O Zorn! – Vermillion Haze

Geschreven door op 12-05-2024 om 21:00.

Wat is de invloed van de omgeving op de muziek die er gemaakt wordt? Het is een interessant vraagstuk. Bepaalde bands laten zich beïnvloeden door ofwel het muzikale dan wel het leefklimaat. Zo kun je van een aantal bands duidelijk horen dat ze bijvoorbeeld uit New York, New Orleans of Texas komen. O Zorn! komt uit Long Beach, Los Angeles, en heeft zich laten inspireren door de façade achter de aldaar heersende Hollywoodcultuur, waar de straten worden bevolkt door drugsverslaafden, criminelen en daklozen.

De muzikale omlijsting die daarbij hoort is een wat sombere mix tussen stoner, grunge en sludge metal. De gemene deler tussen die genres is natuurlijk groove en dat heeft Vermillion Haze, want zo heet deze plaat, volop: de nummers staan vol met vette, groovende riffs. Die worden gekoppeld aan de melancholische zanglijnen van zanger Bill. Soms klinkt het alsof William Duvall (Alice In Chains) over de riffs van Crowbar aan het zingen is, en dat alles door een stonerfilter getrokken wordt. Bills timbre en zanglijnen zelf doen effectief meer dan eens denken aan de zanger van Alice In Chains. In Never Saw It Coming zijn die zangarrangementen het best hoorbaar. Luister maar eens de woorden uitgerekt worden en deze precies als golven over de muziek heen drijven. Een schaamteloze kopie is O Zorn! echter niet, daarvoor is de muziek ook wat te dwars en heeft zanger Bill een te eigen geluid.

In de hoekige ritmes die de band hanteert, komen invloeden van stoner en sludge voorbij. Maar ook de weemoedigheid die sommige grungebands nog wel eens hanteren hoor je terug in de muziek. Dat kan ook niet anders met de loodzware thematiek die de band hanteert. Zo gaat Never Saw It Coming bijvoorbeeld over de zelfmoord van een collega van Bill. Waarbij, zoals de titel al aangeeft, niemand het zag aankomen.

Toch zijn de nummers niet van een peilloze diepte. Soms hoor ik het opzwepende van bands uit Los Angeles terug in de muziek. Vrolijk wordt het niet, maar bij tijd en wijlen voelt de melancholie ook wel als een troostende schouder. Zo het gevoel dat alles kloterig is, maar dat we er wel samen in zitten. Dat is enerzijds te danken aan de mooie zang, anderzijds ook omdat de productie best open is voor deze stijl muziek. Die gaat zelfs een beetje de stonerkant op waarbij Lowrider of Abdullah als referentiekader dienen, met name in het gitaargeluid. Waar veel sludgebands superzwaar klinken, roept de band, mede door de productie,  het gevoel op van een berustende kater na een feest in Los Angeles.

Ik vind Vermillion Haze een verrassende en buitengewoon leuke plaat waar volop van te genieten valt, zoals de vette versnelling en de warme melancholie in Cloud None, de opzwepende tempo’s in New Suffer of het prachtig gezongen I Got Mine. De band weet eigenlijk in elk nummer wel te overtuigen. Een van de verrassingen van 2024 tot nu toe!

Score:

80/100

Label:

Seeing Red Records, 2024

Tracklisting:

  1. Features
  2. Slow Mood
  3. Never Saw It Coming
  4. I See Through You
  5. New Suffer
  6. I Got Mine
  7. Cloud None
  8. Riccochet

Line-up:

  • Derek Eglit – Drums
  • Bill Kielty – Zang
  • Justin Suitor – Gitaar
  • Justin Morales – Basgitaar

Links: