Soms, heel soms laat ik me verleiden door een ander muziekgenre dan black metal. Soms, heel soms gebeurt het dat ik eens luister naar ander extreem lekkers. De redenen hiertoe zijn vaak vrij simpel: ofwel ligt de muziek zo gemakkelijk in het gehoor dat ik lekker kan meezingen of – brullen, ofwel is het vooral het artwork dat opvalt en me aantrekt. Dit laatste geldt voor het Nederlandse funeraldoomgezelschap …and.so.civilization.strides.on… . Met …the.unholy.accompaniment.to.mankinds.destruction komen de twee heren met een gelimiteerde vinylversie met een regenboogkleurtje in verschillende variaties welke twee nummers omvat die eerder al verschenen op een cd-r met nog een nummertje extra.
De band dacht: we brengen de vinylversie in gelimiteerde oplage gewoon in eigen beheer uit en noemen dit kanaal triple.six.skateboards.production. Tevens bedanken ze het moeke-kollektief en vermelden ze dat alles op het HWMNITI hoofdkwartier werd opgenomen. Ik heb er geen verstand van wat dit allemaal wil zeggen maar het voedt wel mijn interesse om de vinylplaat een paar draaibeurtjes te geven. Vergeef me wel op voorhand het feit dat ik helemaal niet thuis ben in het funeraldoomgebeuren. Daardoor mis ik misschien details of hoor ik bepaalde zaken niet, maar het gaat om de belevenis in zijn geheel, toch? Intussen zie en hoor ik de makke lammetjes door de weide dartelen…
Kantje A wordt voorzien van het nummer dying or reborn. Ik spreek niet graag het woord traag uit vandaar dat ik kom met de allesbedekkende term, ultra-traag. Dat is dit extreme subgenre natuurlijk erg eigen. De heren in …and.so.civilization.strides.on… nemen dit tempo maar al te graag ter harte en in de eerste maten van dit nummer sleuren en slepen drums, huilende gitaren en bijzonder diepe putgrunts je door het moeilijkste vraagstuk dat zich stelt op het einde van je leven. Ga je nu echt keihard dood of kom je nog terug? Het is aan anderen om hier een antwoord op te vinden. Mijn taak is me verder te laten leiden door de muziek. Je kan gerust stellen dat een tranendal zich voor je opent bij het luisteren naar de partijen op dit nummer. Ik word er zowaar zelf diep emotioneel van. Je kan het gerust als een kunst bestempelen om je persoonlijke miserie en verdriet op deze wijze te uiten.
Vervolgens draaien we het geperste plastiekje om en komen we vanzelf uit op kantje B alwaar we verwelkomd worden door welcome to necropolis. Een bezoek aan de stad der doden is me tot op heden niet gelukt om te plannen alhoewel dat waarschijnlijk nu ook nog niet de bedoeling is. Muzikaal wordt ook op dit tweede nummer alle plezier uit je leven gedreund. In vergelijking met het eerste nummer word je vooral gepakt door de grunts die van bijzonder ver komen terwijl die eerder huilende, wenende gitaarthema’s wat op de achtergrond lijken te staan.
Concluderend en dus samenvattend kan ik stellen dat deze vinyl, ook al staan er maar twee nummers op, van het Vaalse …and.so.civilization.strides.on… best besteld kan worden. Laat je verrassen door de kleur die je wordt verstuurd maar vooral door de muziek die dit duo ten berde brengt en huil met de heren mee. Misschien geraak je nog van je verdriet en miserie af, wie weet?
Score:
80/100
Label:
Eigen Beheer, 2024
Tracklisting:
- dying or reborn
- welcome to necropolis
Line-up:
- Har – Zang, alle instrumenten
- Jens – Teksten
Link: