Headlines

Deze donkere dagen lenen zich prima voor wat (soms sombere) overdenkingen. In een van die contemplatieve buien drong de gedachte zich op dat je, naarmate je ouder wordt, steeds minder dingen voor de eerste keer ervaart. Zo kun je maar een keer voor het eerst het smerig vervormde moerasgitaargeluid van Trevor Peres horen, of je laten wegblazen door de onmenselijke vocalen van John Tardy. Oudemannenzucht! Het brengt het risico met zich om een nieuwe Obituary als iets vanzelfsprekends aan te nemen.Lees verder ›

Het Limburgse (Nederland) Collision gaf er met de EP The Final Kill in 2020 de brei aan. Twee jaar eerder brachten zanger Wouter Wagemans en basgitarist Boris Janssen met hun andere band Defy The Curse een gelijknamige EP uit. Dat deden de heren in samenwerking met gitarist Harold Gielen (Legion Of The Damned) en drummer Bjorn Surminski. In dit kakelverse, nieuwe jaar brengt het viertal zijn eerste volledige album uit via Hammerheart Records dat niet geheel toevallig ook in Limburg gevestigd is.Lees verder ›

We hebben er maar liefst acht jaar op moeten wachten, op nieuw werk van Ahab. Maar zie hier, de doomgoden van de onderwaterwereld rijzen op uit de eeuwige diepte en doordrenken ons in de gitzwarte melancholie uit de diepzee. Beukend, als rollende golven die het strand bereiken na een stormachtige dag. Tegelijk bedrieglijk sereen, wanneer het water zo glad als een spiegel een zekere toegankelijkheid uitstraalt. The Coral Tombs is de vijfde langspeler van deze Duitse zeevaarders. Laten we er meteen vol induiken!Lees verder ›

Koning en Keijzer zijn terug! Ik schreef het al eerder. De Nederlandse trots van de melodische black metal komt met III. Het vervolg op het schitterende I en het uitmuntende II. De heren slagen er telkenmale in de sfeer en de tijden te doen herleven waarin we gewoon waren te luisteren naar het oudere werk van Dimmu Borgir of Old Man's Child. Zeker met deze laatste band zijn er toch wat raakvlakken. Verwijzingen naar platen als Born Of The Flickering of The Pagan Prosperity zijn duidelijk. Vandaar misschien ook de keuze, verwijzend naar de eerste band dan, voor een cover als bonustrack: Mourning Palace.Lees verder ›

Albums uit het stoner- en doomgenre plaats ik niet zo snel op mijn recensielijstje. Niet dat ik het genre geen warm hart toedraag. Ik heb alleen het gevoel dat alles zo sterk op elkaar lijkt, waardoor ik te snel mijn verbale inspiratie zou kwijtraken. Gelukkig zijn er de bekende uitzonderingen die de regels bevestigen. In dit geval gaat het om Vulture’s Paradise, het nieuwe album van het uit Houston (Texas) afkomstige kwartet Warlung. Af en toe heb je aan een luisterbeurt van tien seconden genoeg om te weten of muziek je ligt of niet. Hier was dat duidelijk het geval.Lees verder ›

In veertien nummers worden we met roestige pinnen en haken alle hoeken van de kamer door gesleurd. Gore, pompende riffs en smerige blastbeats knallen uit de speakers. Het is een totale oorlog van allen tegen allen. Het is dan ook terecht dat het derde nummer de titel Alle Gegen Alle draagt. Kaźń staat vol met misantropische, compromisloze smeerlapperij. De drums draaien op volle toeren, en de vele schurende gitaarsolo’s die het album rijk is, komen genadeloos strak uit de verf. Dit is natuurlijk ook wel te verwachten van een gitarist die ook in Behemoth speelt. Op All-Consuming Hate horen we even een intro waarop we een monster horen brullen, waarna zangers Bastis en Kali op hun beurt ook beginnen te brullen.Lees verder ›

Rustworn start met Rustworn. Het eerste van twee nieuwe nummers. Op een ietwat verrassende en wat speelse wijze worden de eerste maten gebracht. Al vrij snel krijg je een snijdend riffarsenaal te verwerken, in combinatie met duellerende vocalen. Nochtans komt dat beginthema nog eens terug. Bijzondere combinatie. Melodieus meanderend, dan weer stevig sturend door middel van de blastbeat, vlotjes neergelegd door de heer Potenti. Wel te noteren: de ietwat te doffe drumklank, maar kom niet miepen. Relentless Circling kenmerkt zich opnieuw door zo een nat en vochtig riffcollectief dat een mix lijkt te zijn van het betere werk van Glorior Belli en Harakiri For The Sky, maar dan gekookt en geserveerd op geheel eigen Italiaanse wijze.Lees verder ›

Victim is een naam die vaker voorkomt in de muziekwereld. In dit geval hebben we het over de Duitse thrashvariant die in 2007 is opgericht in het plaatsje Weimar. De band heeft drie EP's en een livealbum achter zijn naam staan en brengt aan het einde van 2022 zijn eerste langspeler uit, getiteld Planet Of Graves.Lees verder ›

Black metal, ambient, experimental, avant-garde, het zal wel. De vorige Bradung heeft een blijvende indruk gemaakt, los van welke genrebenamingen er toen aan te pas kwamen. Bami Viagra, lees het na. MDGRS en BLTZR hebben het deze keer over de liefdevolle relatie tussen keppels en arafatsjaals, op een manier die ook Boyd Rice beschreef in Love Will Change The World. Ongure muziek die je moeilijk kan omschrijven. We doen een poging.Lees verder ›

Twee jaar na het rauwe Aan De Wormen Overgeleverd herrijst Bezwering opnieuw uit zijn graf. De nieuwste telg aan de dodenstronk draagt de onheilspellende titel Dodenkroning. In 10 nummers kunnen we wederom dansen in het knekelhuis van de Gelderse black.Lees verder ›

Mevrouw Hulder woont al een tijdje niet meer in België, maar toch beschouwen we haar stiekem toch nog als “één van ons”. Deze jonkvrouwe van de nacht veranderde de voorbije jaren vaker van woonplaats dan van corpsepaint (van Duffel naar Mechelen, van Mechelen naar California, van California naar Washington), maar bleef gelukkig trouw aan haar roots: sfeervolle maar rauwe black metal met een middeleeuwse toets.Lees verder ›