Na twee jaar is Septicflesh weer terug in Nederland met gek genoeg nog steeds dezelfde tour. Nu staan ze zelf bovenaan het lijstje en hebben ze een vol randprogramma mee met supportacts en een special guest. Het vernieuwde Equilibrium is van de partij, afgerond met Griekse goden Scar of the Sun en nieuwkomers Oceans. Verslaggever Ruben weet de Iduna altijd te vinden en sloot zich aan bij de verzamelde menigte.Lees verder ›
Vijfde album voor het Oostenrijkse Dragony, dat ik in 2018 ook al eens zag passeren met Masters of the Multiverse. Prima uitgevoerde en jolige power metal, maar zonder al te veel op te vallen. Glory metal, zo u wil, heroïsch en wel. Deze nieuwe zag er opnieuw behoorlijk fout uit op het eerste zicht, reden genoeg voor een luisterbeurt of zes. En er horen ook drie videoclips bij.Lees verder ›
Wintern Lantern is een Amerikaans duo bestaande uit twee donker gesluierde, gekapte dames. Hymne To A Dismal Starre is na een trits demo's en singles de eerste plaat die volgepropt staat met black metal die zou moeten geschoeid zijn op Finse en Franse leest (en denk dan aan respectievelijk een Behexen of Vlad Tepes). Dit duo brengt hun eerste krasserig en stoffig klinkend album uit in eigen beheer en maakt er niet al te veel poespas rond. Laat het nieuws maar onderhuids binnendringen, moeten ze gedacht hebben.Lees verder ›
Het verhaal van Trelldom is in feite ook het verhaal van Kristian Eivind Espedal, beter bekend als Gaahl. Het is heel goed mogelijk dat de naam van deze vakbekwame en getalenteerde stemkunstenaar beelden oproept van lange kepernagels, afgehakte schapenkoppen en gekruisigde mensen. Het zijn die beelden van Gorgoroths Black Mass Krakow (2004), die de band vastleggen op de top van zijn kunnen, die nog het meest in ons collectieve geheugen gebeiteld staan. Maar Gaahl is zoveel meer dan een blackmetalvocalist met een uitzonderlijk stembereik. Eens bevrijd uit de ketenen van Gorgoroth heeft de man zich volledig weten te ontplooien en zo kregen we sinds 2007 steeds meer van het genie en de creatieve ontboezemingen van deze uitzonderlijke artiest te zien/te horen.Lees verder ›
Bloedrode soep met 15 zware ballen. Deze keer schotelen we voor: Fellowship, Worm Shepherd, The Old Dead Tree, Darkane, Patriarch, Nathan James, Lifesick, Grave Digger, Cytotoxin, Apocalypse Orchestra, Jerry Cantrell, Haliphron, Distant, Fronzen Crown en Chelsea Wolfe. Lees verder ›
Onder de noemer Scherben Tour 2024 zijn drie bands gezamenlijk op pad door Europa. Opeenvolgend negentien shows spelen zonder één dag pauze maakt aannemelijk dat het aan de toewijding vanavond in ieder geval niet zal liggen. Dat de show dan toevallig op een maandagavond in de Willemeen in Arnhem plaatsvindt maakt in dit geval ook niet veel uit. Het is volle bak en alle aanwezigen hebben er zin in. Als eerste mogen we het duitse Servant gaan aanschouwen. Deze heren knallen er lekker op en willen graag hun recent uitgebrachte plaat Death Devil Magick laten horen. Daar zijn wij bij Zware Metalen ook gecharmeerd van, check hier de recente recensie van collega Joris. Na deze goede start gaat het wat meer in de richting van de atmosferische black metal in de vorm van Groza. Voor deze duitsers geldt hetzelfde: een zeer goed ontvangen plaat (Nadir) moet natuurlijk gehoord worden. Het publiek geniet duidelijk van de sfeervolle black metal. Daarna gaat het tempo een stukje lager en is het de beurt aan het oostenrijkse Ellende. De muziek die aangeboden wordt is gevarieerd en gelaagd. Dat ze als headliner deze tour aanslingeren is logisch: Ellende is al een tijdje bezig en heeft haar status zeker verdiend door een aantal fantastische platen, met als extra bonus dat de show van vanavond ook dik top is. Voor de visualisatie van de avond is fotograaf Frido op pad gestuurd en hij leverde de volgende beelden aan.Lees verder ›
Obsidian Mantra is een Poolse deathmetalband die in 2014 het levenslicht zag. Het drietal uit Wielkopolska (Groot-Polen) heeft inmiddels drie uitgaven op hun naam staan: de EP Burden Brought by Whispers (2015) en de albums Existential Gravity (2017) en Minds Led Astray (2021). Na het uitkomen van Existential Gravity verlieten twee leden de band en ook na de release van het vorige album vond er wederom een wisseling in de bezetting plaats. Gitarist Jan Grzesiak hield het voor gezien en waar Mateusz Witan tot 2021 de drumstokken hanteerde, kroop hij nu van achter de drumkit vandaan om voortaan zes snaren te bespelen. In Mateusz Wróbel (Deathspawn, Faust) werd een nieuwe drummer gevonden.Lees verder ›
Gebr. De Nobel in Leiden was voor mij de place to be ergens vroeg in het jaar 2023. Het Ijslandse Misþhyrming gaf die bewuste avond van jetje en dit nadat andere blackmetalhelden als Kringa en Ritual Death, maar ook het Italiaanse Nubivagant, het podium mochten bestijgen. Bandbrein Omega had voor die avond en die toer een duister heerschap meegebracht om de potten en de deksels te beroeren, want anders stond hij toch maar helemaal alleen op dat grote podium.Lees verder ›
Verscholen achter codes en (gas)maskers stort Fractal Generator zijn hermetische death uit over de wereld, met dit jaar langspeler Convergence als derde wapenfeit. Het schijfje is door een goed gevulde festivalzomer even op de stapel blijven liggen, daarom nu hoog tijd om er eens wat zinnigs over proberen te schrijven.Lees verder ›
Vrienden van de smeerput, de andere Griekse vrienden van het ranzige, rauwe blackmetalgezelschap Sørgelig komen met nieuw werk, Φθορά wat verval zou moeten betekenen. Zo gezegd zo geschreven want de black metal van dit gezelschap is nog smeriger dan vuil en viezer dan proper. Reeds eerder werden we geconfronteerd met liederen uit de mestput van de Griekse maatschappij. Zo kwam onder andere Devoted To Nothingness en ook We, The Oblivious.Lees verder ›
Häxenzijrkell een tweetal of een drietal als je de sessiebassist, niemand minder dan H. meetelt, komt met exemplaar nummer drie en gaat om dit Portal te promoten de boer op met labelgenoten Nubivagant. Een atmosferische blackmetalband die met recent werk toch ook wel indruk op me wist te maken. Maar goed, Häxenzijrkell is de band. Amor Fati is de platenbaas. In 2020 kwam dit heerschap met Die Nachtseite en vrij snel daarna in 2022 ontsproot Urgrund. Portal heet dit nieuwste ritualistische werkstuk. Lees verder ›
Vier oktober was het dan eindelijk zover: tijd voor de langverwachte show van Battle Beast in De Pul in Uden! Het Finse powermetalgezelschap, dat de afgelopen jaren heeft getourd met grote namen als Sabaton, Nightwish en Sonata Arctica, zou eigenlijk vorig jaar al met hun Circus of Doom-tour naar Nederland komen. Helaas werd dit toen uitgesteld wegens gezondheidsproblemen van frontvrouw Noora Louhimo. Nu staan ze helemaal klaar in een uitverkocht De Pul, vergezeld door Brymir en Serenity, om ons met hun catchy power metal van onze sokken te blazen!Lees verder ›
Doedsmaghird is het broertje van Dødheimsgard. Waarom? Gewoon omdat Yusaf “Vicotnik” Parvez samen met DHG's gitarist Camille Giradeau nog tijd gevonden heeft om een ander, noem het gerust nevenuniversum, te creëren. De titel van dit eerste behoorlijk experimentele werkje is gewoon Omniverse Consciousness. Maar je zal snel door hebben dat "gewoon" niet de term is die de lading dekt.Lees verder ›
Awake The Dreamer komt uit Zweden en presenteert zich als een trio. Wie bespeelt dan de bas of de drum op deze nieuwste plaat Holocene die uitkomt via Arising Empire Records? Ik moet je helaas het antwoord schuldig blijven. Of zijn het gewoon weer de heren Turesson en Fagerberg? Wie weet.Lees verder ›
Soms moet je jezelf opsluiten in je kelder om muziek te schrijven en dat deed Charlotte Wessels voor haar eerste soloalbums Tales From Six Feet Under, Vol. I en Tales From Six Feet Under, Vol. II. Voor haar derde album trok ze naar de studio met gitarist Timo Somers en drummer Joey de Boer en zo werd The Obsession geboren. Op vrijdag 4 november stelt ze het album voor aan een uitverkocht Pandora (TivoliVredenburg) in Utrecht. Met grote kroonluchters en rood fluwelen gordijnen op het podium doet de zaal aan als een gezellige huiskamer en dat bepaalt meteen de sfeer voor de rest van de avond. Krachtige songs gaan naadloos over in intieme akoestische momenten met Against All Odds en wanneer Charlotte een t-shirt aantrekt met de tekst I (hartje) crying, houdt het applaus minutenlang aan na het nieuwe Crying Room. Een merchandise-idee ziet het licht en Kitty van de Waart legde ook dit moment vast op beeld. Faunea had de eer om de avond te openen.Lees verder ›
Het blijken de heren Sikorski, Wiedenhöft en Strefel te zijn die samen met de heer Hahn op drums, hun creativiteit de vrije loop lieten om zo tot Phantast te komen. Een album dat geïnspireerd blijkt door onder andere Christian Morgenstern's "In Phantas Schloss". Het tracht dit werk muzikaal te omlijsten en zo meer duiding te geven aan een wereld buiten de gekende sociale context. Niet alleen het literaire werk van bovenstaande wordt hiertoe bij de hand genomen maar ook werk van Jean-Jacques Rousseau.Lees verder ›
Ah, deze stond ook nog op het lijstje. Opnieuw keihard overtredend tegen de ‘no-void-regel’ van de heren van Osmium bespreken we hier de debuut-LP van het Amerikaanse Voidgazer. Het platenlabel kondigt de band aan als ‘extreme prog merchants’ en dat roept natuurlijk meteen de vraag op of Dance Of The Undesirables nu vol staat met extreme metal of met extreem proggy muziek.Lees verder ›
Je hebt van die concerten die je eeuwig op het netvlies gebrand en in je geheugen gegrift staan. Het Portugese Sinistro wist mij in 2016 op het Roadburn Festival compleet te overdonderen, niet alleen door de heerlijk stuwende doomriffs, maar vooral vanwege frontvrouw/zangeres Patricia Andrade. Met haar excentrieke, theatrale podiumpresentatie en haar sensuele fadostem wist ze mij en velen om mij heen volledig in te pakken en te betoveren.Lees verder ›
Op hoge poten werd het concert van Orphaned Land in de Neushoorn aangekondigd. Deze Oosterse metalband mocht je absoluut niet missen. Verslaggever Ruben houdt wel van folkmetal en met drie leuke namen in het voorprogramma gaf dat de doorslag toch maar naar Leeuwarden af te reizen.Lees verder ›
Wat zullen we eens aan de kinderen vragen? Goh, die gaan van alles zeggen natuurlijk. Hangt ook een beetje van de leeftijd van dat gespuis af. Alnu, niet ieder kind is gespuis natuurlijk, het zijn vooral de kinderen van een ander die nu en dan zo wel eens genoemd mogen worden. Maar kom, In Nomine Filiorum is plaat nummer twee als je even de initiele EP van dit Belgisch doommetalgezelschap Cult Of Scarecrow niet meetelt. Een paar jaar geleden passeerden de heren al eens de revue maar collega Frank werd niet helemaal wild laat staan enthousiast van het album Cult Of Scarecrow.Lees verder ›
