In tegenstelling tot wat gevreesd kon worden, pakte de scheiding tussen Immortal en Abbath in 2015 voor beide partijen goed uit. Demonaz en Horgh bewezen met Northern Chaos Gods (2018) dat Immortal nog steeds springlevend is, waarbij absoluut niet aan kwaliteit of herkenbaarheid ingeboet werd. En Abbath? Wel, die leek helemaal bevrijd en kon naar hartenlust zijn eigen ding doen. Het “debuut” album (voor een oudgediende als Abbath klinkt dat woord wel een beetje out-of-place) Abbath (heel snel na de split uitgebracht, in 2016) was een absolute voltreffer: een kolossaal album met impact van begin tot eind, een clusterbom vol catchy riffs, superstrakke drumroffels, jankende solo’s, vlijmscherpe hoeken en kanten, en Abbaths legendarische, quasi-meezingbare, krakende keelratel. Dat typische Immortal-geluid was zeker nog aanwezig (een gevoel dat ook nog eens versterkt werd door de afsluitende cover van Nebular Ravens Winter), maar Abbath had er zijn eigen dreigende, viriele versie van gemaakt. De toon was gezet en de decennia-oude erfenis werd op twee sporen verdergezet, al bleek Abbath geen Immortal te zijn, maar eerder diens theatrale, duistere tegenhanger.Lees verder ›