King Gizzard & The Lizard Wizard – PetroDragonic Apocalypse; or, Dawn of Eternal Night: An Annihilation of Planet Earth and the Beginning of Merciless Damnation

Geschreven door op 22-07-2023 om 18:49.

De microtonale psyschedelische rockers van King Gizzard & The Lizard Wizard behoeven een introductie. Ondanks dat de band niet meteen thuishoort op onze zware site, is de muziek van deze heren zo grensverleggend interessant – en gewoon steengoed – dat ze vast al is gepasseerd bij de muzikale meerwaardezoeker. Zo niet, dan doet het thrashalbum Infest the Rats’ Nest uit 2019 misschien wel een belletje rinkelen? Anders de rusteloze werkijver van deze groep? De band komt met deze release namelijk met het 24e album in elf jaar tijd! En deze is de eerste op Zware Metalen.

Dat voelt toch een beetje speciaal en maakt me kriebelig. De band is door de jaren geëvolueerd van psychedelische garagerock naar steeds meer progressief en toonaangevend door bijvoorbeeld de gitaren te laten ombouwen zodat er microtonale – de noten tussen de noten – toonladders aangehaald kunnen worden. De band blinkt enorm uit met unieke melodieën die vaak therapeutisch Oosters aandoen en ijzersterke liveshows die in een mum van tijd uitverkopen. Aanraders uit de brede catalogus zijn Nonagon Infinity, Flying Microtonal Banana en Polygondwanaland. Alles leek koek en ei in Polygondwanaland…

…Maar alles veranderde toen de vuurnatie aanviel. In 2019 besloot de band om met Infest the Rats’ Nest voor het eerst een thrashalbum te maken en dat was meteen raak: “There Is No Planet Biiiiiiiiie!” Het was een album dat het bij ons toen tot op de jaarlijstjes geschopt heeft. De Black Sabbath-en thrashinvloeden in die nummers doen het live enorm goed en de band heeft er zoveel plezier in dat er besloten werd om anno 2023 een tweede metalplaat te maken. Op deze PetroDragonic Apocalypse – de prijs voor metal as fucktitel is al binnen – werd er eerst een verhaal in zeven stukken opgesteld. Vervolgens schreef de band elke dag één nummer dat men diezelfde dag nog opnam. Je hoort dus pure jams en een zeer dikke laag goesting om stevige muziek te maken.

Verder ga ik geen doekjes meer winden. Dit album is killer. Opener Motor Spirit vliegt er zonder verpozen in met een smerige, groovy downtuned riff. Een psychedelische lead neemt al snel het voortouw en wanneer de grommelige zang invalt, is al duidelijk dat dit één van de beste albums van het jaar is. In hetzelfde nummer nog, dat over de acht minuten klokt, krijgen we nog fantastisch percussiewerk om door te werken. Het roept de sludgy, progressieve en mantrakanten van Tool op. Daarbuiten klinkt de band nog steeds als King Gizzard & The Wizard Lizard, maar dan na een stevige portie speed en lsd. Verrassend genoeg is er ook een portie Motörhead in de drugpap verwerkt of had opener Motor Spirit dat al verraden?

Opvolgers Supercell en Converge zijn, iets kortere, scheurende exposities van rond de vijf minuten die dat nog eens lekker onderstrepen. Het koor in het refrein van Supercell zorgt voor een melodische toets die het nummer af maakt en de percussie in Converge houdt je op het puntje van je stoel. De wervelende psychedelische riff van Witchcraft klinkt onwerkelijk als bekokstoofd door een heksenritueel en is onnavolgbaar in zijn maatwisselingen. Deze trend rekt zich door het volledige nummer en het muzikale exposé, gitaarsolo incluis, is tintelend lekker van voor tot achter. Hoe goed moet dit klinken in de Marquee op Graspop Metal Meeting om één uur ‘s nachts? Dat is een concert waar ik veel voor over zou hebben om bij te wonen.

Het pompende Gila Monster met zijn logge hoofdriff en meezingmomentjes moet wel een nieuwe publiekslieveling worden, dat kan niet anders. Maar voor mij zijn de twee ruime afsluiters, beide bijna tien minuten lang, nog twee uitschieters op een album vol hoogtepunten. Dragon experimenteert net zoals Witchcraft met psychedelische zang, maar nu horen we ook een iets minder agressieve stem die mysterieuzer aandoet. In de outro horen we meteen ook het beste progressieve/psyschedelische drum-, bas- en gitaarwerk op de plaat. Afsluiter Flamethrower begint dan weer met de hevigste riff die de band ooit heeft gemaakt. Verderop doet de riffage aan Jambi van Tool denken, alsook de percussionele uitstap halverwege deze mastodont van een nummer. Op de meest gladde wijze – als een geolied reptiel? – buigt de band de groove om en vervormt men het nummer naar psychedelische techno waarna de grommige zang ‘motor spirit’ herhaalt als mantra bovenop de bizarre groove ad infinitum.

Soms, heel soms komt er zo een album langs dat je van voor tot achter grijpt. Géén enkele verspilde seconde aan onvervalste klasse. Als een gilamonster laat het niet meer los en doet het je trippen op het meegeleverde gif. Wat een album. King Gizzard & The Wizard Lizard overtreft zichzelf op alle vlakken terwijl men niks meer te bewijzen had. De plaat doet Infest the Rats’ Nest – dat toch eerder als een andere band klonk – verbleken, omdat hier wel nog veel aandacht is voor de psychedelica, epiek en ritmisch werk dat zo kenmerkend is voor de band. Essentieel voor elke metal- en muziekliefhebber, dit geschubd curiosum.

Score:

95/100

Label:

KGLW, 2023

Tracklisting:

  1. Motor Spirit
  2. Supercell
  3. Converge
  4. Witchcraft
  5. Gila Monster
  6. Dragon
  7. Flamethrower

Line-up:

  • Stu Mackenzie – Zang, gitaar
  • Joey Walker – Zang, gitaar
  • Cook Craig – Zang, gitaar
  • Lucas Harwood – Bas
  • Rose Kenny-Smith – Harmonica, zang, keyboards
  • Michael Cavanagh – Drums, percussie

Links: