Headlines

Uit Ecuador komt dit black/doom duo Niphredil dat zich laat bijstaan door twee sessiemuzikanten. at hier wordt aangeleverd is de debuutplaat getiteld The Final Star. Het ziet er allemaal heel propertjes uit. Meestal krijg ik ranzige zaakjes opgestuurd uit Zuid-Amerika. Dat gaat dan om vuile blackmetalplaatjes die werden opgenomen in een vochtige, overwoekerde garage of met behulp van één microfoon ergens in een repetitiehok. Dit plaatje oogt in ieder geval al heel anders en vermoedelijk zal het ook anders klinken. Ondanks het feit dat de band al bestaat sinds 2014 is dit nog maar release nummer twee. Goed genoeg, moeten de Portugese vrienden van Prophetical productions gedacht hebben.Lees verder ›

'Het zit hem in de aard van het beestje' is een gezegde dat nogal eens de kop opsteekt om een karaktereigenschap van iemand in positieve of negatieve zin te typeren. Maar wat voor beest(je) hebben we met dit Amerikaanse Nature of the Beast in handen? Volgens de promo een extreme metalband, volgens de metalen archieven death/thrash metal. Het debuut Radio Hauntings zag in ieder geval het levenslicht en verschijnt hier ter recensie.Lees verder ›

Negra Nit Records brengt samen met Black Pandemie, Arsenic Solaris, De Profundis en Deep Cellar Records de tweede plaat uit van het Franse black/sludge/crustgezelschap Råtten. Man man, wat een samenwerking, maar zelden heb ik in blackmetalland gezien dat er zoveel labels de koppen bij elkaar steken om iets leuks en prettigs op de markt te brengen. Dit drietal is geen nobele onbekende doch heel lang zijn deze ratten nog niet actief. Ergens in 2019 kregen ze het signaal en konden ze veilig uit hun spreekwoordelijke nest gekropen komen. De drie heren blijken hun koppen alleen maar in hun eigen rattenhol te steken want niets wijst erop dat ze nog actief zijn op een ander, of in een andere band welteverstaan.Lees verder ›

Het Engelse Cognizance loopt al meer dan tien jaar mee in het metalen wereldje en heeft intussen drie EP’s en twee volwaardige albums voortgebracht. Nu komt de band met het conceptalbum Phantazein om de hoek. De plaat wordt uitgebracht door het kwaliteitslabel Willowtip Records, waar de eerdere langspelers van het ook niet misselijke Prosthetic Records kwamen. Men benoemt het concept van de plaat als het overstijgen van de grenzen van de band met als rode draad de interactie tussen kunst, obsessie en de invloed van iemands omgeving. Ik weet zelf niet goed wat daar van te maken.Lees verder ›

Dit Thy Shining Curse gaat op de symfonische deathmetaltour. Het is dan ook niet vreemd wanneer ik in eerste instantie denk aan de Italianen van Fleshgod Apocalypse, want dat gezelschap heeft toch wel een behoorlijke stempel op het genre gedrukt. Het debuutabum Theurgia is complex, verhalend en op momenten zelfs slepend van aard. Vergis u echter niet, want er staat een enorme hoeveelheid beukwerk op deze plaat.Lees verder ›

Een genre met de benaming dark gothic, is dat iets nieuws? Bij mijn weten is het gothic-genre altijd wat duister van aard. Ik kan mij vergissen natuurlijk. Maar dit is de categorie muziek die Inver op zijn debuut zegt te laten horen. On This Earth is een album waarop rock en gothic in een duistere omhelzing bij elkaar komen. Dat is ongeveer de strekking vanuit de bijgesloten promotekst. Elektronische elementen zijn er om de boel in te luiden of de juiste sfeer mee te geven.Lees verder ›

Bloodmoon komt uit Arnhem, Nederland en dan rijden we natuurlijk gewoon met de auto op eigen bodem of althans op Europees grondgebied want als rasechte Vlaming moet ik eerlijk bekennen dat ik Arnhem nog maar bitter weinig heb aangedaan in mijn vele Van der Valk-getriggerde uitstappen in het rijke Noorden. The Black Plague is de debuutplaat van deze vijfmansformatie en voor een keer is het geen black metal. Heel vroeger, toen de dieren nog spraken en er nog met paard en kar door de straat werd gereden, luisterde ik wel eens naar dergelijke oude school death metal.Lees verder ›

Eerlijk gezegd heb ik weinig ervaring met instrumentale rock. Ik ben meestal te rusteloos en heb de extra intensiteit van vocalen nodig. En toch kwam door de onvoorspelbare draden van het weefgetouw des levens Marrowlands langs mij voorbij. Achter Marrowlands zit Belgisch Limburger Jo Ruysen. Met dit soloproject bracht hij voorheen een aantal singles uit. In het najaar van 2023 presenteerde hij voor het eerst een iets langer werkstuk in de vorm van de EP Heritage.Lees verder ›

We gaan met dit album en deze recensie terug in de tijd, toen bands als Van Halen, Survivor, Marillion en Saga de hitlijsten domineerden. Eigenlijk had deze plaat met de titel Magic al in 1997 uitgebracht moeten worden, maar kort na de opname van de nummers besloten de muzikanten om hun band die toen nog simpelweg Voyager heette, in de ijskast te zetten vanwege de levensomstandigheden op dat moment, die hen over de hele wereld voerden. Dit kan twee dingen betekenen: of de bandleden waren immens populair of extreem sociaal geëngageerd. Allebei kan natuurlijk ook.Lees verder ›

De echte meesters van de melancholie zijn terug, lees ik in de bijgesloten promo van dit Finse Counting Hours. Een deathdoomband inclusief dark-metalinvloeden met onder andere Jarno Salomaa Petrushevski en Tomi Ullgrén (Shape of Despair) in de gelederen. Nou, als dat geen trigger meer is voor alle doomers onder ons die hunkeren naar wat trieste melodieën dan weet ik het niet meer.Lees verder ›

Wrang, Nederlandse hoop in donkere blackmetaldagen, opereert op de dag van vandaag deels vanuit Finland. Dit Haatspraak werd gedeeltelijk opgenomen in Pohjois-Pohjanmaa door Galgenvot. De drumpartijen werden geregistreerd door M.vdW ergens in het lieflijke Utrecht. Het is wederom het Duitse Dominance Of Darkness Records dat deze EP uitbrengt. Hetzelfde label bracht ergens in 2022 het erg sterke De Vaendrig ook al aan de spreekwoordelijke man. Hoop en al drie nummers staan er verzameld op deze EP. Het laatst nummer heet Bodemdrift en doet me wat met mijn wenkbrauwen fronsen. Met dezelfde titel werd recentelijk nog het magistrale laatste nummer op de plaat van Suol bestempeld. Och, kan allemaal geen kwaad, als het beestje maar een naam heeft.Lees verder ›

Platen zijn bij Chelsea Wolfe veel meer dan muziek. Het zijn het geheel, het artwork, de teksten en de muziek die een op zichzelf staand werkstuk vormen. Dat geldt ook voor haar nieuwste album, tongbrekend getitelde She Reacehes Out To She Reaches Out To She. Het is een opmerkelijke naam voor een plaat, het sluit echter volledig aan bij het concept van de plaat. Het album gaat over je vroegere zelf die communiceert met je huidige zelf, die communiceert met je toekomstige zelf. Op die manier kun je leren van je fouten en van zaken die je tegenhouden, en jezelf daarvan bevrijden. Het is een ontdekkingsreis naar de authenticiteit van het zelf.Lees verder ›

Met Vanir treffen we een band die nog niet eerder in het heilige domein der zware metalen beschreven is. Toch opvallend, aangezien de band met dit Epitome zijn zevende langspeler uitbrengt en op die ene Zweedse luisterdienst ruim dertigduizend luisteraars per maand weet te noteren. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat uw schrijver van dienst ook nog nooit van dit zeskoppig gezelschap had gehoord. Een ontdekkingstocht door de discografie laat meteen horen dat de band een flinke ontwikkeling heeft doorgemaakt.Lees verder ›

Waarom zou je je bed niet gewoon buiten in de Poolse koude zetten? Zou je dan 's ochtends niet gewoon met gemakkelijker uit je nest komen? Ik denk het alvast wel. De heer Sarnacki, grondlegger van de atmosferische blackmetalband Ukć moet hetzelfde gedacht hebben. Daarnaast kwam diezelfde man op het idee om een plaat die in 2023 uitkwam in het Pools maar wel een Engelse titel meekreeg, namelijk Coming Out, nogmaals uit te brengen en ditmaal via het Poolse Theogonia Records met als bijkomende subtitel Love & Hate Diaries maar dan volledig in het Engels.Lees verder ›

Een vijfkoppig Duits gezelschap met zo op het eerste oog een aardige discografie. Suffocating In The Current Of Time is alweer het derde album sinds het debuut uit 2018. Het debuut werd ook door Zware Metalen opgepikt. Collega Cor recenseerde Antagonist en gaf het album het cijfer 76 als waardering mee. Het ontbeerde volgens hem net dat extra ingrediënt om het geheel onderscheidend te laten klinken. Tot slot gaf hij de band als tip mee om hier iets mee te doen voor de volgende release. Helaas hebben wij het in 2021 verschenen The Obsidian Gate gemist, waardoor we nu direct gaan beoordelen of de band op het derde album wel iets gedaan heeft met het advies van Cor.Lees verder ›