De temperatuur loopt bij tijd en wijlen weer richting het vriespunt, de avond valt sneller in en de eerste sneeuwvlokken zijn inmiddels weer gevallen in de winter van 2024 op 2025: de perfecte ingrediënten voor een avond snoeiharde black- en death metal. Op zondagavond 24 november staan Panzerfaust en Kanonenfieber in een uitverkocht Tivoli de Helling en mogen beide bands nieuw werk promoten. We springen de auto in en knallen -deze dag met een iets toegankelijkere temperatuur- richting Utrecht om verslag te doen voor jullie van de mooie avondinvulling. Speciale dank aan huisfotografe Armelle van Helden voor de foto’s bij dit verslag.
Nog niet eerder zag ik Panzerfaust live, maar vol verwachting klopte mijn hart na het lezen van de review van The Suns of Perdition IV: To Shadow Zion. Niet heel gek dat de Canadezen vanavond mogen aantreden als voorprogramma, aangezien de naam alleen al mooi aansluit op de thematiek van de headliner. Ook het onheilspellend karakter van de band sluit daar muzikaal en visueel naadloos op aan, zo blijkt al snel. De reusachtige, gemaskerde frontman genaamd Goliath staat verhoogd achter het drumstel gepositioneerd waardoor hij boven iedereen uitreikt en zodra hij zijn bulderzang niet over de intense pot black metal uitspuwt, staat hij als een koning met zijn handen in elkaar gevouwen het spel van zijn kameraden én de publieksanticipatie te aanschouwen. Slechts bij de ruim tien minuut durende afsluiter Promethean Fire, afkomstig van The Suns Of Perdition Chapter II: Render Unto Eden, verplaatst hij zichzelf naar voorzijde van het podium. De keuze om zichzelf zo statisch te profileren werkt in combinatie met zijn zang sfeerverhogend en imponerend. Bovendien neemt gitarist en zanger Brock van Dijk ook een groot deel van de vocalen voor zijn rekening. Zijn scherpe krijszang zorgt continu voor een fraai contrast met de lage vocalen van Goliath. Het samenspel is mooi om te volgen, zodra dat kan tenminste. De lichtshow is bij vlagen epilepsie-opwekkend en dat is zonde, want een donkere setting had zeker beter gewerkt in dit geval.
We krijgen vanavond vijf nummers voorgeschoteld waarvan er twee van die nieuwste telg afkomstig zijn: The Heysychasm Unchained en het fraai opbouwende, goed beklijvende Occam’s Razor. Die opbouw blijkt gezien de gemiddelde speelduur sowieso al een belangrijk onderdeel van Panzerfaust‘s muziek te zijn. Men bewerkstelligt een duistere, intense en slepende sfeer die de toeschouwers bij de lurven pakt en meeneemt in de ambiance die gecreëerd wordt. De heren laten de grip pas weer los wanneer er op gepaste wijze de tijd wordt genomen om -na het sterk uitgevoerde Promethean Fire- het applaus in ontvangst te nemen. Het enige minpuntje is het geluid dat niet lekker staat afgesteld. Daardoor komen de snelle passages wat minder goed uit de verf aangezien de drums en dan met name de dubbele baspartijen wat terugvallen in de geluidsmix. Dat is zonde, want wat de vellenmepper laat zien en horen is aansluitend bij het optreden, indrukwekkend te noemen. Een lekkere opwarmer noemen we dat!
De zandzakken liggen klaar, het prikkeldraad is gespannen en de vooroorlogse muziek speelt: het is tijd voor Kanonenfieber. Het smetje van een iets te lange tussenpauze verdwijnt als sneeuw voor de zon zodra de Duitse oorlogsmachine het podium betreedt en met een luid applaus ontvangen wordt. Ook deze band heeft vanavond nieuw materiaal te promoten, namelijk Die Urkatastrophe. Gelijk aan het album start Kanonenfieber zijn set met achtereenvolgens Grossmachtfantasie, Menschenmühle en het herkenbare Sturmtrupp. Tijdens deze nummers is het geluid ook nog niet fantastisch, maar gaandeweg horen we het gelukkig wel verbeteren. Wat meteen opvalt, is de gretige podiumprestatie van het collectief en specifiek frontman Noise. De zanger gaat op in de urgentie van de muziek en maant het publiek regelmatig om mee te zingen. Aanvankelijk gebeurt dat nog matig, maar bij het minder sterke Der Füsilier I (fusiliers waren gespecialiseerde eenheden die langeafstand ondersteuning boden aan infanterie met voornamelijk pieken en andere scherpe wapens) gaan er tegen het eind genoeg vuisten de lucht in op de refreintekst ‘es geht der Füsilier’, zeker wanneer de drummer dit staand op zijn drumkruk nog eens extra aanmoedigt. De tape laat ons gure wind horen, de bandleden simuleren ijsberend een koude omgeving en de rookkanonnen versterken die sfeer. Het zijn precies die details die bij Kanonenfieber allemaal kloppen in een livesetting.
Een korte pauze voor even om te kleden zorgt voor een andere setting: de bandleden komen op in vuile, witte shirts en Noise draagt een stormlantaarn en spatel met zich mee waarna Der Maulwurf wordt ingezet, verhalend over het leven van de mineurcompanie. De sterke presentatie legt geen windeieren, want het publiek geniet zichtbaar en zingt uit volle borst mee op de coupletten en refreinen terwijl de frontman soms op maniakale wijze zijn teksten ten gehore brengt. Helemaal in zijn rol: prachtig om te zien! Inmiddels is het geluid ook een stuk beter en de geluidsfragmenten tussen de nummers door zorgen voor een verhaalachtige sfeer waarin de toeschouwers keer op keer meegenomen worden. Het opzwepende Panzerhenker tapt daarna uit een ander vaatje en krijgt zodoende ook veel bijval van het publiek terwijl menig kop op en neer beweegt.
Vervolgens krijgen we een iets langere tussenpauze en al snel is duidelijk waarom: de shirts zijn omgewisseld voor witte mariniersshirts voor de bandleden en een kapiteinsjas voor de zanger. Tijd voor het beresterke Kampf Und Sturm en Die Havarie, beide afkomstig van de EP U-Bootsmann, die zijn thematiek in de marine vindt. De eerstgenoemde herken je al snel aan de vlotte gitaarriffs en de radarpiep die ook live het ritme aangeeft bij de start. Tijdens het fraai uitbouwende Die Havarie komt Noise met zijn snaretrommel op om de song in te leiden, gooit vervolgens zijn stokken het publiek in focust zich weer op zijn teksten. De gave uitvoering van beiden stemt zeer tevreden en ook het meezingbare ‘Ahoi!’ tijdens Die Havarie krijgt volop bijval vanuit het publiek. Kanonenfieber krijgt met gemak de zaal met zich mee en dwingt dat respect ook honderd procent af.
Inmiddels is de kleding weer gewisseld en langzaam werkt de band richting het eind van zijn mooie set. Het tempo gaat met Lviv Zu Lemberg wat omhoog en zodoende horen we weer iets meer black- dan death metal. Halverwege het nummer, tijdens een rustiger moment, komt een landkaart tevoorschijn en overleggen de zanger en gitarist het strijdplan. Simpele missie natuurlijk: doorgaan waar men mee bezig is! Tijdens Waffenbrüder zoeken beide muzikanten ook even bewust het contact met elkander en geven een omhelzing: net twee kameraden in de oorlog. Met het indringende Ausblutungsschlacht (Verduuuuuuunnnnn!) komt een heel mooie avond tot zijn eind waarbij we zowat alle nummers van Die Urkatastrophe hebben gehoord. Kanonenfieber lost de verwachting met gemak in en de circa 450 aanwezigen zijn getuigen geweest van een sterk concert. Voor bovengetekende absoluut een top-5 optreden van dit jaar.
Interview eerder dit jaar met Noise.
Setlist:
Kanonenfieber
1. Grossmachtfantasie
2. Menschenmühle
3. Sturmtrupp
4. Der Füsilier I
5. Grabenlieder
6. Der Maulwurf
7. Panzerhenker
8. Kampf Und Sturm
9. Die Havarie
10. Die Feuertaufe
11. Lviv Zu Lemberg
12. Waffenbrüder
13. Ausblutungsschlacht
Panzerfaust
1. The Day After ‘Trinity’
2. The Hesychasm Unchained
3. Occam’s Razor
4. The Far Bank At The River Styx
5. Promethean Fire
Datum en locatie
24 november 2024, Tivoli De Helling, Utrecht
Foto's:
Link: