Bandcamp kan een aangename bron zijn om ongekende, nieuwe bands tegen het digitale lijf te lopen. Zo ook het uit de Verenigde Staten afkomstige Sacrificial Vein. Het uit de diepe bossen van Minnesota afkomstige tweetal gooide begin maart het zeer intrigerende nummer Cruciatum Aeternum online en toverde daarbij meteen wat veelbelovende woorden over het te verschijnen album tevoorschijn: “This album sounds nothing like a debut. It’s a fully realized voyage through the darkest depths of the genre. A truly atmospheric and pitch black nightmare.” (Dit album klinkt niet als een debuut. Het is een volledig gerealiseerde reis door de donkerste diepten van het genre. Een werkelijk sfeervolle en pikzwarte nachtmerrie.).
Vanaf het openingsnummer op debuutalbum Black Terror Genesis grijpt Sacrificial Vein je naar de strot, om (voorlopig?) niet meer los te laten. Hoezeer je ook je best doet je aan de wurggreep te ontworstelen, er is geen ontkomen aan. Je wordt vrijwel direct bevangen door de donkere, macabere ambiance die de band met The Blood of the Wicked Shall Entomb the Earth oproept. Verstikkende, ijzige riffs, onheilspellende tremolo’s en benauwende, omineuze vocalen brengen een lugubere hoekigheid voort die wordt neergezet in een steeds meer afgeleid tempo. In het daarop volgende Throne of Perversion wordt de snelheid bezeten opgevoerd en begeleid door het manisch gegil, een tergende lach en een jankende riff word je dieper de nachtmerrie in gesleept. Enig moment om in het begin naar zuurstof te happen, is je niet gegund. Een pauze, al was het maar een luttele seconde, heeft de band tussen de eerste drie nummers niet aangebracht. Ze zijn nauwgezet aan elkaar geplakt en zorgen voor een beklemmende sfeer. Pas als Apparition tevoorschijn komt en het tempo wordt teruggedraaid, lijkt er een moment van rust te komen. Dat mag qua tempo zeker zo zijn, maar het tweetal heeft met het neerleggen van een zichzelf eindeloos herhalend riff, een transcendente lijn op het keyboard en ijzingwekkende vocalen, een grimmige dreiging gecreëerd.
Vocalen spelen op Black Terror Genesis sowieso een prominente rol. Hysterisch gekrijs, mystiek geprevel, klagelijk gejammer en smalend hoongelach (in nummers als bijvoorbeeld Throne of Perversion, Apparition en Wombs of Depravation) of dat etherische koortje in het begin van Cruciatum Aeternam verraden een vocale aanpak die sterk doet denken aan Hwwaouch. Mensen die die band kennen weten hoe de tomeloze muur aan geluid min of meer een garantie is tot het kwijtraken van enige grip op de realiteit. Zeg dan ook niet dat ik je niet op voorhand gewaarschuwd heb, als je tijdens het beluisteren van Black Terror Genesis dingen hoort of ziet die er niet zijn. Hallucinaties en waanbeelden zullen je deel worden! En ja, de invulling dat meer contrast tussen de verbeten, luide elementen en de kalme, geheimzinnigere stukken het album nog meer diepgang gegeven had, er meer detail en contrast naar voren gekomen was, is – jammer genoeg – harde realiteit.
Rechtop in mijn bed, ietwat verwilderd om mij heen kijkend, wrijf ik het slaapzand uit mijn ogen. Kleine zweetdruppels hebben bezit van mijn voorhoofd genomen en mijn shirt voelt enigszins klam aan. Wat was dat allemaal? Ik heb wel eens een minder woelige nacht gehad. En toch … als ik eraan terugdenk, kan ik een gevoel van vergenoegdheid – ondanks dat de productie een smoezelig beeld heeft achtergelaten en daarmee wat punten op de score worden ingeleverd – niet onderdrukken. Als ik vanavond mijn ogen weer sluit voor wat nachtrust, hoop ik stiekempjes dat die merrie weer langskomt en mij weer meesleept op een volgend, huiveringwekkend avontuur.
Score:
84/100
Label:
Total Dissonance Worship, 2024
Tracklisting:
- The Blood of the Wicked Shall Entomb the Earth
- Throne of Perversion
- Rites of Malignancy
- Apparition
- The Unbearable Stench of Malediction
- Cruciatum Aeternum
- Abjection
- Wombs of Depravation
- Nil
Line-up:
- J.U. – Gitaar, basgitaar
- Elegiste – Vocalen
Links: