Northern Genocide – The Point of No Return

Geschreven door op 28-03-2024 om 18:55.

Northern Genocide is misschien best wel een aparte naam voor een Finse melodeathmetalband. Maar ik moet eerlijk zeggen dat het mij geen ene hol kan schelen hoe een band zich noemt, al klinken sommige bandnamen gewoonweg wat lekkerder in het gehoor dan andere. Maar mijn gehoor is vooral gemaakt voor de muziek zelf. Eerder recenseerde collega redacteur Kris Hadermann het debuutalbum Genesis Vol. 666 (2019) van deze Finnen. Hij was met name positief over de afwisseling en de beukriffs op het eerste album. Ook de industriële component kwam als luisterwaardig punt naar boven drijven.

 
Nu vijf jaar later is het tijd voor The Point of No Return. Kan het Finse gezelschap mij ook overtuigen en is er daadwerkelijk geen weg meer terug? Op naar een adembenemend hoog niveau? Op het nieuwe The Point of No Return versmelten de heren ook de industrial in hun – soms zelfs frivole – deathmetalcomposities. Wat mij als eerste opvalt – naast de toevoegingen van keyboard melodieën en vrouwelijke gezang – tijdens de opener To Serve the Pestilence zijn de heavy metalriffs. Deze band creëert daarmee een fijne balans tussen melodie en bruutheid en zet dit voort tijdens het Finstalige Kaamos. De vocalist Tommi Salonen maakt hier steevast optimaal gebruik van zijn bezeten, wat krijsende stemgeluid. De melodische component en de brute grunt horen we dan weer wat meer terug gedurende het opvolgende Harbingers of Genocide. Evenals de vrouwelijke zang – volgens de bijgesloten tekst afkomstig van Stephanie Mazor – die wel een erg fijne indruk achterlaat. Icaros swingt de pan uit en verweeft de lekkere heavy-solo’s weer terug in de muziek. Het Finse taalgebruik voegt wat mij betreft echt iets bijzonders toe, ook al kan ik er haast geen enkel woord van verstaan, het past tijdens Luonnonsurma wonderwel bij de muziek van de Finnen.

Met My Fortress gaat Northern Genocide wat meer verhalend en zelfs uitgesponnen van start. Het is bijna een soort van rustmomentum dat als een warme deken over u heen valt. De keyboardtoetsen en de etherische sfeer voelen bijpassend dramatisch aan. Our Final Hour vermengt dan weer een stuk brutaliteit met de inmiddels gekende industriële invloeden en feeërieke vocalen. Dit is dan ook ongetwijfeld één van de betere – misschien zelfs wel het beste – nummers. Over de gehele lengte van het album kan ik de band niet op schoonheidsfoutjes of onlogische overgangen betrappen. The Point of No Return is daardoor een fijn en vooral gelikt melodisch album en daarmee een prima opvolger van het eerder verschenen en besproken Genesis Vol. 666.

Score:

81/100

Label:

Inverse Records , 2024

Tracklisting:

  1. To Serve the Pestilence
  2. Kaamos
  3. Harbingers of Genocide
  4. Icaros
  5. Luonnonsurma
  6. My Fortress
  7. Our Final Hour
  8. Para Bellum
  9. The Engram
  10. Necropolis

Line-up:

  • Arto Viitanen – Basgitaar
  • Leo Korhonen – Drums
  • Pyry Pohjanpalo – Gitaren
  • Jussi Pulliainen – Gitaren
  • Tommi Salonen – Vocalen

Links: