Headlines

Laat ik één ding vooraf zeggen: ik ben fan van Seven Spires. Ik ben zelfs een heel groot fan! De term 'mega’ is misschien zelfs wel van toepassing. Dus, tenzij er grove fouten of valse noten op dit eerste live album van dit progressieve, symfonische darkmetal (wel heel duister maar niet zwart genoeg voor black) kwartet uit de Verenigde Staten staan, verwacht van mij niks minder dan een jubelverhaal! De objectiviteit ligt voor deze recensie even bloedend en gekneveld ergens in een hoekje. Lees verder ›

Dit Spaanse vijftal A Dark Reborn, staat getekend door het eveneens Spaanse Art Gates Records. De platenboer die nog niet zo lang geleden de debuutplaat uitbracht van het Belgische nether. Deze EP, The Flight, is het vervolg op de meest recente plaat, die vorig jaar verscheen, The Light. De heren en dame, die laatste heeft de microfoon in de hand, maken melodische death metal met grunt- en screamvocalen, cleane partijen en gevoelige gitaarlijnen. In mijn oren klinkt dit als een mix van Lacuna Coil en bijvoorbeeld het Nederlandse For I Am King of consoorten.Lees verder ›

De Polen van Wolfpath brengen met Wolfpath hun eerste EP via ADG records uit. Dit duo bestaande uit multi-instrumentalist Void en Marcello ook gekend van zijn drumwerk in Acherontas, Inferno en Besatt blijkt geïnspireerd te zijn door de tweede golf van black metal en zou klinken als een mix van Watain, Misþyrming en Blaze of Perdition. Dat mag je gerust bijzonder noemen. Het geheel van zes nummers werd opgenomen door niemand minder dan Filip "Heinrich" Hałucha in zijn Heinrich House studio alwaar Behemoth, Entropia en Vesania ook al passeerden.Lees verder ›

De vaderlandse scene promoten is voor Zware Metalen een doel op zich. Bands van eigen bodem weten ons inmiddels steeds vaker te vinden. Zo ook dit relatief jonge Ghazghkull, dat in essentie helemaal niet zo jong meer is. De bandleden hebben namelijk een gezamenlijk verleden in de melodische doomdeathmetalband Eria d'Or. In die tijd werd ook al de band opgericht waar het nu om gaat. Tussentijds, door allerlei omstandigheden verloren de bandleden elkaar uit het oog en is de band ook even gestopt. Toch is er aan het voortbestaan van de band geen einde gekomen en zo bestaat het dat hij in 2022 weer aan de slag is gegaan. Het verlangen om metal te maken blijft nog steeds groot, aldus drummer Rutger van Krieken. Geen romantische dramatische toestanden zoals tijden de Eria d'Or periode het geval was, maar stevige riffs, blastbeats, screams, grunts en zelfs een eenhoorn. Het zal mij benieuwen of we alles kunnen herkennen op deze eerste EP Too Many Bones die in eigen beheer is uitgebracht.Lees verder ›

Een compilatiealbum is een prettige manier om kennis te maken met een band die meestal al een hele discografie op zijn naam heeft staan. Zo krijgt de luisteraar enigszins vat op het verleden van een band, zonder dat je alle albums moet doorspitten. Dit Urarv bracht in 2016 zijn eerste demo uit en produceerde slechts één volwaardig album (Aurum) en nadien nog een EP, Argentum. Bijzonder is dan ook de keuze om nu al met een compilatie op de proppen te komen. Ware het niet dat er hier sprake is van een bijzondere uitgave. Substratum was namelijk al in de pen voor het uitbrengen van de eerder genoemde uitgaves. Middels diverse bewerkingen in 2020-2021 van de nummers komt het album nu uit als een extra traktatie voor onze zieke geesten. Intussen richt de band zich op het schrijven van een (volwaardig) nieuw album.Lees verder ›

In het licht van deze recensie over het tweede album van de Finse band Moon Oracle nam ik eerst even kennis van de recensie van voorganger Muse of the Nightside. Uiteraard pas nadat ik zelf deze nieuwste schijf aan enkele luisterbeurten had onderworpen. Als redacteur van dienst wil ik zo onbevooroordeeld mijn werk blijven doen. Collega redacteur Dypfrys had wat moeite met de productie ondanks het feit dat de debuutplaat best aardige blackdoommetal liet horen.Lees verder ›

Imperial Demonic is een melodische blackmetalband uit Noord-Ierland, Belfast en brengt zijn EP, Beneath The Crimson Eclipse uit op het Zweedse Black Lion Records. Deze platenboer zal in de nabije toekomst de nieuwe plaat uitbrengen van het Nederlandse Onheil maar kennen we natuurlijk al als leverancier van de laatste plaat van Saille. Imperial Demonic is de band rond alleskunner Cameron Åhslund-Glass. Dit heerschap kennen we van zijn werk in Darkest Era, Overoth en Celtachor. Hij heeft wat leden van deze bands bereid gevonden om met hem samen te klussen aan deze debuut EP. In de gelederen treffen we ook de heer Murdock aan, de bassist van onder andere Alestorm, en is de heer Lewandowksi niet alleen de meneer achter de opnameknoppen maar bracht hij ook zijn gitaar mee.Lees verder ›

De Amerikaanse band Hellevate bestaat ruim tien jaar en heeft twee langspelers en een EP achter zijn naam staan. Met The Purpose is Cruelty verdubbelt de band het aantal EP's in een klap. Een vijftal nummers hebben samen een totale speelduur van dik zesentwintig minuten.  Een gemiddelde speelduur van iets meer dan vijf minuten per stuk dus, wat een mooie lengte is wat mij betreft.Lees verder ›

Het Japanse Kruelty timmert sinds al 2017 flink aan de weg. Inmiddels heeft de band al een flinke lading fans aan zich weten te binden. Dat kan niet los gezien worden van het feit dat deze vrienden continu touren en er tegelijk in slagen om met regelmaat nieuwe muziek uit te brengen. Het eerste album A Dying Truth en de voorafgaande EP Immortal Nightmare zijn wereldwijd ontzettend goed ontvangen. De verwachtingen zijn dan ook hooggespannen voor dit tweede album.Lees verder ›

Necktwister is een Belgische platen- en promoboer en organiseert ook festivals. Dit Spectral Damnation valt eveneens onder hun hoede. Het is een Belgische band met als uitvalsbasis Charleroi. Extra Æcclesiam is hun eerste boreling, als ik het goed lees en als ik de eerste EP Out Of Control even buiten beschouwing laat. In de gelederen vinden we leden of ex-leden van Hybrid Viscery, Desakralised en drummer Ahephaim heeft ook al op menig kruk gezeten, onder andere op deze van Absolutus, Grabak, Enthroned en Cult Of Erinyes.Lees verder ›

Nadat het Nederlandse Ossaert in 2020 debuteerde met het album Bedehuis en een jaar later Pelgrimsoord werd uitgebracht, duurt het vervolgens twee jaar voordat Offerdier uitkomt. Hierop staan, net als op eerdere releases, vier nummers. Belangrijk verschil is dat Offerdier net geen 23 minuten duurt en daarmee een stuk korter is dan de voorgangers. De muziek wordt dan ook als een EP gepresenteerd. Benieuwd wat dit muzikaal oplevert.Lees verder ›

Maar liefst twee decennia duurde het alvorens de Franse deathmetalband AthanaTheos van concept tot het eindresultaat Cross. Deny. Glorify kwam. De bijgevoegde promo begint eigenlijk met een soort aanklacht jegens de scene. Er zou onvoldoende aandacht zijn geweest voor talentvolle (deathmetal)bands die niet binnen de definitie van het genre vallen. Dat werpen wij bij de redactie van Zware Metalen natuurlijk verre van ons. Wij recenseren namelijk zoveel mogelijk en geven iedere band een eerlijke kans om zich te laten gelden.Lees verder ›

EN NU EVEN GOED OPLETTEN ALLEMAAL. Niet eerder vond ik een recensie die opent met de Caps Lock toets ingedrukt en daar is dan ook een reden voor. Het gaat hier om het Zweedse The Grifted. Ze debuteren met Doomdsay & Salvation. Niets nieuws, kan gebeuren. Ook het artwork is weinig opzienbarend: saaie, industriële foto? Check! Zwart-wit? Check. Standaard lettertype? Check. En dan de bijgeleverde bandfoto: vijf heren op leeftijd, keurig gekleed en geknipt in een steriele huiskameromgeving. Niets, echt niets deed me opveren bij de eerste aanblik van dit album. Tot ik de "play" knop indrukte en zowat van mijn toch al redelijk gammele bankje werd geblazen.Lees verder ›

In de bijgeleverde biografie wordt beweerd dat Nicarus een mengelmoes speelt van, let op: post metal, post rock, alternative metal, (tragische) pop, stoner, grunge en sludge. De helft daarvan snijdt geen hout. Zo is post rock en metal nauwelijks te bekennen op deze lange plaat en is het met een vergrootglas zoeken naar sludge-invloeden (ze zijn er wel hoor, alleen ver weggestopt).Lees verder ›

Iets meer dan tien maanden na het uitbrengen van hun door velen gewaardeerde debuutalbum Ingurgitate komt het uit Virginia Beach afkomstige The Eating Cave al met hun tweede album op de proppen: The Miscalculation. Geen getreuzel, maar het tempo er vol op. Hoe tekenend voor de band.Lees verder ›