Headlines

Het is nooit verkeerd voor een band om zich te ontwikkelen, te groeien en te zoeken naar vernieuwingen binnen de muziek. Dat niet alle fans die groei kunnen of willen meemaken of begrijpen, zal geen verwondering heten. De Amerikaanse technicaldeathmetalformatie Fallujah kan erover meepraten; toen de band in 2019 het album Undying Light uitbracht, vond er onder de liefhebbers van de band veel gemopper plaats.Lees verder ›

De carrière van Machine Head kent hoge pieken en diepe dalen. Op de vorige release, Catharsis uit 2018, werd een dal zó diep gehaald dat je je haast af begon te vragen of er nog wel een bodem was. Toch ontstond er ook weer hoop uit. Hoop dat alles bij een volgende release in een jaar of drie weer wat vlot getrokken zou worden, zoals de band eerder na het matige Supercharger met het machtige Through the Ashes of Empires kwam. Nu moet Of Kingdom and Crown de band van Robb Flynn weer terugbrengen naar de top.Lees verder ›

Forza Italia. Liber Null, met drumfenomeen Gionata Potenti, heeft een nieuw album uit. Er zit blijkbaar een Nederlandse link vast aan deze band, ik heb hem echter nog niet gevonden.  Dit is de tweede langspeler van deze blackmetalband, in zes jaar tijd. Verlicht door Lucifer en met een missie om de wereld in vuur en vlam te zetten. Liber Null heeft een specifieke aanpak, die je meteen zal bevallen of tegenvallen.Lees verder ›

Avskräde is een Zweeds blackmetalduo dat na een demo ook nog deze plaat Det Stora Tunga Sjuka uitbracht via Purity Through Fire records, ergens eind 2021. De reden waarom deze plaat nu pas door de promojongens naar ons werd verstuurd, is me een raadsel, of toch misschien niet helemaal. Op de bandcamppagina van de band staat immers dat dit de periode is waarin er een vinylversie mag verwacht worden van dit eerste volwaardige album van dit duo. De heren pompen deze eerste langspeler meteen vol met hondsbrutale black metal, mooi verdeeld over elf eerder korte nummers. De vunzigheid druipt al vanaf de eerste tonen, hop, van je platenspeler, keihard op je ongepoetste vloer. Een heerlijk krasserige productie is vervolgens je deel.Lees verder ›

Zeg djentkapje waar ga je heen, zo alleen zo alleen. Zeg djentkapje waar ga je heen, zo alleen. Het antwoord op deze vraag is heel eenvoudig aangezien djentkapje, de broer van roodkapje met de bijnaam Onkt trouwens, vast weer naar grootmoeder Meshuggah gaat om met zijn vierde album The Now te pronken. Sinds het ontstaan in 2006 is de Nederlandse band al geïnspireerd door de Zweedse godfathers en op deze nieuwste telg is daar geen steek aan veranderd.Lees verder ›

Dik dertig jaar in het vak, deze drie Brazilianen. Krisiun is een stuk meubilair in de deathmetalwereld geworden. Met dank aan een stabiele line-up met de twee broers Kolesne en frontman Alex. Mijn favoriete album van deze heren is Conquerors of Armageddon uit 2000, maar kies gerust een andere plaat uit het dozijn albums dat ze uitbrachten. Dit is inderdaad nummer twaalf, genaamd Mortem Solis. De dood van de zon, het lijkt er niet meteen aan te zullen komen.Lees verder ›

Sedert deze week ligt de nieuwste Megadeth in de betere platenzaak. We hebben er met zijn allen maar liefst zes jaar op moeten wachten. Ik kan me niet herinneren dat er ooit al eens zoveel tijd tussen twee Megadeth-albums heeft gezeten. Nou ja, Dave Mustaine had daar meer dan geldige excuses voor. Er was zoiets als Covid-19 en dan raakte zijn bassist nog eens betrokken bij een seksschandaal. Afijn, schandaal. Wat stoute dingen tussen twee volwassen mensen. U kent het verhaal allicht. Anders googlet u het gewoon even. Wij zijn geen tabloid. Mij kwam het eerder over als een afrekening. Exit David Ellefson dus.Lees verder ›

Epische verhalen over mythes en legendes, draken en kastelen, en zelfs teksten gebaseerd op de Silmarillion (red.- een boek over een drietal juwelen van de elven, gebaseerd op teksten van J.R.R. Tolkien, samengesteld door zijn zoon Christopher in 1977). Een Duitse band dat power metal maakt en dat al 34 jaar met groot succes doet. Uiteraard hebben we het dan over Blind Guardian. De fantasieliefhebbers zijn weer terug met een nieuwe plaat, getiteld The God Machine, en aan uw trouwe redacteur de zware taak om deze te recenseren.Lees verder ›

Confession is een Pools blackmetalduo dat met Coloured By The Red Flames Of Fire hun debuutalbum aan ons presenteert en dit geheel in eigen beheer. De twee heren kiezen als cover-art voor een deel van het kunstwerk van Pieter Bruegel de Oude, Triumph Of Death. Dit werk hangt in het Prado Museum, Madrid en is een werk uit circa 1562. De heren hebben nog niet eens zo slecht gekozen. De vijf blackmetalnummers die deze plaat vullen, passen perfect bij de sfeer van dit kunstwerk. Jammerlijk duurt de debuutplaat maar goed en wel 33 minuten en kan je vermoedelijk nog veel langer kijken naar Pieter Bruegel's werk en daar onnoemelijk veel zaken uithalen. Nu, dat is natuurlijk niet mijn opdracht.Lees verder ›

Over het vorige album van Balls Gone Wild was ik drie jaar geleden maar matig positief. "Werk aan de winkel" was de laatste regel van de recensie en het devies. En dan is het eigenlijk wel leuk hoe een band zich in die paar jaar heeft kunnen ontwikkelen. Zeker omdat er niet kon worden opgetreden en er dus geen mogelijkheid was om te testen of de nieuwe nummers bij het livepubliek aan zullen slaan. Opnieuw werd er samengewerkt met producer Martin Buchwalter dus qua sound zal er weinig veranderd zijn.Lees verder ›

Stilzitten is niet echt iets voor Greg Puciato. Dat bleek al tijdens de fantastische liveshows van Dillinger Escape Plan, maar het is ook te merken aan de output die hij levert sinds die band besloot ermee te stoppen. Naast dat hij met Killer be Killed in 2020 een ijzersterk album afleverde, heeft hij ook nog zijn soloproject. Met Mirrorcell presenteert hij zijn tweede album, de opvolger van Children of God. Een plaat die eigenlijk niet de aandacht heeft gekregen die het verdiende. Mirrorcell verdient dat wel. Dit album kun je zien als een ode aan de alternatieve muziek die in de jaren '90 vooral op MTV te zien was. Het geluid op deze plaat houdt zich pakweg tussen Deftones, Alice in Chains en The Cure. Daarnaast hoor ik ook nog wel invloeden van Soundgarden en Nine Inch Nails.Lees verder ›

De laatste keer dat deze Tsjechen een vermelding kregen op Zware Metalen dateert alweer van 2013, van het album Grief For An Idol en dat is natuurlijk keihard veel te lang geleden. Ook het meest recente volwaardige album, Gabreta Aeterna, ontsnapte aan onze aandacht. Wat een schande. Gelukkig pikken we terug in bij de meest recente release met name Říruřec - Dreisessel. Op deze vijftrack EP staan drie nummers die nog dateren van de opnamesessie van het vorige album, dus helemaal gemist hebben we die vorige plaat dan toch niet. Prokletí Christlova Dvora kreeg dan weer een opfrisbeurt en afsluiten doen de heren met een cover van Via Dolorosa van het Finse Impaled Nazarene. Collega Bart beschreef de muziek van deze Tsjechen, afkomstig uit de regio Pilzen, als paganmetal met een black- en heavymetalondertoon. Het bleek niet direct zijn kopje koffie te zijn.Lees verder ›

Tja, komen met een nieuwe plaat maar ook per direct aankondigen dat dit de laatste is en stellen dat je je band/project definitief stopzet. Dat is hetgeen wat Nre, grondlegger van deze Britse atmosferische blackmetalband, gewoon doet. Epitaph is dan ook meteen het allerlaatste wapenfeit van And Now The Owls Are Smiling. Reeds eerder besprak ik de plaat The Comforting Grip Of Misery. Ook Dirges passeerde in 2021 de revue. Atmosferisch black metal met erg doorleefde vocalen die op hun beurt de erg gevoelige teksten blootlegden dat is waar deze band voor staat.Lees verder ›