The Monolith Deathcult – The Demon Who Makes Trophies Of Men

Geschreven door op 04-04-2024 om 18:55.

Als je (zoals bij The Monolith Deathcult het geval is) al meer dan twintig jaar meegaat, mag je jezelf gerust tot de veteranen van de Nederlandse scene noemen. Met meerdere goede releases op zijn naam en optredens in de grotere zalen en podia van toonaangevende festivals heeft deze band uit Kampen de afgelopen jaren een mooie staat van dienst opgebouwd. Daarbij is The Monolith Deathcult nooit vies geweest van wat controverse en wisten de heren zichzelf, zeker in de beginjaren, goed te hypen. Maar dat waren de beginjaren. Na twee decennia rijst de vraag in hoeverre je dan nog relevant bent en nieuwe invalshoeken in de muziek in weet in te bouwen.

Drie jaar na V3 – Vernedering: Connect The Goddamn Dots komt The Monolith Deathcult met een nieuw album waarvan de titel nog langer is dan de voorganger. Hoewel de term “nieuw” altijd enigszins relatief is omdat er steevast wat oude werk opnieuw opgenomen is. Het hoe en waarom daarvan kon je in het interview met de band al lezen. Tot zover, genoeg introductie. Laten we de muziek van het nieuwe album van The Monolith Deathcult eens bespreken.

Na enkele luisterbeurten valt op dat de muziek op The Demon Who Makes Trophies Of Men een stuk compacter klinkt dan op voorgangers. Niet langer wil The Monolith Deathcult uitblinken in technisch vernuft, ingewikkelde en onverwachte breaks. Die zijn anno 2024 zeker nog wel aanwezig maar, naar mijn bescheiden mening, dit keer veel beter gedoseerd waardoor het geheel toegankelijker klinkt. Het begint al bij opener en titelnummer waarin een lekkere up-tempo groove de pittige riffs in een marstempo voortstuwt waarbij de samples goed gelardeerd zijn. Vergelijkingen met Ministry schieten gelijk door het hoofd. Opvolger Commanders Encircled With Foes begint met een snelle riff waarna het tempo flink omlaag gaat en verder groovet. Ook hierin zijn de samples goed neergelegd en de kinderstemmetjes doen zelfs even het kippenvel op de armen staan.

Het drumgeluid op The Demon Who Makes Trophies Of Men klinkt vertrouwd mechanisch en past perfect bij de kille sfeer die van de nummers uitgaat. Ook productioneel heeft The Monolith Deathcult het goed voor elkaar want alle instrumenten zijn mooi in balans en goed te horen. Zelfs de samples liggen lekker in het gehoor waardoor Kindertodeslied MMXXIV een eerste hoogtepunt mag vormen. De Führer en de door hem gehersenspoelde kindertjes zijn goed te horen en dat zal mogelijk voor wat commotie zorgen bij onze oosterburen. Het zal The Monolith Deathcult waarschijnlijk aan de reet roesten en voor de luisteraar levert dit dus een mooi nummer op.

Het is goed om te horen dat The Monolith Deathcult de lijn van de eerste paar nummers doorzet op de rest van het album. Zelfs het kortste nummer (Matadorrrr) weet voldoende te boeien ondanks de wat simplistische opzet. Het zegt veel over het album als geheel. Als je bekend bent met het eerdere werk van de band kun je prima uit de voeten met The Demon Who Makes Trophies Of Men. Ik verwacht dat The Monolith Deathcult ook weer wat nieuwe zieltjes zal winnen doordat het allemaal net wat toegankelijker klinkt en minder verzandt in technisch vernuft. Eindelijk weer eens een deathmetalalbum om op te headbangen.

Score:

85/100

Label:

Human Detonator Records, 2024

Tracklisting:

  1. The Demon Who Makes Trophies Of Men
  2. Commanders Encircled With Foes
  3. Kindertodeslied MMXXIV
  4. The Nightmare Corpse – City Of R’lyeh
  5. Gogmagog – The Bryansk Forest Revisited
  6. Matadorrrr
  7. Three-Headed Death Machine
  8. I Spew Thee Out Of My Mouth MMXXIII

Line-up:

  • Michiel Dekker – Gitaar, zang
  • Carsten Altena – Gitaar, keyboards, zang
  • Robin Kok – Basgitaar, zang
  • Frank Schilperoort – Drums

Links: