Headlines

Wij redacteuren bespreken vele albums op jaarbasis, waardoor het écht enthousiast zijn voor de release van een nieuwe plaat - in ieder geval toch bij mij - nog slechts sporadisch ontstaat. Symptoms Of Survival van Dying Wish mag ik desondanks tot die categorie rekenen. Het type metalcore dat het vijftal uit Portland ten gehore brengt heeft namelijk erg veel raakvlakken met bands die furore maakten met metalcore uit de jaren 2000 zoals Killswitch Engage, As I Lay Dying en Trivium. Die heerlijke samensmelting sijpelde al goed door op het debuut Fragments Of A Bitter Memory, maar de voorproefjes op dit nieuwe album waren al helemaal te versmaden. Omdat de eerste luisterronde bij mij al de uitwerking had van een rode lap op een stier, hieronder de drie belangrijkste redenen waarom dit Symptoms Of Survival zo akelig vet in elkaar steekt.Lees verder ›

En daar is hij dan eindelijk! Album nummer vijf van de Noorse blackmetalveteranen van Troll. Dertien jaar na Neo-Satanic Supremacy laten Nagash en de zijnen eindelijk nog eens een volledig album op de wereld los. In mijn recensie van de EP Tilbake til Trollberg uit 2020 noemde ik die release, die slechts één nieuw nummer bevatte (The Beast), een zoethoudertje voor de fans, in afwachting van dat nieuwe album. En nu is het er, via het Noorse Polypus Records. Eindelijk.Lees verder ›

'Progressive blackened deathmetal' staat er als aanduiding te lezen in de promo van de Zwitserse band Dyssebeia. Het debuutalbum Garden Of Stillborn Idols laat een energieke band horen die moeiteloos rustige melodieën weet af te wisselen met gevarieerde zang en drumpatronen. De muziek zou met name geschikt zijn voor de fans van Eternal Storm, Be'lakor, Majesties, At The Gates, Dark Tranquillity, Eucharist en In Mourning en de band zou zijn uiterste best gedaan hebben om iets van dit debuut te maken. Nou dat mag ik toch hopen, want anders dan zit ik hier minimaal drieënveertig minuten van mijn tijd te verdoen.Lees verder ›

Wie denkt dat er in Noorwegen enkel goede black metal wordt gemaakt, komt er bedrogen uit. Er zijn immers tal van bands die geen spatje black spelen, maar evengoed toch aan populariteit hebben gewonnen. Een band die nog wat in de kinderschoenen staat, maar in 2019 al wel een uitstekend debuut uitbracht, is het trio van SÂVER. In 2019 schreef collega Michiel Hoogkamer een recensie over They Came With Sunlight. Heel terecht wist hij het debuut van de Osloërs als een nieuwe aanwinst voor Pelagic Records te duiden.Lees verder ›

Het was Halloween, dus alle trollen en toverkollen kwamen weer uit hun holen gekropen. Het Belgische Horrorwish kruipt ook tussen dit gespuis. In tien nummers worden we meegenomen naar de duisterste holen van de horrorwereld.Lees verder ›

Jawel, vers bloed van eigen bodem! Radeloos///Ziedend bestaat overigens al wel sinds 2017, maar brengt nu zijn eerste langspeler Doodsverachting uit. Het ontbreken van een eerste album was voor Pitfest afgelopen zomer geen probleem om de band al op de poster te plaatsen. De organisatie zag genoeg potentie in de Nijmeegse formatie, iets dat zeker benieuwd maakt naar dit eerste officiële wapenfeit. Volledig onbekend is de band niet. In de gelederen vinden we namelijk ook gitarist Daniel de Coninck terug, die eerder nog bij Xeno de snaren beroerde op het intrigerende Sojourn. Deze keer behandelen we echter met volle moed en onverschilligheid om te sterven dit Doodsverachting.Lees verder ›

Het werd weer eens tijd voor een drie-akkoorden-spelende-band-met-een- plaat-die-een-en-dertig-minuten-duurt op Zware Metalen. Laat dat nou net het geval zijn met Swedish Woods van de, uit Zweden afkomstige, Manikins. Eerlijk gezegd kende ik de band niet. Toch is Swedish Woods het zesde album van dit Zweedse viertal. Het zal vast meer over mij zeggen dan over de band. Volgens het persbericht staat dit Zweedse garage punk ensemble vooral bekend om hun intense en energieke liveshows. Jammer dat ik op YouTube geen liveshow van de band kan vinden.Lees verder ›

Het Nederlandse No Dust Records heeft dit jaar een aantal mooie releases uitgebracht in het meer progressieve genre. Begin dit jaar bracht het label het sterke tweede album van Third Eye uit en afgelopen zomer kwam Anubis Gate met Interference, in mijn oren een van de beste progreleases van dit jaar. Met A Silent Symphony van Compass verrast het label wederom met een een sterke progrelease. Althans, ik ben erg verrast, maar blijkbaar heeft deze band in 2020 en 2022 al twee albums uitgebracht.Lees verder ›

Qua planning is alles een klein beetje uitgelopen, maar daar is dan toch uiteindelijk Leviathan III. Daarmee is de trilogie compleet. Het is echter geen concept, maar gewoon drie losse albums met elk een eigen identiteit. Zoals je misschien in het interview met Christofer uit 2021 hebt kunnen lezen, zou deze laatste uit de rij wat zwaardere nummers en progressieve nummers bevatten. Ook zouden er folk invloeden in zitten. Nou, daar heeft Christofer niets aan gelogen. Het album bevat zoveel verschillende elementen dat het absoluut het meest diverse album is van de drie, misschien zelfs wel uit de gehele carrière van de band.Lees verder ›

Als je het mij vraagt, kwam de beste EP die uitgebracht werd in 2021 van de hand van het Britse Sea Mosquito. Dit kleinood, dat bestond uit één imposant nummer met een speelduur van een kleine 23 minuten, was een indrukwekkende tour de force van een band die tot dan toe nog helemaal onbekend was. Althans voor mezelf en voor Zware Metalen. Fire, Magic & Venom was voor ons een eerste kennismaking met een band die zich liet kenmerken door een uniek, modern en zeer krachtig geluid, gepaard met een overtuiging en maturiteit die opmerkelijk is voor een relatief jonge band (de eerste release dateert namelijk pas van 2018).Lees verder ›

Ulvhedner speelt sinds 2003 oerdegelijke Noorse black metal met een pagan en folky onder- of boventoon. Nochtans is de band, opgericht door Svein Terje, geen veelschrijver. Zo is dit Fjosmetall dat uitkomt via Hellstain Productions nog maar album nummer drie. Het vorige plaatje Legd uit 2020 kon me niet helemaal bekoren en bleef te vaak vastplakken aan dezelfde ideeën. De uitvoering was echter wel meer dan degelijk te noemen. In ieder geval probeert Svein Terje u en mij opnieuw te overtuigen van het feit dat zijn zwarte hart wel degelijk goed klopt. Aan ons om daar een nuchtere en weinig beschonken oordeel over te geven natuurlijk.Lees verder ›

Het Finse Soul Incursion werd in 2020 opgericht en een jaar later dook men de studio in om een eerste single (Infernal End / Intracranial Form) op te nemen. Eind 2023 komt de eerste EP uit met daarop vijf gloednieuwe nummers. Drie van de vier bandleden speelden eerder in Grinding Fear en de helft van Soul Incursion is nog actief in Brainspoon. Voor Eternal Darkness werd wel een nieuw bandlid aangetrokken: Arttu Turunen houdt voor het eerst de drumstokjes vast.Lees verder ›

Het Amerikaanse label Closed Casket Activities herbergt wat fijne orkesten. De allstarband End is daar één van. In de gelederen vinden we onder andere frontman Brendan Murphy (Counterparts), producer en muzikant Will Putney (Fit For An Autopsy) en drummer en producer Billy Rymer (The Acacia Strain, The Dillinger Escape Plan). Muzikaal hebben de heren nog de meeste overeenkomsten met de oude band van de stokkenslijter: mathcore met kenmerkende hardcore invloeden. Of concreter: mix voor de beeldvorming gerust de lompheid van Knocked Loose met het spastische van The Dillinger Escape Plan. Na Splinters From An Ever-Changing Face (2020) is er nu The Sin Of Human Frailty.Lees verder ›

Quebec is een plaats in Canada waar al menig blackmetalband zijn roots heeft gevonden. Zo ook dit Sombre Héritage, dat opnieuw via het Canadese Sepulchral Productions een nieuw album uitbrengt. In 2020 bracht hetzelfde gezelschap een ijskoude melodische blackmetalplaat aan de man en vrouw met als titel Alpha Ursae Minoris. Het debuutalbum scoorde erg hoog als ik het me nog goed kan herinneren. De heer Exu heeft volgens verschillende andere bronnen wat extra volk rond zich geschaard om nu de opvolger, Inter Duo Mundi, te maken. Het is alweer een poosje geleden dat ik een release van een Canadese blackmetalband onder de loep nam. Het moet de samenwerking geweest zijn tussen Funeral Fullmoon en Nocturnal Prayer. Een potje ultrasmerige vuile black metal bleek dat te zijn. Van de heer Exu verwacht ik een net wat andere insteek. In ieder geval heeft de brave man niet direct gezorgd voor een videoclip, een lyric-video of iets waarmee ik dit zwart-witte schrijfsel zou kunnen opvrolijken. Het zij zo.Lees verder ›

Na alfa en beta komt volgens het Argentijnse avantgarde blackmetalgezelschap Psicosfera, Summa Negativa. Tja, wie had nu verwacht dat we gewoon het alfabet zouden aflopen, niemand toch? In ieder geval stel ik het meteen helder: deze Argentijnen hebben onderdak gevonden bij Lavadome Productions. Dat is dezelfde platenboer als deze van Somniate. Wat wil dat zeggen? Nu, als de Argentijnen evenveel passie en vuur in hun extreme muziek gestoken hebben als onze Tsjechische vrienden in Somniate, dan kan ook deze plaat, Summa Negativa, met een positief puntensaldo beoordeeld worden.Lees verder ›