escort eskişehir escort izmit escort kıbrıs escort maraş eskişehir eskort izmit escort edirne escort

Headlines

Een gevoel van nostalgie golfde door me heen toen ik zag dat Dark Sanctuary nieuw werk uitgebracht had (de EP Iterum van eind 2021 was ongemerkt aan mij voorbijgegaan). Niet minder dan 14 jaar zat er tussen het naar de band vernoemde vorige originele werk en deze nieuwe brok melancholie, Cernunnos. De klassieke Dark Sanctuary-ingrediënten tekenen present: uiterst sfeervolle muziek met nadruk op een duister-religieus gevoel, de intense sopraanstem van Dame Pandora en diep-, diepgaande treurnis. Ik herinner me dat, in het gezegende jaar 2005, Planetary Confinement van Antimatter in de markt gezet werd als “Saddest album of the year”. Wel, dat gevoel had ik ook altijd bij Dark Sanctuary; het gaat om intense emotie, vaak van verlies, maar ook een vorm van melancholische hoop om wat zou kunnen zijn. Niet voor iedereen misschien, maar wat vind ik dit mooi. Onmiskenbaar Dark Sanctuary dus, maar toch gaat de band iets diverser qua geluid en slaagt hierin met glans. Lees verder ›

Deformity Adrift is het tweede album van het Amerikaans/Duitse gezelschap achter Nightmarer. Technische dissonante death metal is de genrekwalificatie waar we deze band met leden van The Ocean, War From A Harlouts Mouth en Gigan onder moeten scharen. Dit is het eerste album wat op de burelen van Zware Metalen verschijnt. We kunnen dus niet putten uit eerdere beoordelingen of beschrijvingen van deze op het eerste oor interessante band. Enige ervaring met muziek is wel aanwezig, want de eerder genoemde bands zijn nu niet bepaald de minste binnen de metalwereld.Lees verder ›

Godsheresatanskinderen nog toe! De vijf kerels van Nightside zijn terug met een drietrackdemo getiteld Lions, uitgebracht via het Duitse Purity Through Fire records. De band, die zijn fundamenten uitgroef in het gezegende jaar 1996 en die vervolgens vanaf 2004 tot 2021 toch wel even stil lag, is er weer! En wie Finse black metal zegt, zegt direct agressieve, ijskoude, smerige (melodische) partijen aan een hoog tempo. Gek dat de heren nu ineens komen met een demo. Het zal vermoedelijk een bijkomende toevoeging zijn aan hun cultstatus.Lees verder ›

Na een fijne eerste dag is het moeilijk opstarten bij de meeste bezoekers. Niet iedereen staat in de startblokken, maar na wat inname van vocht komt er weer wat gang in het publiek. Vandaag ook weer een vet programma met onder andere het lokale Caedere, het doomgezelschap Mortiferum, de grind van Teethgrinder en Kruelty. Ook de donkere zielen krijgen waar voor hun geld met Gaerea en als uitknaller gaat Suffocation de boel wegblazen. Ondanks de vermoeidheid krijgen de bands veel energie terug vanuit de moshpit. De sfeer is weer erg prettig en alles loopt als een trein. Een strak tijdschema, een prettige accommodatie en ook een hapje en drankje zijn goed geregeld. Het aantal bezoekers lijkt wat minder dan op de zaterdag, maar dat mag de pret niet drukken. De organisatie kondigt al wel vast aan dat volgend jaar het festival zal plaatsvinden op vrijdag vier en zaterdag vijf oktober. Noteer deze data alvast in je agenda. Van deze editie kunnen we in ieder geval nog even nagenieten. Bekijk hieronder de foto's van dag twee. Bloodshed Fest is back !!!Lees verder ›

De Amerikaanse rockers van Aerosmith houden het voor gezien. De band rond zanger Steven Tyler en gitarist Joe Perry gaat nog een keer op tour onder de veelzeggende titel Peace Out en dan is het klaar. The Black Crowes gaan ook mee.Lees verder ›

Een split van twee Amerikaanse blackmetalbands. Beide bands voor mij onbekend. Wat grasduinen in de meegeleverde informatie door het platenlabel Nithstang productions, doet me in eerste instantie wat mijn wenkbrauwen fronsen. Svinfylking, een verwijzing naar een specifieke aanvalsopstelling van bijvoorbeeld de Vikingen, beschrijft hun muziek als gefundeerd op melodische black metal met - houd je vast - invloeden van oi punk, traditionele heavy metal, midwest emo en outlaw country. Isataii daarintegen, een éénmansproject rond Little Wolf Galarza, bestempelt zijn black metal dan weer als Penateka Comanche black metal. Op zich een erg interessante cultuur - historische achtergrond om in verder te gaan graven, spitten en lezen. Merk ik op dat deze laatste band sinds zijn oprichtingsjaar 2021, al twintig releases op zijn conto heeft. Toch bizar te noemen. In eerste instantie lijken beide bands niet direct iets met elkaar te maken te hebben als je deze achtergronden leest. Op zich dan ook eigenaardig dat ze op één split verzameld staan.Lees verder ›

Ugly is een lelijke bandnaam voor niet zo lelijke muziek. Dat lijkt vooral een definitiekwestie, want veel mensen zullen deze sludge en doom maar moeilijk kunnen verdragen. De band uit Arizona, Amerika is toe aan een tweede volwaardige album, getiteld Autograph. Het maakt mij nieuwsgierig of deze handtekening dan ook voor de band het meest aansprekende en representatieve album vormt. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik volkomen onbekend ben met deze band. Dat geeft natuurlijk helemaal niets, want het is gelukkig nog niet te laat.Lees verder ›

Zelden probeer ik het om me eens te wagen aan symfonische gothic metal of iets in die richting. Maar soms dan zie ik iets voorbij komen in de zware lijst en hoor ik een klein stemmetje in mijn hoofd die mij haast beveelt om het weer eens te proberen. Natuurlijk ben ik zelf de baas over dit kleine stemmetje, maar zo nu en dan zwicht ik er - tegen beter weten in - voor. Een enkele keer, moet ik het kleine wezen dan met terugwerkende kracht gelijk geven, iets waarmee ik prima vrede kan sluiten indien het gebodene mij tegen de verwachting in voldoende heeft overtuigd. Het Portugese Enchantya is met zijn derde album Cerberus aangestipt. Hopelijk valt het niet te hard tegen.Lees verder ›

Linksdragende black metal, zo zien wij het graag. Zeker omdat veel genregenoten de neiging hebben om met wat borealere winden mee te waaien en zeker omdat vandaag, 8 mei, 78 jaar geleden het fascisme overwonnen werd en de Tweede Wereldoorlog ten einde kwam. Dawn Ray’D heeft zijn politieke overtuigingen nooit onder stoelen of banken geschoven. Ook op To Know The Light komen de meest actuele (en tevens tijdloze) politieke vraagstukken aan bod. Dit wordt ook goed vertaald in de pakkende albumhoes.Lees verder ›

Onder de titel Ravaging Europe Tour 2023, georganiseerd door Decibel Touring, trokken Evil Invaders en Warbringer als co-headliners door Europa, waarbij zij ook Schizophrenia en Mason meenamen! Na een moordend tourschema met meer dan 30 data in ongeveer een maand tijd sloot deze Ravaging Europe Tour 2023 af in Baroeg. Zware Metalen fotograaf Seth Abrikoos was er bij, en legde deze laatste dag van de tour vast op de gevoelige plaat.Lees verder ›

Griekse black metal! Dan denken we meteen aan bands als Varathron, Necromantia maar ook aan Rotting Christ, Septicflesh of een hele rits aan iets mindere goden. Goden blijven Goden natuurlijk. De vraag is of dit Decipher zich mag aangesloten voelen bij dit rijtje op de berg. We vissen het even uit en komen er samen achter. Ondanks het feit dat ik de Griekse blackmetalscene wel wat ken, weliswaar niet zoals mijn broekzak, hebben deze heren nooit mijn pad gekruist. Niet verbazingwekkend want dit Arcane Paths To Resurrection is nog maar de tweede plaat na een EP, Of Fire And Brimstone, uitgebracht in 2019.Lees verder ›

Hier treffen we een tweetal Canadese vrienden die samen muziek maken onder de naam They Grieve. To Which I Bore Witness is een eerste poging om met een volwaardig debuut indruk te maken op diegenen die wel een portie doom metal lusten. De genre-omschrijving beperken tot doom is echter te eng voor deze muziek. Zo is al snel te horen dat ook sludge en drone van toepassing zijn. Ja, zelfs postinvloeden maken onderdeel uit van het auditieve spectrum. Uit de omschrijving die meegestuurd werd met de promo, die bovendien een stuk uitgebreider is dan gemiddeld, blijkt dat een aantal nummers herschreven zijn, mede door twijfels over de kwaliteit. Zo zijn aan het eerste nummer bijvoorbeeld elektronische invloeden toegevoegd. Een andere vaststelling is dat de teksten bestaan uit slechts een aantal korte regels. Vooral de instrumenten moeten hier dus sfeerbepalend zijn.Lees verder ›

Goddomme, wat tref ik hier nu toch weer? Een EP van maar liefst drieëndertig minuten! Een drietal van internationale origine, wat in dit geval wil zeggen uit Italië en Polen. Misschien dat drummer Krzysztof Klingbein de meest bekende is van het gezelschap. Hij had als voormalig werkgever onder andere Vader en doet nu dienst bij Belphegor, Bathuska, en Hate. Niet de minste namen dus. De lange lijst met sessie-opdrachten, na te lezen op metal archives, is tevens indrukwekkend. De andere bandleden Shadow en Rick Constantino zijn ook geen onervaren lui.Lees verder ›

Een debuutalbum van een deathmetalband uit Zweden. Uiteraard spelen of speelden de bandleden niet alleen in Death Reich maar staan er een hele rits namen op het palmares van de bandleden. Runemagick, Grief Of Emerald, One Man And The Undead Quartet en Sacramentum zijn de grootste gemene delers en dan weet je wel wat je kunt verwachten: brute en lompe death met teksten over geweld en dood. Het is al zo vaak gedaan dus de vraag rijst dan wel eens of en waarin deze band weet te onderscheiden.Lees verder ›

Over dit Finse Kouta schreef ik al eerder. Ergens in 2022 kwam in eigen beheer de EP Aarnihauta uit. De folky, paganeske black metal met invloeden van Moonsorrow en Havukruunu kon ik wel smaken, maar het mocht toch allemaal een streepje bruter, agressiever en sneller. Of de heren dat ook vinden is nog maar de vraag. In ieder geval is de eerste langspeler aangekomen: Kaarnaköydet.Lees verder ›

Heeft u twaalf minuten tijd over? Bent u wel eens door een trein overreden of hard in elkaar gebeukt? Ja? Toevallig ook liefhebber van Dying Fetus, Revocation of Deeds of Flesh? Techniek in combinatie met een immense brutaliteit is echt uw ding? Dan denk ik dat we bij Zware Metalen de ideale EP voor u in de aanbieding hebben. Ter recensie dan weliswaar.Lees verder ›