In 2023 kwam dit Duitse vijftal afkomstig uit Annaberg-Buchholz nog met een drietrack-EP, Verfaulte Welt, nu hebben de heren een platencontract getekend bij Purity Through Fire Records voor hun eerste volwaardige langspeler Der Wald Zwischen Den Welten. Het is een plaat vol atmosferische black metal geïnspireerd door de Groten Der Aarde zoals daar zijn Falkenbach, Windir, Drudkh of het Duitse Horn. Nochtans vertellen en verhalen deze Duitsers over de bergen op de grens met Tsjechië, de zogeheten Ore Mountains, UNESCO erfgoed, graven ze nog wat dieper onder de korst van Moeder Aarde en scheppen ze zo oudere verhalen en sages terug bovengronds.
Het moet een bijzonder aantrekkelijke regio zijn om te gaan wandelen en de natuur op te zoeken. Vermoedelijk geraak je behoorlijk verloren als je geen GPS of ander type van gids met je meebrengt. Vul ook je rugzak met voldoende eten en drinken en draai er ook een slaapzak met warme kleren in.
De intro laat niet te wensen over en na eerder Vikingachtige beginmaten draait het geheel zich naar de andere kant van het spectrum en hoor je een meer filmisch geheel. Op typische Duitse wijze rolt en dendert het openingsnummer Ødensjokt eerder onverwacht, zeker na zo een indrukwekkende intro, bij je binnen. De bijtende screams, de knijpende melodische gitaarpartijen met een epische rand, de eerder droevige pianopartijen.. het kan alvast tellen. Je wordt zowaar bijna geheel overdonderd. Er gebeurt behoorlijk veel op erg korte tijd, je moet er je hoofd goed bijhouden. Het daaropvolgende Heimat laat een ander meer doordacht geheel van riffs en thema’s horen. Miriquidi een nummer over de ondoordringbaarheid van het woud, herbergt post-blackmetalkarakteristieken. Ook nu wordt het geheel van heel wat zang voorzien. De heer Siegert heeft een weinig afwisselend stemgeluid niet dat dat kwaad kan, maar het valt wel op. Ook in een nummer als Nathan wordt er opnieuw met gelijkaardige dynamieken en spanningsbogen gewerkt, net als bij de vorige nummers. Dit komt het luisterplezier niet helemaal ten goede en resulteert in het feit dat de muziek naar de achtergrond wordt geduwd en je je al snel met andere dingen gaat bezighouden. Een goed gebrachte cleane zanglijn, een gitaarsolo, een heroïsche synthpartij, een mondharp, een kortdurende blastpartij veranderen daar toch niet al te veel aan. Het doet enkel voor luttele ogenblikken iets meer je oren spitsen.
Is er een ondoordringbaar woud aanwezig tussen verschillende werelden, Der Wald Zwischen Den Welten? Het zou volgens de Duitsers van Granitader zowaar kunnen. De eerder atmosferische black metal van dit vijftal is best te genieten maar het mist bij momenten toch een gezonde dosis agressie en smerigheid.
De redacteuren van Zware Metalen schrijven ieder jaar op vrijwillige basis duizenden artikelen om de metalscene van Nederland en België te ondersteunen. Hiervoor zijn we afhankelijk van inkomsten die gegenereerd worden door het plaatsen van advertenties. Indien deze niet afkomstig zijn van directe partners (zoals poppodia en festivalorganisatoren), zal de overgebleven ruimte opgevuld worden door automatisch gegenereerde advertenties van Google AdSense. Omdat deze gebruik maken van zogeheten ‘tracking cookies’, hebben we volgens de AVG-wet jouw toestemming nodig om deze advertenties weer te kunnen geven. We begrijpen dat onze lezers hun privacy op het internet waarderen, maar het accepteren van het cookiegebruik houdt Zware Metalen (en dus indirect de metalscene) in leven. We hopen daarom dat je instemt met het gebruik van de cookies. Mocht je er interesse in hebben, kun je onze privacyverklaring lezen.
