijdens het spelen van World of Warcraft (denk ik) of één of ander fantasy bordspel. De samenhang ontbreekt een beetje, en ook de productie is niet je van het. Ik vind de ‘delivery’ van de muziek wat te staccato. Hierdoor wordt de plaat snel wat saai en pingelig, in plaats van meeslepend en theatraal. Ik zit tussen twee kampen: enerzijds ben ik gecharmeerd van de klassieke aanpak en het gevoel dat je een zoldervondst te pakken hebt, anderzijds ben ik inhoudelijk niet overtuigd van het materiaal. Cromworx is wat dat betreft niet echt een doeltreffende plaat. Misschien had hij het toch twintig jaar eerder moeten uitbrengen.
Score:
70/100
Label:
Northern Silence Productions, 2022
Tracklisting:
- Prologue
- Unnamed Themes (Part I)
- Das Opfer deiner Finsternis
- Intermezzo I
- The Curse of Averon
- Intermezzo II
- Sea, Wind and the Moonlight Chant
- Unnamed Themes (Part II)
- Intermezzo III
- Phantasmarch
- The Darf-men Song
- Unnamed Themes (Part III)
- Intermezzo IV
- Drommefanger II (A Tribute to Forlorn)
- Intermezzo V
- Horns are calling (Electrospective)
- Kingdom of Filth
- Intermezzo VI
- The Dragon´s Lair (A Tribute to Pazuzu)
- Intermezzo VII
- Epilogue
Line-up:
- Cromworx – Alles
Links: