Headlines

Boötes Void is een Duitse band afkomstig uit Würzberg en dit is, sinds zijn oprichting in 2019, plaat nummer twee. Singularity is de titel verwijzend naar alle miserie die men toch kan meemaken. Er wordt geput uit alles wat tot zelfdestructie kan leiden maar tegelijk je ook weer kan doen beseffen dat je terug op het juiste pad kan terecht komen, welk dat pad dan ook moge wezen. Blijkbaar zijn er ook gastbijdrages geleverd door bandleden die actief zijn in het machtige Kanonenfieber en het voor mij althans, minder bekende post-blackmetalgezelschap Cendre. Er staat in de meegeleverde informatie niet bij welke die bijdrages dan wel zouden moeten zijn, jammer, schoonheidsfoutje.Lees verder ›

Nog niet eens zo gek lang geleden, ergens in 2021, besprak ik eerder werk van deze Poolse blackmetalviespeuken van Touw of beter geschreven Sznur. Nu, in 2023, komt dit ranzig clubje met een opvolger, Ludzina, getiteld. Dit zou niet meer of minder moeten betekenen dan mensen. De heren van Sznur hebben volgens mij toch wel de hoofdprijs gewonnen voor de meest fantastische hoes van het jaar. Gewoon een prentje van een licht droge huid met wat punctiforme licht ontstoken haarfollikels, erg goed gevonden. De platenboer van dienst, Godz Ov War productions, haalt er in ieder geval zijn neus niet voor op en brengt naast een cd en tapeversie ook een vinylversie uit in verschillende kleuren, heerlijk toch.Lees verder ›

2013 is het stichtingsjaar van eenmansband Burgûli. Kondea is de man achter deze band en hij neemt al sinds de opstart alles in eigen hand. Zo hoopt hij zijn donkere, duistere, ruwe, zwartgallige gedachten beter te kunnen overbrengen. In 2016 kwam nog Ombres uit, volledig onafhankelijk. Deze tweede plaat, Odi Des De La Fi Del Món, komt uit via WormHoleDeath, toch wel een gerenommeerder label, en wordt verkocht als een EP. Wat natuurlijk je reinste onzin is als de speelduur vlot over de 35 minuten gaat.Lees verder ›

Cold Grip is een melodieuze hardcoreband van eigen bodem dat met Birth Of The Black Lotus zijn debuut uitbrengt. De heren mochten eerder dit jaar als opener The Rebellion Tour aftrappen, openen in augustus voor Slapshot en werken zodoende gestaag richting wat meer naamsbekendheid. Leuk om te zien dat er in (Nederlands) Limburg weer wat meer hardcorebands bezig zijn om de scene actief te houden. Birth Of The Black Lotus is een conceptplaat over de levenscyclus van een lotusbloem en indirect over deze van de mens.Lees verder ›

Sinoath is een gerenommeerde naam in de Italiaanse ondergrond. Dit Orphic Rites is de meest recente release van deze cultheden die bestaan sinds 1990 en komt via The Ritual Productions. Er worden invloeden gemixt van black, death en doom metal doch deze Italiaanse vrienden noemen het gewoonweg dark metal. Kan ook natuurlijk. Nu, eigenlijk is het niet helemaal een nieuwe plaat. Orphic Rites is een collectie van zes nummers die ergens tussen 2014 en 2020 live werden opgenomen in het repetitiehonk.Lees verder ›

De microtonale psyschedelische rockers van King Gizzard & The Lizard Wizard behoeven een introductie. Ondanks dat de band niet meteen thuishoort op onze zware site, is de muziek van deze heren zo grensverleggend interessant - en gewoon steengoed - dat ze vast al is gepasseerd bij de muzikale meerwaardezoeker. Zo niet, dan doet het thrashalbum Infest the Rats' Nest uit 2019 misschien wel een belletje rinkelen?Lees verder ›

Na tien jaar komt Intöxicated (de versie inclusief metalumlaut) met een nieuwe plaat. De thema's zijn poser bashing, alcohol, sex, feesten en motoren. Het lijkt mij een duidelijk verhaal! Sadistic Nightmares is de tweede plaat. Nochtans bestaat deze groep speedröckers al sinds 2009, maar veel productie is er niet. Waren ze te druk met feesten, posers bashen en neuken?Lees verder ›

Ashtar is de creatuur van de Zwitserse Witch N. Komt die naam u bekend voor? Dat zou goed kunnen, want nog niet zo lang geleden verscheen van dezelfde artiest het album Albsegen onder de naam Ernte, waarop kompaan V. Noir ook een duit in het zakje doet. Hier heeft de heer V. Noir ook wat toevoegingen in de vorm van additioneel gitaarwerk en een zogenaamde jaw's harp. De opname en de mix waren ook in zijn handen. Het is niet helemaal duidelijk wie zorgt voor de (voorgeprogrammeerde?) drums op deze plaat. Doch dienen we Ashtar echt te beschouwen als een solo aangelegenheid, waarbij we de diepste gaten en hoeken van de ziel onderzoeken. Een creatief proces waarbij ook de schoonheid van de natuur om ons heen centraal staat.Lees verder ›

Wie ooit een bezoek aan Vaticaanstad gebracht heeft, zal ongetwijfeld De schepping van Adam hebben gezien. Het is een onderdeel van het fresco op het gewelf van de Sixtijnse Kapel en is rond 1511 door Michelangelo geschilderd. Het beeldt het scheppingsverhaal uit, waarin God leven blaast in Adam. Ook als je het nooit in levenden lijve hebt gezien, zal je de twee naar elkaar reikende handen ongetwijfeld herkennen. De afbeelding zie je geregeld terug in imitaties en parodieën, wordt zo nu en dan door merken (Lego, Taco Bell) als reclame gebruikt en kom je ook als print op T-shirts en linnen tassen tegen. Toen de Nederlandse Energie Maatschappij de afbeelding zo’n tien jaar geleden gebruikte in een reclame, vond de Bond tegen vloeken het nodig een klacht in te dienen bij de Reclame Code Commissie. Overgevoelig? Kleinzerig? Gaan we dat gezeur weer krijgen nu de progressieve/technische death metal band The Zenith Passage, terugkeert met een album (Datalysium) waarbij de albumhoes een bewerking is van dit kunstwerk?Lees verder ›

Soms voel ik de behoefte om jullie mee op reis te nemen. Een reis met mooie landschappen en aangezichten vanuit een keukenraam, ergens ver weg van de bewoonde wereld. Maar omdat dit niet altijd gaat leent zich een stuk muziek hier dikwijls ook uitstekend voor. Gaat u mee op reis? Ditmaal reizen we af naar Tennengau, Salzburg, gelegen in het wonderschone Oostenrijk. Daar treffen we Vinsta: een band uit het melodische blackdeathgenre met folkinvloeden. De bandnaam is in het Austro-Bavarian dialect en laat zich vertalen als "donker". In de basis was Vinsta een solo-project van ene Christian Höll, die zich door gastmusici voor zijn creaties liet bijstaan. En zo werden de drie voorgaande albums Vinsta (2014), Vinsta wiads (2017) en Drei Deita (2019) vrij geruisloos (?) de wereld ingeslingerd. Tot op de dag van vandaag had ik nog niet eerder van deze band gehoord en op Zware Metalen zijn er ook geen eerdere recensies verschenen. Met deze recensie van Freiweitn komt daar nu een eind aan. Waar geen eind aan komt zijn de bijdragen van de gastmusici op dit album. Christian Höll doet zoveel mogelijk zelf, maar voor viool, achtergrondvocalen, basgitaar en drums is de hulp meer dan welkom.Lees verder ›

Fearless In Love, het is een titel van de romantische soort die je niet vaak zult tegenkomen op Zware Metalen. Deelnemers aan het Eurovisie Songfestival ook niet trouwens. Hoewel ..., sinds de overwinning van Lordi in 2006 flirten ook bands uit het hardere genre regelmatig met dat fleurige festijn. In 2021 nog liet Electric Callboy doorschemeren graag het thuisland te vertegenwoordigen, maar die poging werd door de Duitse selectiecommissie bruut (dat dan weer wel) de nek omgedraaid wegens “niet radiovriendelijk”.Lees verder ›

Plotseling schiet ik wakker, nog enigszins gedesoriënteerd maar volledig geprikkeld door de penetrante, zurige lucht die mijn neusvleugels direct aanvreet als zout in een open wond. Hoewel er geen hand voor ogen te zien is, weet ik vrijwel zeker dat het aardedonker hol waar ik vastgeketend zit aan de muur het domein en speelweide is van een maniakaal gezelschap dat in geen enkele GGZ-instelling nog te redden is. Zodra mijn ogen gewend zijn aan de barre omstandigheden, krijgen mijn vermoedens een pijnlijke bevestiging.Lees verder ›

Suicide Silence. Klinkende naam, lange geschiedenis. Pionierswerk, zoveel is zeker, toen ze met The Cleansing en No Time To Bleed deathcore op de kaart zetten. Sindsdien is er van alles en nog wat gebeurd en gaat het richting metalcore, hardcore, en death metal, zonder dat de oorspronkelijke deathcore herkauwd wordt. Niet erg/wel erg, hangt er vanaf wanneer je met de band in contact gekomen bent vermoed ik.Lees verder ›

Als jonge band een album in eigen beheer uitbrengen en zo proberen de weg naar succes te vinden in het grote moeras der rockmuziek: ik blijf er respect voor hebben. Dat is net wat Crimson River, een kwartet uit Eindhoven, doet met zijn eerste worp: Here’s To The End … Again. Al even uit maar de band was zo vriendelijk ons het album niet alleen digitaal maar ook als cd te bezorgen, met de nodige promo erbij. Dat verdient al een pluspunt.Lees verder ›

We schrijven 1999 en het welbekende project Judas Iscariot presenteert langspeler nummer vijf, Heaven in Flames. Moeilijk voor mij om te zeggen dat het achteraf gebleken het beste album is van Akhenaten, de man achter de band. In elk geval wordt het vaak gelauwerd als zijnde de grootste cvltplaat van het heerschap of zelfs binnen de blackmetalwereld. Het was tevens de periode waarin ook het optreden op Under The Black Sun van de band de geschiedenisboeken in ging.Lees verder ›