Nu Lemmy† de eeuwige jachtvelden regeert, moeten wij ons hier op aarde behelpen met mindere goden en tweederangs kopieën. Het is niet anders; rock ‘n’ roll zal nooit meer zo hard rocken. Whisky-cola, amfetamines en de gokkast maken plaats voor barista-décaf-met-havermelk. Groupies en pooiers staan werkeloos aan de zijlijn, terwijl backstage nog maar eens de decibeldiscussie wordt aangezwengeld en conservatorium-geschoolde muzikanten zich hardop zorgen maken over het pensioengat. Op 28 december 2015… ruim voor de Apocalyps… niemand die dát voor mogelijk had gehouden… stokten het hart, de tentakels en de ballen van Motörhead. Exit Ian Fraser Kilmister. Met als nalatenschap een stel voetsporen waar niemand in kan, in mag, in zal treden. Dus wanneer uw Zware Metalencorrespondent op de concertagenda anno nu een Motörhead tribute ontwaart, is… aanvankelijk… onverschilligheid troef. Coverbandjes, immers, zijn voor bruiloften en partijen—waarvoor je beter je snor, je baard en de rest van je lichaamsbeharing drukt. Dat is herkauwen van voorgeproefde kant- en klaarmeuk, toch? En, zoveel moge duidelijk zijn, van Lemmy—Baas der Bazen—blijf je af, nietwaar?
Maar wacht… we hebben het over Bömbers. En die staan onder aanvoering van niemand minder dan Abbath (bas, vocalen). A legend in his own right, en kennelijk (of beter: uiteraard) begaan met het erfgoed van de luidste, meest vuige band ooit. Tot annus horribilis 2015 was Abbath (bij de burgerlijke stand in Bergen, Noorwegen mogen ze ‘Olve Eikemo’ zeggen) de frontgozert van Immortal. En Immortal heeft in Zware Metalenkringen wel enige straatgeloofwaardigheid. Want mede-vaandeldragers van de Black Metal en fameuze grijsdraaierts als Heart of Winter op het palmares. In Bömbers, uit Bergen, wordt Abbath bijgestaan door Tore ‘Fast Tore’ Bratseth (Old Funeral en The Battalion) op gitaar en Jan Terje ‘Pez’ Pedersen (Punishment Park, Jef) op drums. Gedrieën brengen zij, naar eigen zeggen, ‘The ultimate Motörhead tribute’, vanavond 14 december 2023, in de Leidse Nobel.
Geen voorprogramma; geen overbodige podiumdecoraties. ‘Allright!’ Abbath trapt de avond af, precies op tijd en zonder opsmuk. ‘Allright, […]!’ antwoordt Bratseth. We gaan dit nog vaker horen, vanavond, bij wijze van running gag, die … voor degenen die erbij zijn… heel aanstekelijk gaat (en blijft) werken. Na dit korte onderonsje stijgt onvermijdelijk openingshymne Bomber op. Met hun gezagsgetrouwe, aanstekelijke uitvoeringen van Stone Dead Forever, Iron Fist en Stay Clean onderstrepen Abbath, Tore en Pez dat zij hier niet zijn gekomen om half werk te leveren.
Oké, de versterkers op het podium en onze oorschelpen krijgen het niet zo zwaar te verduren als Lemmy zou hebben gewild. En ook de microfoon hangt nét iets lager. Maar verder, zeker als je door je oogharen kijkt en je luistert met je hart, zou je denken dat je was geteleporteerd naar een ouderwetse avond Motörhead. Een van de bezoekers, die in tegenstelling tot uw verslaggevert ooit zo’n avond mocht bijwonen, voegt eraan toe: ‘… maar dan beter, want op ’t laatst was Motörhead live echt niet meer zo best.’
Veel tijd voor doorvragen of tegenstribbelen wordt mij niet gegund, want Bömbers knallen de klassiekers er in razend tempo erdoorheen, zonder al te veel tussenpozen. Doctor Rock, Metropolis en, natuurlijk, Ace of Spades en Overkill. Wie is er niet mee opgegroeid (en… ergens… ook altijd een beetje jong bij gebleven; Lemmy’s vermeende onsterfelijkheid en rotsvaste eigenzinnigheid straalden immers ook op ons af). Het Bergense powertrio vergeet zelfs af en toe een ‘Allright’. Abbath kan hier en daar een ‘crab walk’ niet helemaal onderdrukken, maar blijft verder tamelijk rolvast en… vooral… oprecht enthousiast. ‘Fast Tore’ en ‘Pez’ lijken zelfs nóg iets meer op te gaan in deze ‘reenactment’. (Maar zij mogen dan ook aan het bier; terwijl de frontman zich keurig beperkt tot cola-zonder.) Museum Motörhead: je kunt ‘het’ bijna aanraken, als je je erdoor laat raken.
24 Motörhead erfstukken, zo’n anderhalf uur zuivere speeltijd, worden er neergezet. Geheel Motörhead-getrouw is de set ietwat ‘vlak’. Subtiliteiten, dynamiek en andere fratsen stonden ook niet op het affiche. Bömbers, met al hun ziel, zaligheid en vakmensschap, slaan ook geen al te diepe kraters in dit publiek. Heel even, het slotnummer Rock ‘n’ Roll is inmiddels ingezet, vraag ik me hoe Lemmy zelf, met… stel… ‘Fast’ Eddie Clarke en Phil ‘Philthy Animal’ Taylor, hier zou zijn ontvangen. De tijd doet vreemde dingen met een mens. En met diens voetsporen…
Datum en locatie
14 december 2023, Nobel, Leiden
Foto's:
Ruben Verheul, Wishful Doing
Link: