Met de jeugd in Nederland Metalland zit het wel goed: de carrière van Hesken en Black Rabbit ligt veel meer in de toekomst dan in het verleden. De death/thrashers van Black Rabbit brachten vorig jaar een eerste album uit, Hesken deed dat onlangs. In StudioGonz in Gouda werd Architect of Chaos onlangs gepresenteerd. Gastredacteur Arco Wolf stond vooraan.
Hesken bestaat nog maar een paar jaar en laat er geen gras over groeien. Ook vanavond gaat de band als een speer en de heren zijn dan ook al begonnen als ik de goed gevulde zaal van StudioGonz in moonwalk. Zanger Harmen Verheij, voor de gelegenheid gekleed in een vliegengordijn, brult, krijst, zingt en gitaart er wellustig op los, zijn vakbekwaamheid valt gelijk op. Andere gitarist Sven Evertse valt ook op, in eerste instantie door zijn gitaar zelf. Deze lijkt zo uit een schilderij van Dalí te komen. De rare gesmolten-gitaarvorm trekt voor mijn gevoel de verhouding van alles dat zich aan de linkerkant van het podium begeeft scheef. Aanvankelijk dacht ik dat er iets mis was met de lengte van zijn onderarmen maar achteraf bleek dat allemaal reuze mee te vallen. Deze gitaar is bij uitstek geschikt om trippy stonergedoe mee te spelen. Voor ik het vergeet, de beste meneer kon verder wel een prima potje spelen en samen met bassist Marijn van Vilsteren, die er een sport van maakte om niet klakkeloos een beetje in de riffs mee te waggelen maar de boel interessant opvulde en zo in de pas via andere weggetjes door de riffs heen lambadade, was het een mooi schouwspel. In het met solo’s en loopjes volgestopte spektakel liet (inval)drummer Marc Over zich niet gek maken en hield zich vast aan een set steady, basic ritmes zodat we alles goed konden blijven volgen.
Ik had eerder een vergelijking met Tool kunnen maken, maar hoor gelukkig weinig terug van dergelijk zenuwachtig muzikaal irriteren. Ik moest meer denken aan Opeth (Black Waterparktijdperk), Dark Tranquillity en Oathbreaker (ken je dit niet, check het album Rheia). Hesken speelt een stevige set en houdt van begin tot eind de aandacht vast waarbij de afwisselende zang en de doordachte originele riffs en songstructuren erg goed overkomen. De soms wat haastige of minder goed werkende praatjes tussen de nummers door laten zien dat ze nog een beetje onervaren zijn maar dat komt vast goed. Ik ga er tenminste vanuit dat ze komende jaren nog erg vaak zulke avonden mogen verzorgen. Na afloop staan er in ieder geval mensen in de rij om shirts, cd’s, patches en stickers te bemachtigen.
Black Rabbit neemt vanavond afscheid van trommelaar Max Hendriks. Deze gaat zich vollediger storten op zijn carrière in de sierbestrating. De band begint na een vluchtige line check met diens thrash/deathmetalavontuur in vrij erbarmelijke omstandigheden: het geluid is primitief en hard en de instrumenten zitten elkaar in de weg. Dubbelbasstukken die de rest wegduwen, gitaarsolo’s die dubbelbasstukken wegdrukken: mensen die zich door de tussendeur naar de gang wegdrukken… het lawaai van de met thrashy hoemparitmes doorspekte en soms een beetje Gotenburg aandoende death metal wordt echter binnen no time door meesterknoppendrukker- en draaier Edo (die vanavond zichtbaar profijt heeft van zijn typediploma’s A, B, C en reddend typen) omgetoverd tot een fijn, strak en dik podiumgeluid.
Het vervolg van de best lange set laat een goed doorstampend stel in het zwart geklede metalen knaagdieren horen. Nummers vol afwisseling waarbij iedere muzikant zijn konijnenei kwijt kan. Van ingetogen samenspel, enthousiaste solo’s van gitaristen die zo ver de zaal in buigen dat ze bijna van het podium lazeren, een bassolo hoog op een riserblok en het fanatieke gehak van Stampertje achter het drumstel. Waar ik eerst twijfelde of deze herrie wel in mijn oren paste wordt met het tweede deel van de set, die volgens mij veel minder tot nauwelijks ‘van die’ skankbeats lijkt te bevatten, mijn mening anders en wordt het een prima optreden waarbij het in de zaal aanwezige publiek tot het eind toe flink blijft springen, duwen en rondjes rennen.
Hesken en Black Rabbit: twee goeie bands met beiden een naam waar ik niets van snap. Hesken, geen idee waar het voor staat, of het dyslectische tovenaars zijn of dat mijn woordenschat gewoon te klein is. Black Rabbit snap ik nog minder. Misschien zit er een mooie gedachte achter, maar de diadeem met zwarte knutselkonijnenoren die de gitarist met de oi-look achteraf trots draagt helpt er niet aan mee. Ik had het toch even aan de flappies moeten vragen. Wel echt aardige gasten van deze toffe orkestjes.
Datum en locatie
8 juni 2024, StudioGonz, Gouda
Link: