Forever Falling – The Determinism Of Essence In Matter

Geschreven door op 23-06-2024 om 21:00.

Het goed en zorgvuldig afleveren van een digitale promo kunnen we met een gerust hart overlaten aan het Italiaanse My Kingdom Music. Het label zorgt gewoon voor een duidelijke omschrijving, tracklist, bandbezetting en uiteraard het digitale album ter recensie. Forever Falling heeft wat dat betreft dan ook helemaal niets te klagen. Na het in 2021 verschenen debuut Suspended Over The Immanent komt het duo – bestaande uit de Amerikaan John Suffering en de Italiaan Tullio Carleo – nu met de opvolger The Determinism Of Essence In Matter. Over filosofische albumtitels gesproken: deze zes nummers gaan over alle menselijke pijnen die u maar kan verduren. Klaagzangen dus, in een atmosferisch omhulsel van funeral doom. In het bijzonder geschikt voor fans van Shape Of Despair, Funeral, My Dying Bride (oude werk), Paradise Lost en Swallow The Sun, aldus de promo. Ben ik even gelukkig dat ik tot die doelgroep behoor, al had ik dit Forever Falling met een dergelijke omschrijving en albumtitel sowieso niet links laten liggen.

Over het algemeen zijn funeraldoomplaten lang uitgesponnen werken met plechtstatige structuren, waarbij de trage ritmesectie de boventoon voert. Heel dikwijls worden zware, lang resonerende riffs gebruikt om het fundament en de bijhorende sfeer te versterken. Nuances horen we soms terug in akoestisch gepingel of melancholische leads. De sfeerzetting is daarbij treurig of juist heel erg duister, horroresk. De vocalen zijn zwaar, buitengewoon laag en in de meeste gevallen ondefinieerbaar. Zo heel af en toe gebruikt een band nog wel eens een zuivere vocaal ter afwisseling of sfeerversterkend. Op dit The Determinism Of Essence In Matter is er nagenoeg geen ruimte voor zuivere vocalen, maar wel voor een meer gesproken stem ter afwisseling gedurende To You…. en September Song. Voor de rest horen we over de gehele linie de korrelige, wat monotone grunt van de heer Suffering. Over het algemeen is de sfeerzetting treurig, noem het gerust melancholisch waarbij de kenmerkende leadpartijen van heer Carleo de boventoon voeren. Wellicht nog het fijnst hoorbaar tijdens It Is Absence.

In tegenstelling tot de andere platen in het genre durf ik dit tweede album van het internationale duo wat meer organisch en helder qua geluidsoverdracht te noemen. Hierdoor krijgen we niet direct dat heel bedompte, loodzware gevoel van de muziek, maar worden we wel optimaal betrokken bij alle nuances en details. Zo bevat To You… een zeer gave uptempo passage met de nodige groove, die nadien overgaat in een fijne gitaarlead. Het nummer eindigt op bijzondere wijze met bellen en een akoestische gitaar. En daarmee is het ook zonder meer een van de sterkste nummers van deze 53 minuten durende plaat.

Per definitie vind ik The Determinism Of Essence In Matter bij uitstek een groeialbum, dat na meerdere luisterbeurten pas echt goed tot zijn recht komt. Alle onderliggende details hebben dan ook even de tijd nodig om door te dringen in de hersenpan. Als het hierboven gedeelde The Touch Of Ice op uw goedkeuring kan rekenen dan is dit album wellicht ook voor u wel de moeite waard.

Score:

81/100

Label:

My Kingdom Music, 2024

Tracklisting:

  1. Leave Me The Stars
  2. The Touch Of Ice
  3. September Song
  4. The Wind Of Remembrance
  5. It Is Absence
  6. To You…

Line-up:

  • John Suffering – Vocalen
  • Tullio Carleo – Gitaar, bas, keyboards, drums

Links: