Het komt wel vaker voor dat metalbands zich laten inspireren door films en daar een conceptplaat over maken. Vaak betreft het dan horrorfilms, al heb ik inmiddels ook wel een ode aan Jurrassic Park (Graf Orlock) voorbij horen komen. Of neem Austrian Death Machine, die hun complete oeuvre ophangen aan de films van Arnold Schwarzenegger. Nu is er ook Defying, een Pools kwartet dat een plaat heeft geschreven die geïnspireerd is op de Poolse horror film The Wolf en een verhaal van Jerzy gieraltowski, Wadera geheten (in jagersvocabulaire is dat een vrouwelijke wolf). Dat is ook gelijk de titel van deze plaat.
In tien nummers neemt de band de luisteraar mee op een post-metal reis. En het is een reis waar je je aandacht wel bij moet houden, want er gebeurt een hoop. De eerste paar luisterbeurten kwam ik niet echt goed in deze plaat, maar na een keer of zes luisteren is het kwartje wel gevallen. Er gebeurt namelijk best het een en ander op deze plaat. Van rustige, meanderen stukken, zoals op …miast cichać szemrają…schakelt de band moeiteloos over naar een furieuze blackmetalriff waar The Fugue mee opent. Dit nummer laat overigens horen hoe de band speelt met dynamiek, van Paradise Lost-achtige gitaarlijnen naar zagende up-tempo lijnen, om daarna een zwaar doom-metal stuk aan de muziek toe te voegen, waarmee we een tweede grote invloed op de plaat hebben: doom. Sommige riffs zijn loodzwaar, zoals in Incomprehensibly Woken. Toch is dat een nummer dat niet echt lekker op gang komt, de snelheid wordt net te vaak uit het nummer gehaald, mede om de gesproken voordracht meer ruimte te geven, maar die voordracht is voorzien van een vreselijk zwaar Pools accent, waardoor ik gelijk moet denken aan grauwe betonnen flatgebouwen met treurige speeltuinen. Niet echt een plek waar ik wil zijn.
Het geheel luistert als een soundtrack bij een film, en dat was ook het idee van deze band. Het is opmerkelijk dat er niet gekozen is om filmsamples te gebruiken. Überhaupt is er alleen traditioneel instrumentarium gebruikt, zonder plugins en dergelijken. Wel worden er af en toe eeuwenoude instrumenten uit de doos gehaald, zoals een citer en een jagershoorn. Dat draagt wel bij aan de sfeer van deze plaat. Het is ook knap hoe overweldigend en vet het geheel soms klinkt.
Wadera is geen gemakkelijk luisteralbum, maar wel een album waar genoeg te genieten valt, helemaal als de band schakelt tussen tempo’s, en de nummers voorzien van een dreiging. Wel is het album naar mijn idee net iets te lang. Maar goed, als je van horror en post metal met een flinke doominjectie (of is het andersom?) houdt is dit wel iets wat je eens kan checken.
Score:
68/100
Label:
These Hands Melt, 2024
Tracklisting:
- Tempus Infaustum
- …miast cichać szemrają…
- The Fugue
- Incomprehensibly Woken
- The Acquaintance Shade
- The Lurking Spectres
- Cremaberis Igne AeternoI
- Reluctant To The Grave
- Misbegotten
- Quietus
Line-up:
- Piotr Stępiński – Gitaar, zang
- Szymon Stadniczenko – Gitaar, (cleane) zang
- Paweł Siemaszko – Basgitaar, gitaar, zang
- Tomasz Semeniuk – Drums, programming
Links: