Uada – Crepuscule Natura

Geschreven door op 13-09-2023 om 22:53.

Het was ons bijna ontgaan! Wat? De nieuwe Uada kwam gewoon zonder aankondiging. Zonder aankondiging is natuurlijk keihard relatief maar schrijft wel lekker weg. De band rond de heer Superchi heeft een opvolger voor de in 2020 verschenen plaat Djinn. Uada is een Amerikaanse melodische blackmetalband met een eigen smoelwerk alhoewel het smoelwerk van de bandleden, al van bij de oprichting van de band, verstopt zit achter zwarte maskers. Iets wat gelijkgestemden als Groza of het obligate Mgła ook doen. Waar het uiterlijk en de podiumpresentatie misschien wel wat gelijkaardig is bij deze drie bands, ligt er toch heel wat verschil in de muziek.

Eerst moet je beseffen dat Crepuscule Natura plaat nummer vier is en opnieuw uitkomt via Eisenwald Records. Deze Amerikanen zijn met dit platenlabel groter geworden en blijven het dan ook gewoon trouw. Eveneens blijven ze, qua artwork dan, ook nu weer thuiskomen bij de Belgische artworkgoeroe, Kris Verwimp, die – hoe kan het ook anders – weer een pareltje heeft afgeleverd. Hij lijkt telkenmale wel de ware boodschap op canvas of op de tekentafel te kunnen weergeven. Ten tweede ben ik altijd wat kritisch als het op het productionele aankomt bij Uada. De band is een vat vol goede boosaardige ideeën maar het lijkt dat de productie, noem het gerust het totale geluid, het geheel niet helemaal weet te vatten. Ten derde is de heer Sloan niet meer binnen de gelederen actief, het hele verhaal hier achter leest als een stationsroman. En aangezien ik niet houd van gooien met modder en slijk in één of gene richting ga ik er verder ook geen woorden meer aan vuilmaken. Maar het is wel een vaststaand feit dat een gitarist missen, die al van in den beginne in de band zit, misschien toch wel invloed heeft op het geheel. Na het beluisteren van deze plaat kan ik concluderen dat dat niet het geval blijkt te zijn.

Heerlijk toch! De sound van deze band herken je uit de duizend. Huilende gitaarcombinaties, penetrante drumpartijen en typische Superchi – vocalen die ergens het midden houden tussen screams, grunts en heliumvocalen, zoals Bart mederedacteur ooit bedacht. Ook in de vijf nummers die worden verzameld op deze nieuwe plaat is bovenstaande allemaal aanwezig. De hoofdthema’s in de openingstrack The Abyss Gazing Back lijken in weinig te verschillen met nummers op eerder werk. Wat me opvalt is dat het productioneel precies toch allemaal wat properder, helderder, noem het gerust wat gelikter overkomt. En dat kan je een goede zaak noemen.

Het titelnummer opent snel, penetrant en licht zurig. De strakke drumthema’s niet te nagelaten komt er plotsklaps een distortionbas de hoek om kijken, die even snel als hij kwam ook weer verdwijnt. Het nummer wordt vervolgens opengereten door abrasief vocaalwerk en een rollend drumtapijt. De middenbeuk van dit nummer is erg veranderlijk. Dan weer waan je je op een heavymetalconcert dan weer lijk je je tranen te moeten bedwingen omdat er huilende gitaren je een zakdoek aanbieden. Dat het bijzonder onderlegde muzikanten zijn dat wisten we natuurlijk al. Op The Dark (Winter) laten ze horen waarom. Boosaardig, bezwerend riffwerk gecombineerd met bruut drumgeweld en knotterende basdynamieken maken dit nummer tot het beste van de plaat.

Het feit is dat deze Amerikanen van Uada al menig continent hebben aangedaan en dit zelfs verschillende keren. En in de toekomst het wel weer eens dunnetjes zullen overdoen.  Deze nieuwe plaat Crepuscule Natura moet duchtig gepromoot worden hoe kan het ook anders. Concertje meepikken zou ik zo zeggen!

Score:

80/100

Label:

Eisenwald Records, 2023

Tracklisting:

  1. The Abyss Gazing Back
  2. Crepuscule Natura
  3. The Dark (Winter)
  4. Retraversing The Void
  5. Through The Wax And Through The Wane

Line-up:

  • Jake Superchi – Zang, gitaar
  • Nate Verschoor – Bas
  • Trevor McClain – Drum
  • Kevin Bedra – Gitaar

Links: