Van 9 tot 11 juni was het weer tijd om naar de Friese hoofdstad Leeuwarden af te reizen voor het jaarlijkse feestje genaamd Into The Grave. Aan de voet van de scheve Oldehove is in de loop der jaren een festival ontstaan dat een gevarieerd aanbod aan verschillende genres biedt. Op dag 1 ontbrak het aan schrijvers maar was fotograaf Seth Abrikoos present om beeldmateriaal te verzamelen. Lees verder ›
Juli komt al aardig op dreef, zeker met de inbreng van volgende video’s. Hier zijn Aesthetic Perfection, Laster, Aeonian Sorrow, Thy Art is Murder, Samurai Pizza Cats, Soen, Arevhutus, Mental Cruelty, Oomph!, Temic, Escape The Fate, Love Sex Machine, Staind, Asking Alexandria, Seeing Things, Upon Stone, Dying Fetus, Illyrian, Area 51 en Dusk.Lees verder ›
Er zijn zo van die weekendevenementen waarvan je weet dat je d´r bij moet zijn. In Drenthe is er bijvoorbeeld een driedaags festival dat menig liefhebber van harde muziek zal aantrekken. We hebben het natuurlijk over Pitfest. Een festival met een gevarieerd aanbod in de muziek waar we allemaal zo van houden. Wegens logistieke redenen is het festival verplaatst naar Emmen. Een goede ontwikkeling, want Pitfest groeit door en dat zien we ook in de machtige line-up dit jaar. Op dag één kon de muziekliefhebber komen genieten van bands als Dog Eat Dog, Unearth, Hellripper, Aborted, Incantation, Terror en meer. Voor een fotoverslag struinde Frido over de velden van het Drentse land. Kijk en geniet mee van de fantastische sfeer.Lees verder ›
Daar is de heer V.V. weer. De man die we kennen van zijn werk in Cosmic Burial en Nachtig. Met dit Valosta Varjoon tapt hij opnieuw uit een extreem vaatje. Een vaatje gevuld met bier, bier, sigaretten, bier, bier, sigaretten en black metal. Het Duitse Folter Records is de zogenaamde partner in de misdaad voor alweer de derde langspeler op, pak hem beet, vier jaar tijd. Ik ben toch eens benieuwd, want de meest recente werken van zowel Cosmic Burial als Nachtig konden me toch niet helemaal bekoren. Het was te veel middelmaat om eerlijk te zijn. Misschien overtuigt de heer V.V., die de hulp heeft ingeroepen van Sturmwolf, me deze keer wel met zijn door bier overgoten en met sigarettenrook voorziene schrijfsels op Boarisch Grattlig.Lees verder ›
Het lijkt wel het jaar van de illustere comebacks, of toch vanuit het ondergrondse. Na Tenhi krijgen we immers ook nieuws vanuit het kamp van het Deense Saturnus. Mij blijft vooral het topalbum Veronika Decides to Die bij van 2006, meer dan vijftien jaar geleden dus. Na die topper brachten de Denen nog Saturn in Ascension uit (in 2012), om dan tien jaar lang niets meer van zich te laten horen. Dat veranderde vorig jaar in november met de EP The Lighthouse Session, waarop ook The Calling terug te vinden was. Die EP ging aan me voorbij, waardoor dit de eerste kennismaking is met het herboren Saturnus.Lees verder ›
Anticipatie in overvloed! Zo te lezen in de promo was het debuutalbum van het Duitse Servant één van de verrassingen op blackmetalgebied in 2021. In het archief van Zware Metalen kan ik geen recensie terug vinden van het album Blessed by the Light of a Thousand Stars. En bij uw redacteur van dienst gaat er geen belletje rinkelen. Nou, dan maar direct werk maken van het daaropvolgende album, Aetas Ascensus, dat wordt aangeprezen met woorden als "bruter" en "meer emotioneel geladen" in vergelijking met het debuut.Lees verder ›
Deze Canadese vijfmansformatie Wilt ken ik van hun vorige plaat Ruin uitgebracht door Vendetta Records in 2018. Het is een atmosferisch blackmetalgezelschap dat nu met Huginn opnieuw een volwaardige plaat heeft uitgebracht. Althans dat doet de promoboer ons toch geloven. Nochtans omhelst dit muzikale schrijfsel amper drie nummers en zal het niet meer dan 25 minuten van je kostbare tijd vragen. Ik zou het gewoon keihard een EP durven noemen, maar wie ben ik natuurlijk.Lees verder ›
Soms stuit je op een band die je van haar nog pluim kent. Een band, die blijkt, ook al een poosje bezig te zijn. Een band waarvan, als je naar de line-up kijkt, je je bedenkt en bij jezelf afvraagt: "Spelen die gozers nu hier in?". Avdagata, een Zweedse melodische blackmetalband is er zo één. The Faceless One is het eerste volwaardige album van dit helse trio. Want hels of infernaal mag je gerust zeggen. Op de drumkruk zit niemand minder dan Jaloma die we kennen van Dark Funeral. Op gitaar en bas komen we Allsvart tegen die op een blauwe maandag nog in de emo/metalcore sensatie Dead By April zou gespeeld hebben als ik goed ben geïnformeerd. De brulboei van dienst is Sebb Drago die een verleden heeft in Sworn en dan gaat iedereen spontaan denken aan het Noorse Sworn die recentelijk het magistrale A Journey Told Through Fire uitbrachten maar dan ben je mis, want het is de Zweedse, iets minder bekende, tegenhanger.Lees verder ›
Metalcore uit Noorwegen. De bands in de coresector die ik nog wel eens opzet zijn vooral meer old schoolbands als Amulet en Death Is Not Glamorous. Bands die melodie en hardcore op een toffe wijze vermengden. Dat doet Split//Bite, want daar gaat deze recensie over, ook vrij goed, zij het dat deze mannen een pak harder klinken. Wellicht heeft dat te maken met dat het viertal uit blackmetalbolwerk Bergen komt?Lees verder ›
Al jarenlang trekt Iron Maiden van arena naar stadion naar immens veld. Bassist en bandopperhoofd Steve Harris wilde wel weer eens terug naar de basis, daar waar muziek gespeeld en gehoord moet worden: de zalen. Hij richtte British Lion op en koos daarbij gelijk voor wat eenvoudiger muziek dan bij zijn grote band: onvervalste hardrock. Morgen, 10 juli 2023, staat het gezelschap in de Amsterdamse Q-Factory. Lees verder ›
De Deense band Anubis Gate bracht op 2 juni zijn negende album Interference uit. De band heeft in de 22 jaar van hun bestaan een sterke discografie opgebouwd en oogst daarmee waardering onder de progfans. Marco sprak via Zoom met gitarist Kim Olesen over de geschiedenis van de band, het nieuwe album en toekomstplannen.Lees verder ›
Weer een Italiaanse nieuwkomer in het genre industrial brutal death metal. De bands lijken daar wel als paddenstoelen uit de grond te schieten. Het is niet direct duidelijk wie achter deze vierkoppige bezetting schuil gaat. Ik neem althans aan dat het gaat om de vier heren van de foto op de facebookpagina van Aasar. Deze eerste EP is direct een conceptuele. From Nothing To Nowhere draait om het centrale thema van leven en herbeleven, waarbij de mens en zijn lijden als hoofdonderwerp zijn gekozen. Uiteindelijk stevent hij af op eeuwige verdoemenis.Lees verder ›
Festering Existence is een nieuwe band uit het oosten van Nederland. De bandleden deden ervaring op in Bruuk en Infant Meat Shield. Ze zeggen beïnvloed te zijn door deathcorebands en die te willen vermengen met sferische passages. Eens kijken of de vier heren daarin geslaagd zijn op deze naar zichzelf genoemde E.P..Lees verder ›
Op deze stormachtige dag gaan we de tegenaanval in met volgende clip: Orbit Culture, Equilibrium, Cryptopsy, Ancestral Blood, Zarraza, Nita Strauss, Atreyu, BadBart, Carnifex, Ankor, Windwaker, Mind In Lost, Kovacs & Till Lindemann en Violated Rotten Tombs. Lees verder ›
Een viertal heren van internationale afkomst, in dit geval Spanje, Rusland en Frankrijk, brengt onder de bandnaam Tortured het debuutalbum Genetically Engineered Monstrosity uit. Label van dienst is Comatose Music. De kenners weten dan wellicht al welke kant het op gaat, want het label is gespecialiseerd in het uitbrengen van het bruutste plaatwerk. Zo is Depraved Murder genre- en labelgenoot met het hier op Zware Metalen gerecenseerde Unethical Terrestrial Collapse. In vergelijking met die plaat is het debuut van Tortured nog compromislozer. Hierin schuilt dan ook direct de eerste valkuil, want hoe voorkomt de band in zijn eigen poel van bruutheid te verzuipen?Lees verder ›
Een van de eerste recensies die ik voor Zware Metalen schreef, betrof Interstellar Voodoo: de tweede plaat van de Noorse band Saint Karloff. Deze gaf ik toen 82 punten. Achteraf te weinig. Na vaker luisteren, ontdekte ik meer en meer wat een meesterwerk deze muzikale trip is. Tussen Interstellar Voodoo en Paleothic War Crimes is er een hoop gebeurd, wereldwijd (iets met een lockdown), maar ook voor de band. Oprichter, schrijver en bassist Ole Sletner overleed in 2021 aan de gevolgen van kanker. Dit nieuws raakte mij bijzonder, omdat ik zelf vijf jaar geleden kanker heb gehad en gelukkig nog van muziek kan genieten en deze kan recenseren.Lees verder ›
Ik ben niet direct bekend met de muziek van dit Nederlandse Teitan. Nochtans is het een band rond alleskunner Marquis die deel uitmaakt van de Zwotte Kring waar ook bands als Meslamtaea, Schavot, Asgrauw, Sagenland en Grafhond onder vallen. Dat kan dan toch niet mislopen. Wanneer dan ook nog eens lokale ondergrondplatenboeren als Void Wanderer, Onism productions maar ook Zwaertgevegt hun schouders er onder zetten om In Oculus Abyss, de opvolger van de EP Vákuum, uit te brengen cd en tape, dan kan er niks mislopen.Lees verder ›
Zware Metalen kreeg de kans Misþyrming te spreken op het Graveland festival. Terwijl ik het interview aan het voorbereiden was, werd ik geconfronteerd met familieomstandigheden. Gelukkig sprong collega Remco bij. Hij hielp met het opstellen van de vragen. In de middag is er via WhatsApp contact met zanger en gitarist D.G. en hij geeft aan het interview direct na de show te willen doen. Op mijn voorstel doen we het iets later en direct na het optreden van Rotting Christ zodat we geen last hebben van alle bijgeluiden. D.G. stelt voor dat we ons terugtrekken naar de rand van het bosrijke gebied rondom Graveland en de band neemt daar alle tijd om de vragen te beantwoorden. Dat we na verloop van tijd gek worden van de muggen nemen we maar op de koop toe.Lees verder ›
Folk: deze stijl van muziek is niet meer weg te denken, ook niet bij de metalheads. Al decennia onder ons, maar opnieuw populair gemaakt door de serie Vikings. Inmiddels wel de meest bekende act in het genre is het Noorse Wardruna, met Einar Selvik en Lindy Fay Hella aan het roer. Middels traditionele instrumenten maken zij muzikale vertolkingen over Noorse culturele en esoterische tradities. Op 1 juli kwam de band naar de prachtige locatie van het openluchtpodium Caprera in Bloemendaal, middenin de natuur. Dat is toch wel de ideale omgeving om het gezelschap te mogen aanschouwen. Uw trouwe redacteur had het kaartje dan ook al vrij vroeg in de pocket en met dank aan de huisfotograaf van Caprera, Lars Bezemer, kunnen wij ook kiekjes met jullie delen.Lees verder ›
Twee Kvelertak-leden zijn fan van de tieners in Autonomie. No Peace, Only Violence is een maatschappelijk probleem, autonomie (net als een burgerlijke belastingsstop) de oplossing. Vandaar dat ook wij deze Noorse zalm tussen de instroom aan releases uitvisten. Sommige politici schijnen naast maatschappelijke problemen ook van tieners te houden. Om andere redenen weliswaar, al gaan ze zich om die op Autonomie toe te passen serieus mogen haasten!Lees verder ›
