Headlines

Een olifant is een bijzonder beest, maar van een Bull Elephant had ik eerlijk gezegd nog nooit gehoord. Laat staan van de band die de naam van dit dier gebruikt om zich te identificeren. Het gaat om een volwassen mannelijke olifant die een essentiële rol speelt binnen een olifantengroep. Het tweede album van de band zelf werd eerder besproken door collega Pjotr Giling en draagt de naam Created From Death. Mijn collega was in 2020 onder de indruk van deze conceptplaat die in feite het tweede deel van een trilogie is. Het hier te bespreken derde deel The Long War is het derde en dus laatste deel. Wederom met een redelijk bizarre conceptuele insteek, zoals ook eerder in de review van de voorgaande plaat beschreven.Lees verder ›

Ja inderdaad, deze plaat is al een hele poos uit, maar toch gooi ik hem nog even in de groep. De reden hiertoe is vrij eenvoudig. Op het einde van het metaljaar maken we allemaal lijstjes. Het beste van dit, het beste van dat... je kan er niet naast kijken, naast lezen of wat dan ook. Op het lijstje van gemiste plaatjes en/of die lange tijd onder de radar zijn gebleven, staan er een heleboel. En dan, ja, dan is het kiezen. Tryglav kreeg de kans om mij te overtuigen met zijn tweede album, The Ritual.Lees verder ›

Misschien niet meteen een plaat die u hier op Zware Metalen zou verwachten, dit Todo Va Hacia El Mar van het Argentijnse Fin Del Mundo. U moet openstaan voor post-rock en indie, want dat is wat het viertal laat horen. Eerder bracht het gezelschap een tweetal EP's uit, maar nu is het debuutalbum via Spinda Records daar. Een grote stap voor de band en diens label, zo leid ik af uit de meegeleverde promo.Lees verder ›

"Doe het niet!" Ja, ik weet het. Ik was vooraf nog zo gewaarschuwd. "Ga dat voormalig sanatorium niet binnen." Maar ach, je snapt vast hoe dat kan gaan. Een mooie kans om in een schilderachtig gebouw unieke plaatjes te schieten laat je toch niet zomaar voorbijgaan? Dus toen ik dat verlaten sanatorium zag staan - laten we het maar houden op een niet nader te noemen plaats in het Oostblok  - moest ik toch even informeren naar de mogelijkheden om daar binnenin foto’s te maken. De verhalen van de lokale bevolking dat de zielen van voormalig patiënten er nog ronddoolden, deed ik lacherig af. Zo erg kon het allemaal niet zijn?Lees verder ›

Unearth behoeft eigenlijk geen introductie meer. De band timmert al vijfentwintig jaar hard aan de weg en is in die tijd een soort van metalcoreinstituut geworden. Acht albums brachten de heren tot dusver uit, de een wat beter dan de andere, maar kwalitatief altijd goed. De meeste staan wel in mijn platenkast, maar toch grijp ik niet heel vaak terug naar het nieuwere werk. Vaak leg ik dan toch III: in The Eyes of Fire of The March op.Lees verder ›

Elk van ons bewandelt zijn of haar eigen pad. Een weg, een route die wordt uitgestippeld. Iets wat je natuurlijk grotendeels zelf in de hand hebt. Sommigen onder ons bewandelen vrolijke en luchtige paden. Anderen kiezen ervoor om een donker, duister pad te plaveien met kennis en kunde over allerlei complexere boven- of ondermenselijke thema's als daar zijn occultisme, esoterie en nog heel wat meer. Thema's die je kennis verschaffen en je helpen het pad van de Draak af te stappen. Ik begeef me op glad ijs als ik hierover doorboom. Het ontbreekt me aan die kennis. Wat ik wel weet is dat het Zweedse Mephorash intussen met zijn vijfde volwaardige plaat komt aandraven.Lees verder ›

Hoeveel kastelen zouden er in Finland staan? Evenveel als er meren zijn? Zou het zo simpel zijn? Ik vermoed van niet. In ieder geval is het zo dat één van die kastelen een kasteel moet zijn dat volledig overgroeid en overwoekerd is door doornen. Een kasteel dat eeuwen geleden misschien wel de uitvalsbasis zou kunnen geweest zijn van een wat vreemd aandoend heerschap met hoorns. En laten nu net dat kasteel en die kasteelheer het onderwerp zijn van de debuutplaat van het Finse Moonlight Sorcery. Het zal toch wel niet zeker? Die eerste plaat van dit Finse trio heet Horned Lord Of The Thorned Castle dus het zou zo maar gewoon kunnen.Lees verder ›

In een ongekende samenkomst van menselijke creativiteit en geavanceerde kunstmatige intelligentie, heeft Frostbite Orckings een monumentaal werk gecreëerd binnen de Metalverse met hun album The Orcish Eclipse. Dit baanbrekende project, waarbij AI een leidende rol speelt in het creatieve proces, resulteert in een sonisch avontuur dat de grenzen van het genre opzoekt.Lees verder ›

Moet jij vaak huilen? Heb jij vaak tranen die van zo diep komen dat je jezelf de vraag stelt waar ze toch vandaan komen? Misschien zijn het net die tranen die aantonen dat we als mens volledig vergankelijk zijn. Dat we op het einde van ons bestaan alleen maar tot stof en as zullen wederkeren. Waarschijnlijk ben ik nu toch iets te deprimerend in mijn eerste zinnen maar het schept wel direct de sfeer waarmee je best van start gaat als je de op de startknop drukt om de nieuwe plaat van het Duitse Stilleklang op te zetten. Tranen Der Vergangenheit Part I kenden we al. Het spreekt bijna voor zich dat als er een Part I is, er vermoedelijk op een gegeven moment ook gewoon een Part II komt. En zo geschiedde.Lees verder ›

Over chaos is al veel geschreven en nagedacht door een klein legertje aan geleerden. Of het nu gaat over de theorie van de befaamde vlinder die een orkaan zou kunnen doen ontstaan, over de onvoorspelbaarheid van chaos op zich of over de mogelijkheid of we chaos ooit kunnen controleren, bijna iedereen is het er wel over eens dat chaos vooralsnog een wetenschappelijk ongrijpbaar fenomeen is. Dat geldt echter niet voor de mannen van Walking Corpse. Deze mannen weigeren zich neer te leggen bij de algehele consensus met betrekking tot de bestaande theorieën en pogen op hun tweede langspeler de chaos te vangen en beheersbaar te maken. Of dat lukt is een tweede. Wat de band in ieder geval doet is recht doen aan de titel van dit werkje, getiteld Our Hands, Your Throat. Want dat is wat Walking Corpse exact doet. Je bij de strot grijpen vanaf de eerste tonen en je vervolgens 35 minuten lang niet meer loslaten.Lees verder ›

Szeged ligt in Hongarije en blijkt de uitvalsbasis te zijn van dit kwintet, DVVAD. Het is een regio op de grens met Servië en Roemenië. Mrklb is de eerste plaat voor dit blackmetalcollectief en brengt deze uit via Tallheim Records. Zou de muziek van dit vijftal ook enige grenzen oversteken? Of blijft de band gewoon binnen de lijntjes kleuren? In ieder geval is het nog een jonge roedel.Lees verder ›

Vargrav is oorspronkelijk de band van V-Khaoz en bestaat al sinds 2015. Het is echter een band waarbinnen heel wat Finse grootmeesters heden ten dage verstopt zitten. Zo kan je voor de vocalen terecht bij niemand minder dan Graf Werwolf Von Armageddon die we natuurlijk kennen van onder andere Satanic Warmaster. Voor de drumpartijen kan je dan weer terecht bij Baron Tarwonen, één van de leden van het befaamde eveneens Finse Moonsorrow.Lees verder ›

"Pas op, heet!" Met die woorden begon ik mijn review van het tweede album dat Spiritbox uitbracht genaamd Eternal Blue. Tot op de dag van vandaag nog steeds een plaat waarvan menig nummer wekelijks de revue passeert. De EP Rotoscope borduurde daar op een experimentele en bruisende manier op voort en stemde eveneens tevreden. Toch komt het viertal ruim een jaar later niet met een nieuw album op de proppen, maar schuift men opnieuw een EP naar voren. Past ook beter bij de steeds korter wordende spanningsboog van menig mens natuurlijk.Lees verder ›

De bandnaam Suicide Circle doet misschien niet bij iedereen een belletje rinkelen maar dit is een project van Meyhna'ch die we natuurlijk kennen van Mütillation. Nadat het debuutalbum Shotgun Prayers uitkwam, werd afscheid genomen van gitarist Rats en sindsdien is er onenigheid over het gebruik van de bandnaam. Bukkake Of Souls wordt echter gewoon door Osmose Productions uitgebracht onder de naam Suicide Circle. Hierop nemen Meyhna'ch en Kham alle instrumenten voor hun rekening.Lees verder ›

Er zit een mooie opbouw in de loopbaan van het Apeldoornse Black Rabbit: in 2014 begonnen, in 2020 gedebuteerd met de prima EP Warren of Necrosis, daarna de podia onveilig maken en dan nu een debuutplaat uitbrengen. Of nou ja, nu… eerder dit jaar al, want Hypnosomnia is al een paar maanden uit.Lees verder ›