Vandaag reizen we terug naar de roerige jaren zeventig. Het jaar 1973 om precies te zijn. De Vietnamoorlog loopt op zijn eind en het ijzeren gordijn heeft Duitsland in tweeën gesplitst. Onze Engelssprekende overburen hebben hun handen vol aan de IRA en haar controversiële acties. Maar er broeit ook iets anders: ergens in een studio in Londen wordt er namelijk gewerkt aan het eerste album van Heavy Rain. Een beginnende band die barst van potentieel. Helaas werd de vlam van deze regenstorm in de kiem gesmoord: een platenlabel kwam er niet, en de band viel na een tijdje uit elkaar. Ook het album werd niet uitgebracht. Na al deze pech, hadden de muziekgoden toch één zegening achter de hand gehouden. Een van de drie acetaatplaten met de originele opname is namelijk al die tijd bewaard gebleven. Hoog tijd om nu, vijftig jaar na de opname, alsnog Het album van Heavy Rain uit te brengen.
Heavy Rain is dus een Engelse band die we nu onder de noemer proto-metal zouden kunnen scharen. We worden op dit album getrakteerd op tien nummers vol op blues-geïnspireerde riffs, een vleugje psychedelica en een flinke scheut 70’s nostalgie. Vanaf het moment dat albumopener Emily aftrapt is het genieten. De gitaren klinken warm en aangenaam, en de riff rolt vlijtig uit de speakers. De groove is compleet als het gitaargeluid wordt overstelpt door een swingende mondharmonicasolo. Ik was er zelf niet bij, maar het klinkt alsof de jaren zeventig een tijd was die je eigenlijk niet had willen missen. Er wordt evenzo goed op los geriff’t in het enigmatisch getitelde Thrutch in “B”. Hoewel de zang redelijk tot zijn recht komt, ligt de nadruk in dit nummer vooral op de gierende gitaarsolo’s. Het klinkt een beetje rauw, maar tegelijk ongelofelijk gelikt. Hoewel er op dit album nergens politieke standpunten te bekennen zijn, krijg je spontaan zin om een joint op te steken en de straat op te gaan om tegen de neutronenbom te protesteren. Er zijn veel moderne bands die de jaren zeventig sound proberen na te bootsen, maar dit is het echte werk. De sfeer die het album oproept is dan ook volkomen authentiek. Waar albumreeksen als Brown Acid zich richten op compilaties van proto-metal artiesten van de oude school, krijgen we op Heavy Rain de kunsten van één band te horen. Dit is erg verfrissend, zeker omdat de drie heren wel van wanten weten. Het zal dan ook geen verrassing zijn dat ze destijds in het voorprogramma van bands als Hawkwind en Caravan hebben gestaan.
Hoewel we op dit album bijna alleen maar eigen werk te horen krijgen, is dit werkstuk ook voorzien van een Pink Floyd cover: Set The Controls For the Heart of the Sun. De heren hebben hier dan wel de voortitel Rising of the Tide aan toegevoegd. Ook op dit nummer worden we overspoeld met psychedelische gitaarlijnen en een drumlpartij die aanvoelt als een hartslag. Met haar ruim acht minuten is het het langste nummer van het album. Deze psychedelische zielentocht wordt voortgezet op Vulcan 1. Op de CD-editie van dit album heeft dit nummer overigens een andere titel: Ship of Sin. De intro klinkt alsof deze recht uit een science fiction film komt. Hoewel de acetaatplaat in dit nummer toch wat bekrast lijkt te zijn geweest, doet het niet af aan de algehele sfeer van het nummer. Ook doet het baswerk op sommige momenten een beetje denken aan dat van de Dead Kennedys, die pas jaren later hun eerste album uitbrachten. Dus wellicht heeft bassist Klaus Fluoride in zijn jonge jaren Heavy Rain ooit op de planken zien staan. Wie zal het zeggen. De titel van Diary of a Superstar doet een beetje wrang aan, omdat we met de kennis van nu weten hoe het deze band is vergaan. De onbezonnen moed en toekomstvisie worden in ieder geval niet onder stoelen of banken geschoven. Ook dit nummer heet op de CD anders: Flying High. Op albumsluiter Shot ’n Curly (Out In The Streets op de CD) klappen de heren nog eenmaal uit de school met groovende gitaren die zweven boven een bedje van swingende drums en psychedelische vocale prestaties.
Het is meer dan terecht dat het album van Heavy Rain nu alsnog is uitgebracht. Voor liefhebbers van 70’s psychedelica en proto-metal is dit album zeker een aanrader! Hulde aan de personen die er voor hebben gezorgd dat dit album alsnog het levenslicht heeft gezien.
Score:
89/100
Label:
Guerssen, Headbangers Records & Big Bad Wolf Records, 2023
Tracklisting:
- Emily
- Thrutch In “B”
- Lady Matilda
- Lost Woman
- Chord Song
- I Need You
- Rising Of The Tide / Set The Controls For The Heart Of The Sun
- Ship of Sin / Vulcan 1
- Flying High / Diary of A Superstar
- Out in the Street / Short ‘n Curly
Line-up:
- Geoff Carter – Vocalen, Gitaar
- Oggy Hargreaves – Basgitaar
- Bernie Worsley – Drums
Links: