Dirt Forge – Interspheral

Geschreven door op 15-01-2023 om 12:07.

Wat ik tegenwoordig nog wel eens mis bij bands die op snijvlak van doom, sludge en hardcore begeven, is herkenbare songs maken. Vaak gaat het van riff naar riff, wordt er wat overheen gebruld met wat mokerslagen en er is weer een plaat ingeblikt. Vaak klinkt het fijn, maar bij nauwkeurige luisterbeurten blijft er weinig hangen.

Als je een beschrijving zou lezen van een band die hardcore, sludge, doom en Tool met elkaar verweeft, zou je wellicht verwachten dat daar een soort allegaartje uit zou komen met een plaat van aan elkaar geplakte songs. Toch bewijst het Deense Dirt Forge dat zij al deze invloeden tot een heel organisch geheel weten te smeden. Dit trio uit Copenhagen heeft met Interspheral een alleraardigste plaat gemaakt. Zeven nummers lang worden er majesteuze riffs, tegen de hardcore aanleunde tempowisselingen en gebrulde zanglijnen (dat wel) over je heen gestrooid. Maar wat zij ook goed doen is thema’s laten terugkeren in hun nummers. Er is nagedacht over de opbouw en dat hoor je terug. Dat maakt Interspheral ook tot een genietbare plaat, wat ook komt door de uitstekende productie. Het geheel klinkt massief en kraakhelder. Alle instrumenten en de zang zijn heel goed gebalanceerd.

Een belangrijke rol in de band is ook weggelegd voor drummer Nicolai. Als het nodig is beukt hij een heel nummer door, maar niet zelden schakelt hij over op ritmische drums die niet zouden misstaan bij bijvoorbeeld een Tool. Dat wordt soms ook ondersteund door de geduldige aandoende bas-en gitaarlijnen, op een nummer als Highest Low is dit bijvoorbeeld heel goed hoorbaar. Door deze rustpunten erin te bouwen knallen de moddervette grooves, die tussen de rustpunten in worden geplaatst, net wat harder en krijgen zo het juiste effect.

Een ander positief punt is de zang. De  verstaanbare schreeuwzang van Alexander ligt prettig in het gehoor en is bovendien nog eens opgenomen zonder allerlei effecten en andere geluiden (afgezien van Miscommunision) die je in deze scene nog wel eens tegenkomt. Hij voegt ook echt zanglijnen toe aan de nummers en dat geeft de nummers een eigen karakter. Bovendien laat hij de nodige emotie horen waardoor alles niet vlekkeloos klinkt, maar dat vind ik persoonlijk juist een pluspunt.

De band heeft voor deze plaat zeven nummers bij elkaar gepend, waarvan Moralterations en Descension vooral fungeren als een tussenstuk en outro. Miscommunision is het langste nummer van de plaat, dit nummer klokt bijna af op twaalf minuten. Het is ook het nummer waarin Dirt Forge de nodige psychedelische en stoner invloeden laat horen. Het is dat de zang het geheel een agressief tintje gift, anders zou het zo op de laatste plaat van bijvoorbeeld Lowrider kunnen staan. Het is een mooi nummer, maar het valt ietwat uit de toon ten opzichte van de rest van de nummers. Ik vraag me ook af of Dirt Forge zich in de toekomst meer in deze stijl gaat toeleggen, of dat de band deze mengeling van stijlen terug laten komen op toekomstige platen.

Interspheral is in ieder geval een fijne luisterplaat geworden. Doordat ze kundig dynamiek in hun groovende songs hebben gestopt, blijf je geboeid luisteren wat ze doen. Zoals eerder aangehaald draagt de productie ook (zeker met hoofdtelefoon op) bij aan een fijne luisterervaring.

Score:

72/100

Label:

Majestic Mountain Records, 2022

Tracklisting:

  1. The Observer
  2. Highest Low
  3. Ascension
  4. Moralterations
  5. Left in the Lurch
  6. Miscommunission
  7. Descension

Line-up:

  • Alexander Kolby – Zang, gitaar
  • Nicolai Lomholt – Drums
  • Yannick Bünger Kristensen – Basgitaar, zang

Links: