Headlines

Fabricant uit Amerika komt dit jaar met hun debuut Drudge to the Thicket via Profound Lore Records. Deze gebeurtenis heeft op zich laten wachten daar de eerste demo’s van de band al in 2010 verschenen. Hiernaast is het enige wapenfeit de split met Apocryphon in 2013. Nu dus tien jaar later het debuut en meteen op een gerenommeerd label. De muziek die de drie heren produceren laat zich het best omschrijven als dissonante technische death metal met redelijk wat complexiteit in de structuren van de nummers. Het trio bestaat uit twee leden van de band Mefitis. Mefitis heeft twee zeer goede platen uitgebracht, genaamd Emberdawn en Offscourings, in respectievelijk 2019 en 2021. Mefitis speelt ook een technische progressieve vorm van death metal en ik ben benieuwd of de muzikale uitstap middels Fabricant hetzelfde hoge niveau aan kan tippen.Lees verder ›

Negen albums hebben de Spaanse blackmetalvrienden van Dantalion al op hun conto. Zeker als je daar het laatste plaatje Fatum, dat uitkomt via Non Serviam Records, nog bij telt. Gelukkig is de heer Sanguinist aan de microfoon weer terug. Ook op de vorige plaat Time To Pass Away met daarop het fantastische Time To Close The Circle, waren zijn bij wijlen krankzinnig goede vocalen al te horen. De band stipuleert in de meegeleverde biografie/bandinformatie dat het nog altijd een blackmetalband is en dat dit Fatum het beste werk is tot nu toe. Ik wil de heren daarin wel geloven maar enige kritische reflectie kan geen kwaad, vandaar dat we deze plaat eens een draaibeurtje geven. Voor de echte fanatici onder ons laat ik weten dat dit Fatum beschikbaar is op cd in een digipack uitvoering en op vinyl in een mooie groene variant. Voor zij die niet weg kunnen met al dat fysiek gedoe is er natuurlijk nog altijd de digitale versie, foei.Lees verder ›

Wie was er bij toen de steden Sodom en Gomorrah in vuur en vlam gezet werden? De heren van Cryptopsy kennelijk, zo doen de titel en tekst van het nieuwe album althans vermoeden. Het viertal linkt tekstueel en conceptueel naar het huidige, social media tijdperk en de dunne scheidingslijn tussen goed en kwaad, zoals Sodom en Gomorrah dat ook waren. Het vorige, zelfgetitelde album stamt alweer uit 2012 en nadien brachten de Canadezen nog twee EP's uit met de titel The Book Of Suffering - Tome I en II. Gomorrah werd ook niet in één dag gebouwd natuurlijk, dus geheel op eigen tempo brengt het gezelschap anno 2023 via het nieuw onderkomen Nuclear Blast Records het album As Gomorrah Burns uit alsof er geen vuiltje aan de lucht is. Complimenten voor het prachtige artwork. Verwacht traditiegetrouw een muzikale orkaan met vernietigende kracht.Lees verder ›

Dubbel zo zwartgallig, dubbel zo suïcidaal, dubbel zo leuk. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Een moddervette nieuwe plaat, die simpelweg vraagt om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het gouden lot in handen krijgt. Deze keer behandelen we Shining van Shining. Yves (favoriete genre: black) en Joris (favoriete genre: black, …) zijn deze keer de gelukkigen.Lees verder ›

Jaarlijstmateriaal! Dat kan gezegd worden voor zowel het debuutalbum als de moeilijke tweede van het licht ongrijpbare Alkaloid. Aan dat statement kan gelijk worden toegevoegd dat het niet voor iedereen zal gelden. Zo vroeg ik mij kort na binnenkomst in 2018 af waarom Liquid Anatomy eigenlijk niet besproken was op Zware Metalen ... Om erachter te komen dat wel degelijk was ingeschreven op de promo maar dat de redacteur deze weer had teruggegeven met de mededeling: hier kan ik niets mee! Ergens wel begrijpelijk want, ik zei het al, Alkaloid is nogal ongrijpbaar.Lees verder ›

Hammerheart Records is dit jaar (en de afgelopen jaren) al een aantal keren succesvol geweest in het bieden van onderdak aan potentieel talent. Zo verscheen vrij recentelijk het debuut Haunted Funeral Creations van Tumulation en zijn de bands Sammath en Phlebotomized vaste waarden in de labeldiscografie. We maken nu kennis met het debuut The Devil And His Wicked Ways van de Britse doomdeathmetalband Roots Of The Old Oak. Volgens de bijgeleverde promo mogen we old school pagan karakteristieken verwachten.Lees verder ›

Er is een dunne lijn tussen punk, rock en punkrock. De genres schuren weliswaar tegen elkaar aan maar echte punk-puristen moeten er weinig van hebben als het te radiovriendelijk is, terwijl een rockband die wat punk-achtige invloeden toevoegt, al snel aan de kant wordt gezet als te ruw. Precies op dat snijpunt opereert Neurotox. De Duitse band gaat al tien jaar mee en fêteert de aanschaf van Echt met een live cd waarop een mooie dwarsdoorsnede van het oeuvre live wordt gespeeld.Lees verder ›

Het was ons bijna ontgaan! Wat? De nieuwe Uada kwam gewoon zonder aankondiging. Zonder aankondiging is natuurlijk keihard relatief maar schrijft wel lekker weg. De band rond de heer Superchi heeft een opvolger voor de in 2020 verschenen plaat Djinn. Uada is een Amerikaanse melodische blackmetalband met een eigen smoelwerk alhoewel het smoelwerk van de bandleden, al van bij de oprichting van de band, verstopt zit achter zwarte maskers. Iets wat gelijkgestemden als Groza of het obligate Mgła ook doen. Waar het uiterlijk en de podiumpresentatie misschien wel wat gelijkaardig is bij deze drie bands, ligt er toch heel wat verschil in de muziek.Lees verder ›

Sans Lumière is ontsproten aan het brein van Maarten van Helden, die ook heeft getekend voor alle instrumenten. Je zou hem kunnen kennen van Sk;rl. Een alternatieve band die rond de eeuwwisseling nog wel eens te vinden was op de planken van de Nederlandse podia.Lees verder ›

Negende album voor het Zweedse Vomitory, een vaste waarde in de deathmetalwereld, zeker nadat het zijn midlifecrisis overwon en na zijn dertigste verjaardag besliste om te blijven doorgaan. Dit is het eerste album na de crisis, opnieuw via Metal Blade Records, met dezelfde line-up. Tobias en Urban, de founding fathers. Erik en Peter, al lang geen nieuwkomers meer.Lees verder ›

Tyrant of Death, dat is de Canadees Alex Rise. Sommigen kennen hem misschien van zijn remix-werk voor Fear Factory. Sinds 2010 maakt hij met zijn project industriële metal, waarbij de kanttekening gemaakt moet worden dat hij eerder van de industrial kant afgegleden komt dan dat metal prioriteit is. Niet dat het niet brutaal of agressief is, zeer zeker niet. Tyrant of Death dendert de trommelvliezen uit je oren. Nuclear Nanosecond Remastered is een herneming van het album Nuclear Nanosecond (je verwacht het niet) uit 2013, waar nu nóg meer spiermassa aan vasthangt.Lees verder ›

Mijn allereerste kennismaking met het death/doom genre was in 1992. Ik kreeg, vanwege mijn radioprogramma, de promo in handen van het debuutalbum van het tot nog toe underground gezelschap My Dying Bride. Ik wist niet wat ik hoorde en was meteen een groot liefhebber van het genre en daarmee eigenlijk alles wat met doom te maken heeft. Hamish Glencross is van 1999 tot 2014 gitarist geweest bij eerder genoemde band. Na zijn vertrek bij My Dying Bride heeft hij niet stilgezeten en een aantal muzikanten om hem heen verzameld. Zo werd in 2017 Godthrymm opgericht.Lees verder ›