escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Om financiële ondersteuning aan Oekrainse(Oekraïense) vluchtelingen te bieden brengt Pelagic Records nu een mixtape uit: Ukrainian War refugee Support. Waarbij 100 procent van de winst naar het goede doel Be an Angel gaat. Een sympathiek gebaar. Om de aanschaf hiervan aantrekkelijk te maken heeft Pelagic er een mooi product van gemaakt die unieke waarde heeft. Zo komt deze verzamelaar alleen uit op een dubbele cassettetape met geschilderde kleuren van de Oekraïense vlag. Daarnaast staat er muziek op die niet eerder uitgebracht is. De bands leveren allerlei nummers aan, en of het nou een remix is, een live nummer, of een nieuwe nummer, de gemene deler is dat de nummers niet eerder te vinden zijn geweest op reguliere releases.Lees verder ›

Meer dan 40% van de insectensoorten op aarde wordt met uitsterven bedreigd (Sánchez-Bayo & Wyckhuys, 2019). De oorzaken? Verlies van habitat (door intensieve landbouw), pesticiden uit landbouwactiviteiten, invasieve soorten en klimaatsverandering. Stuk voor stuk terug te voeren naar menselijke activiteiten dus. Een ramp voor de natuur (veel insecten zijn essentieel als bestuivers en als voedselbronnen), maar ook voor het mensdom (bewuste woordkeuze) zelf. Onze eigen fouten kunnen/zullen zich ooit tegen ons keren. Het is een trieste realiteit, maar ook een metafoor voor alles wat misloopt in onze maatschappij: door ons stompzinnige ego-antropocentrisme beperken we de leefruimte/leefkansen van anderen, zowel mens als andere dieren. Zucht naar macht, zucht naar geld, narcisme, ijdelheid… Vraag het maar eens na in Oekraïne wat de gevolgen kunnen zijn van de machtswellust van één man. Maar de wraak zal zoet zijn, of zo verwachten we dat toch. De Russische bezetter komt hier niet mee weg, de mensheid gaat onherroepelijk tenonder, de insecten (Hexapoda in nauwe zin) zullen terugslaan en zegevieren. Realisme of een waanbeeld? Dat kan alleen de toekomst uitwijzen.Lees verder ›

Aan de voet van de Leeuwarder Oldehoofsterkerk, prachtig in al zijn lelijkheid, vond in het tweede weekend van juni eindelijk weer metalfestival Into the Grave plaats. En dus sjokten duizenden in het zwart geklede liefhebbers der zware metalen zich naar het kerkhof aan de rand van het centrum, tot schrik van het winkelend publiek. Namens Zware Metalen sjokten René de Jonge, Cor Vos en Remco Faasen mee als schrijver. Op zaterdag sloot Marko Bok zich aan. Christel Janssen was present voor de foto's. Dag 1: Friezen binne frij, een Graceless Groupie, Kleine Dennis en de chirurgische precisie van Carcass.Lees verder ›

Mythologie, folklore en mysterieuze beschavingen zijn een geliefd onderwerp binnen alle stromingen van de metalen muzikale wereld. Daarbij tonen diverse bands aan dat hier flinke successen mee te behalen zijn. Denk bijvoorbeeld aan Amon Amarth, Nile, Septicflesh of Alien Weaponry. De laatstgenoemde band, afkomstig uit Nieuw-Zeeland, laat hierbij horen dat de cultuur (en de taal) van de Maori zich perfect leent om een heerlijk potje metal neer te zetten. Aeon of Awareness lijkt te bewijzen dat dit geen enkele garantie tot succes hoeft te betekenen.Lees verder ›

Je kent zelf ook vast wel wat voorbeelden: kleine, authentieke producties die onverwacht, maar meestal wel volkomen terecht heel populair worden bij een groot publiek waardoor de grote productiemaatschappijen er als een stel roofdieren bovenop duiken. Ze gooien er wat prachtige lichamen tegenaan, strooien er miljoenen dollars overheen (want anders gaat het toch maar op aan belastingen...), schuiven een door de wol geverfd productieteam en een nieuw, aanstormend regietalent die wel wat draaiuren kan gebruiken die kant op en zetten het met een hoop poeha als eigen product op de markt. Wat je uiteindelijk voorgeschoteld krijgt is een glanzende keutel, zonder enige kraak of smaak... Voor mij zelf heb ik het hier bijvoorbeeld over de door Netflix ver-Endemolde serie van de geweldige film Christiane F. - Wir Kinder Vom Bahnhof Zoo. Lees verder ›

De heren van White Ward zijn terug! En hoe! Hun nieuwste boreling, False Light, zag recentelijk het levenslicht. Het album baseert zich op de werken van Carl Jung en Jack Kerouac, maar meer nog op Intermezzo: een verhaal uit 1908, afkomstig van de hand van hun landgenoot en ook Oekraïner, Mykhailo Kotsubinsky. Nochtans zijn de gebruikte thema's zeker niet gedateerd.Lees verder ›

Deze vier Litouwse heren uit Vilnius vormen samen Au-Dessus. Mend is een EP die nu ruim vijf jaar na de plaat End Of Chapter uitkomt. Het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions ruikt wel eens vaker van een afstand kwaliteitsvolle bands. Ze hebben het opnieuw bij het rechte eind betreffende dit viertal.Lees verder ›

Waar technische death metal de laatste tijd meer en meer een beetje tegen haar grenzen aan lijkt te lopen en veel bands het maar zo bruut, chaotisch of technisch mogelijk willen neerknallen, is er ook nog een aantal bands binnen het (sub)genre dat door een iets andere aanpak met kop en schouders boven het maaiveld uitsteekt. Het Franse Exocrine is daar een uitstekend voorbeeld van.Lees verder ›

Slammen terwijl je de wekker uitzet 's ochtends, een boterhammetje slams pakken en al slammend de file in en uit om tussen het werken door wat breakdowns mee te pakken. De kinderen even op bed slammen na het avondeten en onder de douche wat grunts oefenen waarna het niet lang meer duurt voordat de wekker die 's ochtends is uitgeslamt, weer aangeslamt mag worden voor de volgende dag. Voor zij, die net als ik niet genoeg slams en loodzware breakdowns op een dag kunnen verorberen, was zondag 12 juni vet gemarkeerd in de agenda. De koningen der lompe death metal, Dying Fetus, deden voor de eerste keer sinds 2019 (Eindhoven Metal Meeting) Nederland  weer aan. Het Britse slamgezelschap Ingested maakte het affiche nog gezelliger en of het allemaal nog niet mooi genoeg was, werd ook 'ons eigen' Changing Tides toegevoegd. Slamtastic! Redacteur Maarten slamt zich in de auto richting Doornroosje, terwijl fotograaf Bram alles op beeld vastlegt voor het nageslam, eh... geslacht.Lees verder ›

In Café Zware Metalen gaan we opzoek naar de mens achter de metal, of de metal achter de mens. Wie is de metal-mens in al zijn verscheidenheid? We leggen de focus op de concert- en festivalganger, de platenlabel eigenaar, de barman, de buurman, de lichtman, de verpleegkundige, de politicus of de leraar. Wie je ook bent en wat je ook doet, we hebben allemaal een ding gemeen: metal! In deze rubriek gaan we in gesprek met jou! Want waar komen de leukste, meest spontane en luchtige gesprekken tot stand? Juist: in het café. Deze week treffen we Wilma uit Brabant, de grootste Rotting Christ-fan van het land. Lees verder ›

Alles wat Déhà, de Belgische alleskunner, uitbrengt passeert normaal meestal via de handen en oren van collega Bart. In een pakketje wat ik toegestuurd kreeg van het Franse Les Acteurs De L'Ombre Productions zat ditmaal ook een album, het zoveelste, van Déhà.  Bij het schrijven van deze review zal het waarschijnlijk al wel weer achterhaald zijn te stellen dat het het nieuwste en zoveelste album is dat ik in handen heb. De heer Déhà mocht ik enkele maanden geleden nog live aanschouwen met één van zijn bands, ditmaal Cult Of Erinyes, op het Unholy Congregation Festival in Oudenaarde. Indrukwekkend bleek de korte samenvatting.Lees verder ›

Ik zou deze normaal niet meer doen, want uitgebracht in eigen beheer in 2021, maar omwille van de sterkte van de plaat en de relevantie doe ik hem alsnog. Deze Poolse blackened deathmetalband genaamd Sarmat leent zijn naam van Satan 2, een Russische intercontinentale kernraket met vloeibare brandstof met 18.000 kilometer reikwijdte. Twee heren zijn afkomstig van het degelijke death metal gezelschap Calm Hatchery, sessiedrummer Krzysztof "Desecrate" Szałkowski kennen we dan weer van zijn werk bij het machtige Lost Soul. Lees verder ›

1984: Thanatos emerges from the Netherworlds, 2022: Thanatos descends into the Netherworlds. Nog drie shows en dan stopt de eerste extreme metalband uit Nederland ermee. Lees verder ›

Vorig jaar bracht Mastodon met het monumentale Hushed And Grim misschien wel het sterkste album in het 22-jarige bestaan van de band uit. Weinig band doen het de heren na om zo lang in hun carrière creatief te blijven en fans te blijven verrassen met nieuwe muziek. Het is dan ook niet verwonderlijk dat Mastodon nog steeds nieuwe zielen aan zich weet te binden en elk jaar hoger op de posters van menig festival prijkt. Een klein halfjaar na de release van het laatste album is de band eindelijk in Nederland om het album live te presenteren. Namens Zware Metalen waren schrijver Marco Paasman en fotograaf Bram Geurts aanwezig om hiervan verslag te doen.Lees verder ›