Headlines

Naast de heruitgave van de Amerikaanse blackmetalband Judas Iscariot Heaven in Flames uit 1999, brengt Moribund Records dit jaar ook de drie jaar jongeren opvolger To Embrace The Corpses Bleeding uit. Mogelijk is een voorname reden dat ook van dit album geen exemplaren meer voorhanden waren, maar naast die commerciële reden vind ik dit ook gewoon de beste plaat die de Amerikaanse blackmetalmagnaat Akhenaten uitbracht. 'Magnaat' op vlak van invloed dan, want van enig bandlid Akhenaten was bekend dat hij een afkeer had van 'kapitalistische' praktijken. In elk geval is het fijn om tien jaar na het heengaan van het project wat nostalgie gepresenteerd te krijgen.Lees verder ›

Een nieuw album van Burnt Offering heeft vandaag de dag eigenlijk onbedoeld een heel gevoelige politieke lading. Een politiek statement zelfs, maar dan wel één met een positieve boodschap. Bassist Blind Idiot God (speelt ook basgitaar in Darkestrah trouwens) is namelijk afkomstig van het Russische Sint-Petersburg, terwijl gitarist Nameless Enemy geboren is in Charkov, de tweede grootste stad van Oekraïne. Ook drummer Svargavid, nieuw in de band, is afkomstig van Oekraïne. Hoewel elke band altijd politiek neutraal wenst te blijven (muziek is namelijk een globaal gegeven, onafhankelijk van nationalisme en/of ideologie), is dat in de huidige omstandigheden uiteraard niet meer mogelijk/wenselijk. Op zijn Facebook-pagina sprak Burnt Offering vorig jaar dan ook zijn steun uit voor de Oekraïense zaak. Zo werden sindsdien alle inkomsten van de Bandcamppagina doorgesluisd naar een fonds ter ondersteuning van het Oekraïense volk, in hun oorlog tegen de Russische indringers. Anderzijds is de samenwerking tussen een Rus en twee Oekraïners mijns inziens een nog veel krachtiger signaal dan enkel geldelijke steun. Maar goed: alle beetjes helpen natuurlijk.Lees verder ›

Danava. Alweer een “oude” band die ik blijk gemist te hebben. Twintig jaar carrière heeft het kwartet uit het Amerikaanse Portland al op de teller. Maar het heeft wel twaalf jaar geduurd om nog eens een volledig album op de mensheid los te laten. Misschien daarom dat ze niet echt in de picture hebben gestaan.Lees verder ›

Verandering van spijs doet eten. Dat spreekwoord kent u toch wel? Zo probeer ik mijn muzikale leven interessant genoeg te houden door er zo nu en dan wat afwisseling in te gooien. Alleen maar black en death metal luisteren gaat me niet zo snel vervelen, maar toch. Soms dan knaagt er wat aan mijn ziel en moet ik daar wat mee. Ik ga dan op zoek naar aardige progressieve metal, symfonische metal of gothic. Oude liefdes roesten niet, om nog maar eens een cliché gezegde er tegenaan te gooien.Lees verder ›

Er worden wekelijks veel nieuwe releases aangeboden bij Zware Metalen. Bij de verdeling daarvan probeert elk van mijn collega’s keuzes te maken. Soms op basis van het genre wat je ligt, soms op basis van de (on)bekendheid van de band, en soms op basis van het feit dat je…Lees verder ›

De heer Vindsval stelt met zijn eenmansband Hädangången (Zweeds voor overlijden) een EP voor met de titel Likfärd (Zweeds voor doodsreizen). Zo gezellig als het maar zijn kan weet deze Zweed naast rauwe black metal, ook de nodige atmosfeer aan zijn muziek toe te voegen. Dit in de vorm van natuurgeluiden, waaronder de terugkerende roep van een uil en diverse andere vogels, maar ook komen regen en donderslagen voorbij. Het best horen we dat terug tijdens het rustgevende Hägring, dat dan ook als intermezzo dient op deze verder nogal onstuimige blackmetalreis. Een doodsreis die thematisch en tekstueel diverse onderwerpen de revue laat passeren waaronder frustratie, dood, natuur, wedergeboorte, trots, eer, eenzaamheid en leegte. En dit alles in slechts vierentwintig minuten.Lees verder ›

Het is al een behoorlijke tijd geleden dat ik gefascineerd raakte door Scandinavische black metal in zijn puurste vorm. Bands als Darkthrone, Craft, Gorgoroth, Satyricon, Mayhem en Immortal stonden steevast bij mij op de oortjes. En nu is er een Amerikaanse band die een ode wil brengen aan de grootmeesters van weleer. Tel daarbij ook op dat Lucifixion een fascinatie heeft voor de Amerikaanse rauwe blackmetalbands Leviathan, Judas Iscariot en Negative Plane. Dan weet u bij voorbaat al dat deze debuutplaat met de titel Trisect Joys of Pierced Hearts rauw en ongepolijst zal gaan klinken. In oude stijl, zonder allerlei moderne progressieve invloeden en met een karakteristieke bezetenheid. Gelukkig zijn er nog voldoende bands die onverschrokken een echt onversneden geluid laten horen. Of dit Lucifixion dan een nieuwe aanwinst is leest u hieronder.Lees verder ›

Een oude bekende op de burelen van Zware Metalen! Dit Italiaanse The Scars In Pneuma verscheen in 2019 ter recensie met de debuutplaat The Path Of Seven Sorrows. Met nog maar bar weinig redactionele ervaring schreef ik mijn zevende recensie over de muziek van dit drietal. Afgaande op wat ik toen schreef, ik was immers behoorlijk positief, waag ik mij nu dan ook aan het volgende album. In de tussenliggende periode verscheen nog een split The Eerie Chronicles met de band Ogen, die ook uit The Scars In Pneuma bandleden bestaat. Overtuiging genoeg dus! Van The Eerie Chronicles verscheen geen review op Zware Metalen, reden genoeg om nu dan Woebegone, Raised By Wolves te beluisteren en bespreken.Lees verder ›

Tijdens een avondje YouTube wil je wel eens onverwachts op wat moois stuiten. Zo kreeg ik onlangs een live opname van het Californische Torena aangereikt door het algoritme. Het viertal is sinds drie jaar actief, nam al een album genaamd Cerebellum Prison op en komt nu met een vervolg in de vorm van Evil Eyez. De EP komt uit via het label Daze en telt vijf nummers. Zo mooi als het artwork is, zo gaaf is de muziek.Lees verder ›

Hebben de doden het nu goed of rusten ze niet in vrede? Het is me allemaal niet even duidelijk. Misschien moet ik het eens dringend vragen aan C. de man achter dit Wurgilnõ, een Nederlandse atmosferische blackmetalband met als uitvalsbasis de regio Sittard. De Doden Rusten Niet In Vrede is na wat singles ter promotie het eerst volwaardige, voldragen wapenfeit. De muziek en de teksten van dit Wurgilnõ zouden zich baseren op lokale sages en legenden. Een insteek die voor lokale bands in de brede regio niet vreemd is.Lees verder ›

Grenzen verleggen en vervolgens nog eens verder oprekken. Dat was het doel van Christian Ludvigsson met zijn Eigenstate Zero toen hij in 2018 van start ging. Eerder verscheen het niet door ons gerecenseerde debuutalbum Sensory Deception (2019). Nu is het tijd voor het vervolgalbum Machinery Of Night, een vierenvijftig minuten durende kolos die alles laat horen op het gebied van progressieve death metal.Lees verder ›

Bij Griekenland en metaal denken we in eerste instantie natuurlijk aan Hephaistos, god van de smeedkunst en het vuur. Daarna denken we toch zeker aan de goede traditie in de zwarte metalen uit het land die gekend en geroemd is met enkele vaandeldragers als Rotting Christ, Necromantia en Nightfall (die laatste vanuit het vroegere werk). Dan mogen in dit rijtje ook de oude rotten van Septicflesh natuurlijk niet ontbreken, al spelen zij symfonische death metal. In Aetherian vinden we een band, die zich graag aan dit lijstje met Griekse grootheden zou willen toevoegen.Lees verder ›