Headlines

Deitus werd opgericht in 2004 in York, en dan zitten we in het Verenigd Koninkrijk, en wordt bestempeld als een blackmetalband in een - en dit sinds hun oprichting - stabiele driemansformatie. Nochtans is het me tot op heden niet duidelijk wie die drie heren dan wel mogen zijn. Op de meegeleverde informatiefiche van de promoboer vind ik enkel A.G. terug. Het zal me verder jeuken wie er nog in de band zit, als de muziek maar goed is.Lees verder ›

Eind jaren '90 werd er een muziekstroming steeds populairder die in bruutheid tot dan toe ongeëvenaard was: death metal werd het genoemd. Er zijn online talloze discussies te vinden over door welke bands en in welk jaartal het genre werd uitgevonden. Feit is dat de meeste bands uit Noord-Amerika kwamen en de bekende Morrisound studios werden befaamd. Hoewel er ook op andere continenten gemusiceerd werd in genoemd genre waren het vooral Amerikaanse bands die er met kop en schouders bovenuit sprongen.Lees verder ›

Vorig jaar had ik de promo van End Reign al voorbij horen komen en deze Amerikaanse band stond op basis van die twee nummers sindsdien op mijn 'in de gaten houden'-lijstje. Het promomateriaal was namelijk zodanig goed dat ik het schrijven van deze recensie met plezier op mij heb genomen. Want ik ben erg benieuwd wat deze band allemaal voor ons in petto heeft op het debuutalbum.Lees verder ›

Sarajevski Odisej is het debuutalbum van het uit Bosnië-Herzegovina, Sarajevo afkomstige Izrod. De vier heren in deze band hebben een achtergrond in meerdere lokale blackmetalbands als Cave Ritual en Void Prayer en maakten ook deel uit van de zogenaamde Black Plague Circle. Het kon dan ook niet blijven duren dat na het staken van deze bands er opnieuw een teken van leven zou gegeven worden. Ik ben eens benieuwd wat voor pure smeerpijperij black metal we te horen gaan krijgen.Lees verder ›

Wat moeten we nu weer met een genre aanduiding als "cyber-metal"? Nou eigenlijk moeten we daar helemaal niets mee. Het heeft mij als redacteur van dienst ook niet gelokt om het album Omnibus One van de (bij mij alleen?) relatief onbekende formatie A Dark Halo te recenseren. Neen, hier lag een andere oorzaak aan ten grondslag. Die aanleiding was namelijk de video van Thin Be The Veil.Lees verder ›

De heer Riethorst is frontman van het eenmansproject Beenkerver. Nadat hij in juli 2022 een album uitbracht, verschijnt een jaar later een EP van zijn hand met daarop drie nummers. Op drums dit keer Nico de Wit (grapjes over iemand die De Wit heet en in een blackmetalband speelt mogen in de comments) van onder andere Bezwering en Nordfyr.Lees verder ›

Deze Tsjechische band, Somniate, moet toch een gezelschap zijn met erg belezen bandleden. De vorige plaat uit 2020, ook uitgebracht door Lavadome Productions trouwens, handelde nog over het wonderlijke leven van Gustav Meyrink. Dit heerschap schreef ‘The Golem’ en hield zich in zijn getormenteerde leven bezig met onder andere mystiek, magie, alchemie en allerlei andere obscure zaken die je zou kunnen plaatsen onder ‘verloren kennis’. Het huidige plaatje, We Have Proved Death, leert ons dat de bandleden opnieuw een boek in de hand genomen hebben om er hun teksten en muziek op te baseren.Lees verder ›

Daar is de heer V.V. weer. De man die we kennen van zijn werk in Cosmic Burial en Nachtig. Met dit Valosta Varjoon tapt hij opnieuw uit een extreem vaatje. Een vaatje gevuld met bier, bier, sigaretten, bier, bier, sigaretten en black metal. Het Duitse Folter Records is de zogenaamde partner in de misdaad voor alweer de derde langspeler op, pak hem beet, vier jaar tijd. Ik ben toch eens benieuwd, want de meest recente werken van zowel Cosmic Burial als Nachtig konden me toch niet helemaal bekoren. Het was te veel middelmaat om eerlijk te zijn. Misschien overtuigt de heer V.V., die de hulp heeft ingeroepen van Sturmwolf, me deze keer wel met zijn door bier overgoten en met sigarettenrook voorziene schrijfsels op Boarisch Grattlig.Lees verder ›

Het lijkt wel het jaar van de illustere comebacks, of toch vanuit het ondergrondse. Na Tenhi krijgen we immers ook nieuws vanuit het kamp van het Deense Saturnus. Mij blijft vooral het topalbum Veronika Decides to Die bij van 2006, meer dan vijftien jaar geleden dus. Na die topper brachten de Denen nog Saturn in Ascension uit (in 2012), om dan tien jaar lang niets meer van zich te laten horen. Dat veranderde vorig jaar in november met de EP The Lighthouse Session, waarop ook The Calling terug te vinden was. Die EP ging aan me voorbij, waardoor dit de eerste kennismaking is met het herboren Saturnus.Lees verder ›

Anticipatie in overvloed! Zo te lezen in de promo was het debuutalbum van het Duitse Servant één van de verrassingen op blackmetalgebied in 2021. In het archief van Zware Metalen kan ik geen recensie terug vinden van het album Blessed by the Light of a Thousand Stars. En bij uw redacteur van dienst gaat er geen belletje rinkelen. Nou, dan maar direct werk maken van het daaropvolgende album, Aetas Ascensus, dat wordt aangeprezen met woorden als "bruter" en "meer emotioneel geladen" in vergelijking met het debuut.Lees verder ›

Deze Canadese vijfmansformatie Wilt ken ik van hun vorige plaat Ruin uitgebracht door Vendetta Records in 2018. Het is een atmosferisch blackmetalgezelschap dat nu met Huginn opnieuw een volwaardige plaat heeft uitgebracht. Althans dat doet de promoboer ons toch geloven. Nochtans omhelst dit muzikale schrijfsel amper drie nummers en zal het niet meer dan 25 minuten van je kostbare tijd vragen. Ik zou het gewoon keihard een EP durven noemen, maar wie ben ik natuurlijk.Lees verder ›

Soms stuit je op een band die je van haar nog pluim kent. Een band, die blijkt, ook al een poosje bezig te zijn. Een band waarvan, als je naar de line-up kijkt, je je bedenkt en bij jezelf afvraagt: "Spelen die gozers nu hier in?". Avdagata, een Zweedse melodische blackmetalband is er zo één. The Faceless One is het eerste volwaardige album van dit helse trio. Want hels of infernaal mag je gerust zeggen. Op de drumkruk zit niemand minder dan Jaloma die we kennen van Dark Funeral. Op gitaar en bas komen we Allsvart tegen die op een blauwe maandag nog in de emo/metalcore sensatie Dead By April zou gespeeld hebben als ik goed ben geïnformeerd. De brulboei van dienst is Sebb Drago die een verleden heeft in Sworn en dan gaat iedereen spontaan denken aan het Noorse Sworn die recentelijk het magistrale A Journey Told Through Fire uitbrachten maar dan ben je mis, want het is de Zweedse, iets minder bekende, tegenhanger.Lees verder ›

Metalcore uit Noorwegen. De bands in de coresector die ik nog wel eens opzet zijn vooral meer old schoolbands als Amulet en Death Is Not Glamorous. Bands die melodie en hardcore op een toffe wijze vermengden. Dat doet Split//Bite, want daar gaat deze recensie over, ook vrij goed, zij het dat deze mannen een pak harder klinken. Wellicht heeft dat te maken met dat het viertal uit blackmetalbolwerk Bergen komt?Lees verder ›