Headlines

Dubbel zo groot, dubbel zoveel verwachtingen, dubbel zo nieuwsgierig. Dat is onze rubriek Dubbel Zo Zwaar. Bijna vierenhalf jaar nadat Slayer – naar wij dachten – voor de laatste maal Angel Of Death alles verscheurend van een podium blies en zanger Tom Araya nog eenmaal melancholisch minutenlang het publiek in zich opnam, kwam daar de aankondiging van het eerste “soloalbum” van gitarist en thrashlegende Kerry King. Deze release vraagt er uiteraard om om van meer dan één kant bekeken te worden. Daarnaast zouden de redacteuren elkaar de tent uitvechten om te bepalen wie uiteindelijk het onberekenbare lot in handen krijgt. Marco (favoriete genre: progressieve metal, maar is een omnivoor als het om muziek gaat) en Michiel Hoogkamer (favoriete genre: te veel om op te noemen, vindt ook Prince leuk) zijn deze keer de gelukkigen.  Lees verder ›

Dit duo uit Marseille, ACOD, brengt ons een verhaal over heksen en hekserij. Versets Noirs is de titel voor album nummer zes. De vorige plaat, Fourth Reign Over Capacities And Beyond was in mijn ogen en oren een bij momenten erg sterk melodisch black/deathmetalschijfje. De opvolger, een EP genaamd Cryptic Curse, verraste me dan weer veel minder. Niet dat dat een slecht tussendoortje bleek te zijn, maar ik vatte het toch niet helemaal. Gelukkig zijn Fred P en Jérome G terug met een geheel nieuwe plaat en doen dat - erg verrassend - niet via de Franse wapenbroeders van Les Acteurs De L'Ombre Productions maar via het Nederlandse cultlabel Hammerheart Records.Lees verder ›

Er zijn bands die al sinds mensenheugenis actief lijken. Kawir, het Griekse pagan/blackmetalcollectief, is zo'n band. In 1993 kwam het orkest met de eerste release en nu zovele jaren later staan de heren nog altijd op het i(c)onische slagveld. Ikzelf ken deze band inderdaad al sinds 1993. Ergens in 2010 - na de EP To Uranus - ben ik wel gestopt deze heren te volgen. Waarom ik ze kwijtraakte? Ik zou het niet meer weten, dat is natuurlijk al weer veertien jaar geleden. Maar we ontmoeten elkaar weer met Kydoimos, album nummer negen als je enkel de volwaardige platen meetelt. Daartussen zijn er heel wat splits, EP's, compilaties en ik weet niet wat nog verschenen de afgelopen jaren.Lees verder ›

Zmarłym is een Pools drietal dat al danig indruk maakte met hun eerste langspeler Druga Fala uit 2021. Ziemie Jalowe is de EP die aan deze plaat voorafging. In november 2023 werd hij door het Poolse Godz Ov War Productions opnieuw als fysieke release op de markt gebracht. Nu, ik ben niet op de hoogte of er in de stad Końskie, net ten zuidoosten van Łódź, waar deze band vandaan komt, een trein rijdt, maar als je naar de cover van deze EP kijkt, zou dit zo maar eventjes kunnen. Ik merk ook op dat aan de oorspronkelijke tracklist nog twee extra tracks werden toegevoegd.Lees verder ›

Ischemic is een band die afkomstig is uit Toronto (Canada). Het viertal heeft zich volgens de bijgesloten promo ten doel gesteld om iets unieks te creëren binnen het deathdoom-genre. Condemned to the Breaking Wheel is het derde - en tevens eerste op Zware Metalen besproken -  album van de band. We mogen de brutale intensiteit van bands als Hooded Menace, Autopsy en Asphyx verwachten, gecombineerd met melodische invloeden van bands als Agalloch en Paradise lost. Dit alles is dan ook nog eens omgeven door de sonische terreur die we horen bij moderne doombands als Ahab, Conan en Thou. Zo, aan anticipatie alvast geen gebrek, wanneer ik zo eens de promotekst lees.Lees verder ›

Wanneer death en doom bij elkaar komen ontstaan er vaak hele mooie of oerlelijke dingen. Een walgelijke druipende audio-manifestatie is vaak op een volstrekt andere wijze genietbaar in vergelijk met de helder geproduceerde variant waar ook etherische gezangen in voorkomen. Zo vinden we dan ook uitersten binnen dit genre, of spectrum zoals u wilt. Nou mag u eenmaal raden in welke categorie Funeral Leech valt. Juist ja, de viezige categorie, inclusief druipende horror-eske riffs, geknuppelde drumaanslagen en uitzonderlijk diepe vocalen. We hebben het allemaal al eens eerder voorbij horen komen in die zin. Maar op dit tweede album, The Illusion Of Time, van deze Amerikanen hoor ik toch ook wel wat andere aanknopingspunten. Lees verder ›

Soms is duidelijkheid troef. Soms ligt in de eenvoud de essentie en vaak ook de oplossing. Heel soms is het ook zo dat je van geen hout pijlen kan maken en dat je iets voorgeschoteld krijgt, op muzikaal vlak dan wel te verstaan, dat je moeilijk in een bepaald hoekje kan stoppen. Het uit Arnhem afkomstige Spit laat op zijn onlinekanalen uitschijnen black metal te spelen, maar toch niet helemaal. Wat moet je daar dan mee als luisteraar? Tja, één devies: luisteren! En dat is ook net datgene wat ik ga doen. For The Masses is de tweede release van dit viertal: een EP die volgt op een demo die ook dit jaar is verschenen.Lees verder ›

Order Of Nosferat is een Duits/Fins gezelschap bestaande uit twee heren die toch al jaren meegaan in de ondergrond van de black metal. Anzilla kennen we van zijn bijdrages in onder andere Iku-Turso. Count Revenant voor zijn werk in Sarkrista. De eerste brave man is een Fin, de tweede een Duitser en aangezien Sarkrista wat platen heeft uitgebracht via Purity Through Fire Records klinkt het ook niet onlogisch dat plaat nummer vijf van dit Order Of Nosferat via hetzelfde label aan de man wordt gebracht.Lees verder ›

In 2023 kwam dit Duitse vijftal afkomstig uit Annaberg-Buchholz nog met een drietrack-EP, Verfaulte Welt, nu hebben de heren een platencontract getekend bij Purity Through Fire Records voor hun eerste volwaardige langspeler Der Wald Zwischen Den Welten. Het is een plaat vol atmosferische black metal geïnspireerd door de Groten Der Aarde zoals daar zijn Falkenbach, Windir, Drudkh of het Duitse Horn. Nochtans vertellen en verhalen deze Duitsers over de bergen op de grens met Tsjechië, de zogeheten Ore Mountains, UNESCO erfgoed, graven ze nog wat dieper onder de korst van Moeder Aarde en scheppen ze zo oudere verhalen en sages terug bovengronds.Lees verder ›

Halverwege februari van dit jaar verbouwde de Amerikaanse hardcoreband Knocked Loose op een vrijdagavond vakkundig de Patronaat,  samen met een uitverkocht huis aan vrijwillige kluskampioenen. Na de release van het vorige album A Different Shade Of Blue ging het vuurtje al lekker lopen, maar in aanloop naar You Won't Go Before You're Supposed To overtreffen de heren dat nog eens dunnetjes. In eigen land razend populair en inmiddels is het viertal ook een graag geziene gast in alle contreien van de wereld. De alsmaar toenemende hebzucht naar brutale breakdowns van luisteraars in het core-genre draagt daar zeker aan bij en laat Knocked Loose daar nou met speels gemak en kundigheid op inspelen.Lees verder ›

Heraldic Blaze is een duo bestaande uit de Amerikaanse multi-instrumentalist Argent Pale en de Noorse gitarist Peregrinus die we maar al te goed kennen, en samen breiden ze Blazoned Heraldry in elkaar. Het mag niet als een verrassing klinken dat ook hier weer het Duitse label Purity Through Fire is opgesprongen. Net als op de vorige platen van projecten en bands van de heer Peregrinus trouwens, zoals daar zijn Kvad, Unholy Craft, Solus Grief en Hjemsøkt.Lees verder ›

Wat is de invloed van de omgeving op de muziek die er gemaakt wordt? Het is een interessant vraagstuk. Bepaalde bands laten zich beïnvloeden door ofwel het muzikale dan wel het leefklimaat. Zo kun je van een aantal bands duidelijk horen dat ze bijvoorbeeld uit New York, New Orleans of Texas komen. O Zorn! komt uit Long Beach, Los Angeles, en heeft zich laten inspireren door de façade achter de aldaar heersende Hollywoodcultuur, waar de straten worden bevolkt door drugsverslaafden, criminelen en daklozen.Lees verder ›

De vogeltjes fluiten, de lucht is blauw, eerdaags zal ik je vertellen, ik hou van jou. Klinkt zoet, toch? En enigszins gerijmd en gedicht, zonder dat ik mijn hemd heb opgelicht. Goed, alle flauwekul terzijde nu, want Riitasointu start zijn debuutalbum met een intro waarin u wel degelijk vogels hoort fluiten. De lucht zal dan ook nog wel blauw zijn, maar de rest van mijn korte rijm komt er niet meer aan te pas. We hebben hier te maken met een werk dat geïnspireerd is door het schrijfwerk van de Finse schrijver en dichter Aleksis Kivi. Die kent u vast niet, maar als ik zo eens ga rondspeuren kom ik er al vrij snel achter dat hij een schrijver des vaderlands is. Reden genoeg om zijn woorden te gebruiken voor het debuut Pedon Leikki, dat tevens een ode is aan de oude regio Tavastia, geografisch gezien een regio die een stuk ten zuiden het middelpunt van Finland ligt.Lees verder ›

De lente is begonnen, dus het is hoog tijd om wat ziltige golven te berijden. En wat is daarvoor betere begeleidingsmuziek dan de zwartgeblakerde surfrock van Kólga? Ik zou het niet weten hoor. In dit Amerikaanse zeecollectief zitten niet bepaald jonkies. Zo zijn leden van Wrekmeister Harmonies, Sabbath Assembly en Dead To A Dying World onderdeel uit van deze band.Lees verder ›

Hoewel er in 2023 relatief weinig Belgische blackmetalalbums uitkwamen (er zijn uitzonderingen, maar de grote namen waren alvast niet erg productief), mag men in België toch terecht trots zijn op zijn meer dan voortreffelijke zwartemetalenfamilie. Wanneer de organisatoren van Unholy Congregation of Hard Rock Fest Avelgem (twee kleinere, Belgische festivals met een jarenlange traditie om Belgische bands op hun affiche te zetten) op zoek moeten naar kwaliteitsvolle Belgische black metal, is het daarom ook nooit lang puzzelen voor henLees verder ›

Stel je even voor dat je op een zaterdagavond door het donkere en regenachtige Gent rijdt. Je zit met een grote glimlach achter het stuur. Daar kunnen natuurlijk vele redenen voor zijn. De mijne is omdat ik zojuist met slechts vijftig tot zestig anderen naar Final Form heb gekeken in een typisch Belgisch jeugdhuis. Die tent is volledig afgebroken, het wereldkampioenschap turnen verbleekte er qua lenigheid van de dansers bij, het opstootje van Ben Saddik en Verhoeven is slechts kinderspel bij de gebeurtenissen op de dansvloer, maar uiteindelijk is er meer gelachen dan bij de gemiddelde cabaretier.Lees verder ›

Vier kerels uit de regio Parma, Italië, goed gekend in de lokale ondergrond, doch ook ver daarbuiten, steken hun koppen bij elkaar en houden Tulpa boven de doopvont. De heren hebben de afgelopen jaren afdoende ervaring bij elkaar geharkt door hun deelname in bands als Whiskey Ritual, Forgotten Tomb, Mother Augusta en zelfs Kirlian Camera. De melodische black metal van dit drietal laat zich inspireren door het spirituele, meer nog door het concept/de idee rond samsāra.Lees verder ›