Spiritbox – Tsunami Sea

Geschreven door op 18-03-2025 om 18:50.

Met de dynamische single Cellar Door, afkomstig van de EP The Fear Of Fear, wist de Canadese moderne metalband Spiritbox vrij recent nog twee nominaties binnen te slepen voor de Grammy Awards. Niet slecht als we bedenken dat het viertal pas sinds 2017 actief is en nu al voor dergelijke prijzen meedingt. Niet dat we overigens om de band heen kunnen, want ook op menig festival prijkt de naam al steevast hoog op het affiche. Eternal Blue en Rotoscope lieten in een eerder stadium natuurlijk al een goede indruk achter en nu komt het gezelschap met zijn tweede volwaardige plaat op de proppen: Tsunami Sea. Leuk detail: beide albums hebben een speelduur van 43 minuten, maar deze ronde krijgen we 26 seconden meer waar voor ons geld.

Waar voor ons geld; mogen we daarover praten na het -meermaals- beluisteren van de elf songs? Zeker weten krijgen we dat! Tsunami Sea bevat een vernuftige balans tussen hard en hoekig enerzijds, en melodisch en bedachtzaam anderzijds. Precies zoals we dat eerder hoorden op Eternal Blue, maar deze keer nog wat verfijnder en meer uitdagend. Spiritbox zakt nergens terug op zijn kwaliteitsladder, maar weet in sommige gevallen juist wel wat te klimmen. Mooie voorbeelden daarvan zijn er zeker te noemen. Opener Fata Morgana kent zijn ingetogen momenten, waar Courtney op een sprookjesachtige wijze haar cleane zang overheen masseert, maar tegelijkertijd kent het nummer ook heavy passages die urgent klinken en beuken als een malle. Onder andere Black Rainbow en singles No Love, No Loss en Soft Spine – die beide overigens als perfect uithangbord voor de hardere zijde van dit album gelden – zijn ook van datzelfde kaliber. Het tempo ligt niet eens zo gek hoog, maar de zware, hoekige gitaarriffs vormen een goed gewapend, betonnen fundament waar fraai en experimenteel op gebouwd wordt. Black Rainbow is zonder meer één van de hardste nummers die de band tot op heden schreef.

Met songs zoals het erg sterk uitgevoerde Perfect Soul, het mooi uitgebalanceerde en atmosferische Tsunami Sea en het proggy, door Deftones geïnspireerde A Haven With Two Faces trekt Spiritbox de muzikale balans weer recht. De metal laat wat meer ruimte over om andere facetten extra te belichten, hetgeen dan ook gebeurt middels vooral fraaie zanglijnen en sterke en pakkende gitaarriffs. Het vormt zodoende een mooi contrast tussen de hardere en rustigere composities op de plaat en deze staan dan ook veelal slim gepositioneerd in de tracklist om de afwisseling tussen beide ‘gezichten’ (hallo albumhoes) van het gezelschap te borgen. Veelal slim gepositioneerd schrijf ik, want ondanks al deze lofzang is het eind van de plaat namelijk wat tam.

Het elektronisch gedragen en rechtlijnige Crystal Rose laat een nieuwe invalshoek horen van Spiritbox, maar heeft tegelijkertijd wel erg weinig om handen en voelt zodoende wat leeg. Ook het emotioneel beladen en aan de overleden bassist Bill Crook (2024) opgedragen Deep End (mooie tekst wel) kabbelt wat voort en laat weinig nieuws onder de horizon horen. Ride The Wave staat daartussen gepositioneerd en kent een rustige opbouw waarbij de rete-moderne, haast overgeproduceerde geluidsmix meer opvalt dan iets anders. Toch kent het nummer wel een keerzijde op de helft, met een gave breakdown en de kenmerkende schreeuwzang van Courtney, om vervolgens weer terug te keren naar de oorsprong. Een drieluik waarvan er geen enkele écht weet te pakken, me dunkt.

Tsunami Sea is evengoed een veelzijdig en avontuurlijk album en zal daardoor geen enkele fan van Spiritbox teleurstellen. De drum- en gitaarpartijen klinken top en Courtney continueert haar zangniveau én experimenteert tegelijkertijd links en rechts wat, zodat het resultaat niet compleet als een herhalingsoefening voelt. Dit album bevat enkele songs – zowel rustig als hard – om van te smullen, kent een goede afwisseling en verveelt zelfs na talloze luisterbeurten nog niet. Ondanks dat minder sterke einde van de plaat, ben ik ervan overtuigd dat Tsunami Sea hoog in de jaarlijsten zal eindigen van ‘de nieuwe generatie metalfans’ of zij die open staan voor de nieuwe aanwas.

Score:

83/100

Label:

Rise Records / Pale Chord, 2025

Tracklisting:

  1. Fata Morgana
  2. Black Rainbow
  3. Perfect Soul
  4. Keep Sweet
  5. Soft Spine
  6. Tsunami Sea
  7. A Haven With Two Faces
  8. No Loss, No Love
  9. Crystal Roses
  10. Ride The Wave
  11. Deep End

Line-up:

  • Courtney LaPlante – Zang
  • Mike Stringer – Gitaar
  • Josh Gilbert – Basgitaar
  • Zev Rose – Drums

Links: