escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Scorpions is terug met een nieuw album. Nochtans hebben de bandleden in het verleden reeds meermaals aangegeven dat ze met pensioen zouden gaan. Sting In The Tail (2010) zou de laatste plaat worden, waarop een drie jaar durende afscheidstournee volgde. De mannen moeten zich geamuseerd hebben want er kwam in 2015 alsnog een nieuw en laatste album: Return to Forever. Hierop trok de band opnieuw de planeet rond om afscheid te nemen van iedereen. Ik zag Scorpions in 2015 op Graspop voor de allerlaatste keer en kon het afsluiten. Legendarische band hoor. Blij dat ik ze nog een laatste keer kon zien. Maar kijk, in 2017 stonden de heren opnieuw op Graspop en nam ik nogmaals afscheid. Definitief deze keer. Nogmaals de volledige weide Wind Of Change horen meezingen. Een waardig afscheid. Stond ik op 2019 op de Lokerse Feesten en wie stond daar alweer op het podium te blinken? Wééral die Scorpions! Geloofwaardigheid nul, maar hey, het blijft een privilege om de band aan het werk te zien natuurlijk.Lees verder ›

Hoppa, we trekken de prettige tijden uit 2021 gewoon lekker door naar dit jaar! Nee, dit is geen sarcastische verwijzing naar je weet wel wat, maar de constatering dat er vorig jaar verrekte veel tech-death van hoge kwaliteit werd geproduceerd. Ik noem uit het blote hoofd even Archspire, Alustrium, Ophidian I en Obscura om dit punt te bewijzen. Krap twee maanden onderweg kunnen we wat mij betreft het eerste echte hoogtepunt uit deze hoek noteren met dit DAMNUM (ja, het moet helaas in kapitalen). Liefhebbers van het genre kennen Allegaeon natuurlijk allang en hebben dan ook reikhalzend uitgekeken naar dit albumLees verder ›

Ik zal eerlijk toegeven dat ik de laatste plaat van Blood Incantation genaamd Hidden History of the Human Race na een paar minuten heb afgezet. Klereherrie die mij niet blij maakte. Niet dat het een slechte deathmetalplaat was overigens. Het was een van de betere platen van het jaar 2019 zelfs. Maar je moet er wel van houden natuurlijk.Lees verder ›

Return To The Void. Een beter passende titel is er niet. Zeven jaar na het machtige Monotony Fields is Shape Of Despair terug, en hoe. De Finnen brengen ons zes zielereizen vol melancholie en wanhoop, loodzwaar maar breekbaar. De schoonheid van treurnis en verwrongen innerlijke pijn in muzikale vorm. Lees verder ›

Als we George 'Corpsegrinder' Fisher (heeft het beest überhaupt nog een introductie nodig?) een roze tutu en balletschoenen aan doen en van zijn lange manen een paar staartjes vlechten, zou hij er dan nog steeds uitzien als George Fisher? Ja natuurlijk, die legendarisch gespierde nek kun je daar natuurlijk niet mee verbloemen. Wat als we zijn oergrunts onder een iets andere muziek plaatsen dan death metal? Je zou denken dat het dan nog steeds klinkt als Cannibal Corpse, toch? Die vraag is vanaf 25 februari 2022 officieel beantwoord.Lees verder ›

Ik leerde dit Nederlandse Meslamtea kennen door het magistrale nummer Verdomde Wereld van de tweede langspeler, Geketend In De Schaduw Van Het Leven. Een nummer dat vol magistrale riffs zat, een nummer in het Nederlands gebracht, een nummer dat zo een ongelooflijk beschrijvend karakter heeft, alsof de leefwereld rondom je direct veranderde in een afgebrande pijnhoop. Enkel een hoopje as en een lege doos met verdriet bleven over.Lees verder ›

Het vorige album Justice Elite kon me twee jaar geleden maar weinig bekoren. Het weerhield de band er niet van om nu met een derde album op de proppen te komen. Freaks And Clowns heeft de kritiek blijkbaar niet ter harte genomen want waar ik eerder schreef dat twaalf nummers wat veel van het goede is, staan er op We Set The World On Fire liefst dertien nummers.Lees verder ›

Oei. Ja, oei. Oei in de zin van: “wat moet ik hier nu mee aanvangen?” Eind 2020 slaagde het Zweedse Diamond Dogs erin een leuk rockalbum uit te brengen: Atlantic Juice. In de recensie daarover schreef ik toen “Diamond Dogs klinkt als een boogiënd ballroomorkest, maar dan positief bedoeld. Een zestal waarvan je weet dat ze je een lekker klinkend optreden gaan bezorgen, maar zonder headbangmogelijkheid”.Lees verder ›

De laatste woensdag alweer van deze maand, die we vervolledigen met clips van Immolation, Shining Black, Gronibard, Falls of Rauros, Malevolence, E-L-R, Deserted Fear, Ten, Sâmbăta Morților, Dead End Finland, Absent in Body, Oceans of Slumber, Evil Invaders, Bomber, Kyuketsuki, In Aphelion, Dymytry, downset., Gus G., Caliban, Memphis May Fire, Ibaraki met Nergal en Bloodywood.Lees verder ›

Het eerste album van 2022 dat ik voor Zware Metalen kon recenseren, was Change The World van het Duitse WolveSpirit. De bans kiest ervoor nogal wat invloeden van classic rock in hun muziek te verwerken, wat in dit geval tot een album heeft geleid dat liefhebbers van degelijke traditionele hardrock met een retrosausje in hun eindejaarslijstje mogen plaatsen. Zangeres Debbie Craft en toetsenist Oliver Wolfheart willen graag hogerop met de band, hadden onze recensie gelezen en staan ons met plezier uitgebreid te woord. Lees verder ›

Zware Metalen zit momenteel in het Facebookstrafbankje. De afgelopen periode hebben we drie keer een overtreding volgens de standaarden van het sociale medium. Onze straf: verminderde bereikbaarheid.Lees verder ›

Daarnet bereikte ons het triestige nieuws dat Mark Lanegan op 57-jarige leeftijd is overleden in zijn woonst te Killarney, Ierland. Het nieuws werd wereldkundig gemaakt op zijn eigen Facebookpagina. Op dit moment is geen verdere informatie beschikbaar. De familie vraagt dat de privacy gerespecteerd wordt en wil in alle sereniteit rouwen om het verlies van een groot muzikant en familieman. De vroegere frontman van Screaming Trees was een gevierd…Lees verder ›

Koning en Keijzer zijn terug! Waar is de Admiraal? Ik zou het niet weten. Wat ik wel weet, is dat Walg zich al op de melodische blackmetalkaart gezet had middels hun debuutplaat, Walg, die uitkwam in september van vorig jaar. Nu komen de heren prompt aandraven met de opvolger, II. Heerlijke plaat was het, dat debuut, het scoorde terecht 85 punten. Het album katapulteerde je ook direct terug naar de tijd toen de eerste album's van Old Man's Child, Covenant en Dimmu Borgir uitkwamen. Kan deze opvolger het debuut benaderen of zelfs overstijgen, dat is de vraag.Lees verder ›

Nieuw-Zeeland staat vaak aan de top van lijstjes als het over ontdekking, levenskwaliteit, of zelfs gewoon “het beste land ter wereld” gaat. Toch loopt er hier en daar ook een blackmetalband rond. Meer nog, meer black metal dan Olde Throne kan een bandnaam niet worden. Inhoudelijk bezingt Harrison McKenzie, mijnheer Olde Throne zelve, uiteraard niet het fantastische Nieuw-Zeelandse leven. Hij richt zich daarentegen op de Schotse en Ierse geschiedenis en Keltische mythologie. Lees verder ›

Blijkbaar hebben een aantal leden van Ashen Horde, Catheter en Vimana zich tegenwoordig verzameld in Abhoria. Deze Amerikanen brengen nu via Prosthetic Records hun debuutalbum, Abhoria, uit. Volgens het meegeleverde schrijven van de platenboer hebben de leden elk hun duit in het zakje gedaan via de elektronische snelweg en zijn ze, nadat het album klaar en opgenomen was, pas met elkaar beginnen spelen. Gek toch, maar ja, dat kan ook natuurlijk. Je hoort dat toch niet noodzakelijk aan de muziek die de band aflevert, of toch?Lees verder ›

De bekendste metalband van Moldavië heeft een nieuw album. Ik heb het natuurlijk over Infected Rain. Als je geboren werd in Sovjet-Moldavië - net naast Oekraïne en Tsjernobyl - is zo’n bandnaam niet zo gek gevonden natuurlijk. Het Oekraïense Jinjer komt trouwens uit dezelfde windrichting. Daarmee houden de overeenkomsten niet op hoor. Beide bands maken melodieuze deathmetal en hebben een frontvrouw die zowel het grunten als de clean vocals beheerst. De onderlinge strijd verliezen Infected Rain en zijn frontvrouw Lena Scissorhands echter. Jinjer is een veel grotere naam, met in de breedte veel betere muziek en Lena klinkt niet altijd even overtuigend of krachtig, of toch in ieder geval niet als je haar in de weegschaal zou leggen met Tatiana Shmailyuk van Jinjer, wat - toegegeven - geen eerlijke wedstrijd is.Lees verder ›

Terwijl stormen ons land teisterden met windvlagen, grijze luchten en nattigheid, begon ik mijn zoektocht naar bijpassende muzikale ondersteuning. Dergelijke meteorologische troosteloosheid vraagt om droevige klanken van melancholie. Die weet ik te vinden in Æquorea, een Amerikaans post-doomkwartet afkomstig uit Nevada City, Californië.Lees verder ›

De vorige plaat van Toundra, Das Cabinet des Dr. Caligari, werd door mijn collega Yves beloond met 90 punten. En terecht. Waar Das Cabinet des Dr. Caligari Toundra’s versie is van filmmuziek bij de stomme film met dezelfde titel, is Hex een terugblik op wat de wereldwijde coronacrisis bij de band heeft opgeroepen.Lees verder ›